پایگاه هوایی نوژه
پایگاه هوایی همدان | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | |||||||||||||||
| خلاصه | |||||||||||||||
| نوع فرودگاه | نظامی | ||||||||||||||
| گرداننده | نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران | ||||||||||||||
| مکان | کبودرآهنگ، همدان | ||||||||||||||
| ارتفاع از سطح دریا | ۵۶۰۰ فوت / ۱۶۹۶ متر | ||||||||||||||
| مختصات | ۳۵°۱۲′۳۷″ شمالی ۰۴۸°۳۹′۱۲″ شرقی / ۳۵٫۲۱۰۲۸°شمالی ۴۸٫۶۵۳۳۳°شرقی | ||||||||||||||
| باندهای فرود | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
پایگاه هوایی نوژه، پایگاه هوایی سوم شکاری همدان یا پایگاه هوایی شاهرخی سومین پایگاه شکاری نیروی هوایی ارتش ایران است، که در فاصله ۴۵ کیلومتری از شمال شهر همدان، در مجاورت شهرستان کبودرآهنگ واقع شده‌است. در این پایگاه هواپیماهای جنگندهٔ اف-۴ فانتوم ۲ نگهداری می‌شوند و دارای دو بخش شکاری و پدافند است. هم‌اکنون سرتیپ‌دوم خلبان مهدی کرمی فرماندهی پایگاه هوایی همدان را برعهده دارد.[۱]
نام
[ویرایش]
پایگاه هوایی همدان در دوران پادشاهی محمدرضا شاه پهلوی در پی جان باختن سرهنگ خلبان نصرالله شاهرخی پایگاه هوایی شاهرخی نامیده شد. در اوایل انقلاب ۱۳۵۷ ایران مدتی پایگاه حر نام گرفت، اما بعد از درگذشت سرهنگ‌دوم محمد نوژه از خلبانان این پایگاه در پاوه (در تاریخ ۲۵ مرداد ۱۳۵۸) نام این پایگاه به پایگاه هوایی شهید نوژه تغییر یافت.[۲]
نام بین‌المللی پایگاه سوم شکاری نوژه «TFB3» است.[۳]
ویژگی‌ها و تأسیسات
[ویرایش]تسهیلات پروازی پایگاه نوژه به نحوی است که به‌صورت ۲۴ ساعته و در هر نوع شرایط جوی می‌تواند عملیاتی باشد و ۷۰ تا ۸۰ هواپیمای تاکتیکی را در خود جای دهد.[۴] این پایگاه همچنین ظرفیت‌های قابل توجهی برای انبار کردن مهمات و سوخت دارد.[۴] پایگاه هوایی نوژه در ارتفاع ۱۷۱۰ متری از سطح دریا قرار دارد و این ارتفاع باعث افزایش مصرف سوخت جنگنده‌ها می‌شود.[۵] این پایگاه دارای پناهگاه‌های چهارقلوی بتنی است که پایگاه و آشیانهٔ فانتوم‌های نیروی هوایی ایران هستند.[۶] پایگاه نوژه دارای برج مراقبت است[۶] و باندهایش پهنای لازم برای پرواز بمب‌افکن‌های دوربردِ پهن‌پیکر را دارند.[۷] پایگاه نوژه دارای دو باند مجزای پرواز است که عرض هر کدام بالغ بر ۵۰ متر و طول‌شان بالغ بر ۳۹۰۰ و ۴۳۰۰ متر می‌شود.[۴]
کودتای نقاب
[ویرایش]جمعی از افسران ارتش ایران با تمرکز افسران نیروی هوایی شاهنشاهی ایران در قالب گروهی تحت رهبری شاپور بختیار، آخرین نخست‌وزیر شاه، قرار بود تا در تاریخ ۱۸ تیر ۱۳۵۹ نظام تازه تأسیس جمهوری اسلامی را ساقط کنند. کودتا بنا بود از پایگاه هوایی نوژه آغاز و فرماندهی شود.[۲]
جنجال استقرار بمب‌افکن‌های روسی در ایران
[ویرایش]به دنبال انتشار تصاویری از پایگاه هوایی نوژه مبنی بر حضور بمب‌افکن‌های روسی توپولف تو-۲۲ام حضور هواپیماهای روسی در ایران و جهت انجام حملاتی در سوریه تأیید شد.[۸] در پی آن بنا بر اعلام وزارت دفاع روسیه، تهران و مسکو توافقنامه‌ای را امضا کرده‌اند که به روس‌ها اجازه می‌دهد بمب‌افکن‌های راهبردی خود را در پایگاه شکاری «نوژه» همدان مستقر کند.[۸] این عمل با مخالفت عده‌ای در داخل و خارج ایران روبه‌رو شد.[۹][۱۰]
جستارهای وابسته
[ویرایش]پانویس
[ویرایش]- ↑ [۱]
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ «روایت‌های ۹ گانه از ماجرای لو رفتن کودتای نوژه». بی‌بی‌سی فارسی. ۲۰۱۵-۰۷-۰۹. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۱-۱۲.
- ↑ کشته شدن خلبان جنگنده میگ ۲۹ در کبود-راهنگ بایگانی‌شده در ۲۶ مه ۲۰۱۶ توسط Wayback Machine، رادیو فردا
- ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ ۴٫۲ آرین، حسین (۲۰۱۶-۰۸-۲۵). «چرا پایگاه نوژه مهم است؟». رادیو فردا. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۱-۱۲.
- ↑ Why Russia has advanced strike fighters at an air base in IranThe Washington Post
- ↑ ۶٫۰ ۶٫۱ المصدرنیوز: عکس‌های هواپیماهای نظامی روسیه در پایگاه نوژه را از منبع ایرانی گرفتیم، بی‌بی‌سی فارسی
- ↑ آیا استفاده روسیه از پایگاه نوژه متوقف شده‌است؟، بی‌بی‌سی فارسی
- ↑ ۸٫۰ ۸٫۱ «جنجال «بک‌فایر» ها در خاک ایران/ کُدهای مهمی که ایران و روسیه رد و بدل می‌کنند». خبرگزاری فارس. ۲۰۱۶-۰۸-۱۷. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۱-۱۲.
- ↑ «ایران هیچ پایگاه نظامی به روسیه نداده‌است». ایسنا. ۲۰۱۶-۰۸-۱۷. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۱-۱۲.
- ↑ «استفاده روسیه از پایگاه همدان 'با اطلاع آمریکا انجام گرفت'». بی‌بی‌سی فارسی. ۱۶ اوت ۲۰۱۶. دریافت‌شده در ۱۷ اوت ۲۰۱۶.
 | این یک مقالهٔ خرد فرودگاه‌های ایران است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |