پارک ملی لائم سون
| پارک ملی لائم سون | |
|---|---|
رده‌بندی آی‌یوسی‌ان: II (پارک ملی) | |
 | |
  موقعیت پارک در تایلند | |
 | |
| مکان | استان رانونگ و استان پهانگ نگا provinces, تایلند |
| نزدیک‌ترین شهر | Ranong |
| مختصات | ۹°۳۶′۱۴″شمالی ۹۸°۲۷′۵۸″شرقی / ۹٫۶۰۴°شمالی ۹۸٫۴۶۶°شرقی |
| مساحت | ۳۱۵ کیلومتر مربع (۱۲۲ مایل مربع) |
| تاسیس‌شده | ۱۹۸۳ |
| بازدیدکنندگان | ۲۸٬۲۵۸ (در ۲۰۱۹) |
| هیئت حاکمه | Department of National Parks, Wildlife and Plant Conservation |
| نام رسمی | Kaper Estuary - Laemson Marine National Park - Kraburi Estuary |
| تاریخ ثبت | ۱۴ اوت ۲۰۰۲ |
| شماره ثبت | 1183[۱] |
پارک ملی لائم سون (انگلیسی: Laem Son National Park) در استان‌های استان رانونگ و استان پهانگ نگا در تایلند واقع شده است. این پارک در ۶۰ کیلومتر (۳۷ مایل) جنوب رانونگ در سواحل غربی کشور قرار دارد،[۲][۳] و دارای ۱۰۰ کیلومتر (۶۲ مایل) خط ساحلی دریای آندامان است، که طولانی‌ترین ساحل حفاظت‌شده در تایلند محسوب می‌شود.[۴] این پارک ملی با نام کاج‌ها در امتداد ساحل شبه‌جزیره شناخته می‌شود.[۵] این پارک در سال ۱۹۸۳ تأسیس شد و مساحت آن ۳۱۵ کیلومتر مربع (۱۲۲ مایل مربع) است.[۶]
پارک ملی لائم سون یک منطقه ساحلی با سواحل، صخره‌های مرجانی، جنگل مانگرو و جنگل بارانی است. از ساحل هات بنگ بن، برخی از ۲۰ جزیره دورافتاده قابل مشاهده هستند، مانند کو کام یای، کو کام نوی، مو کو یپن، کو کانگ‌کائو و کو فایام، در حالی که کو کام توک (که به‌عنوان کو آو کاو خوای نیز شناخته می‌شود) و کو کام یای از این ساحل قابل مشاهده نیستند.[۴] جزایر پیاک نام یای[۷] و تائو[۸] به‌خاطر استفاده از ابزارهای سنگی توسط مکاک دم‌دراز معروف هستند.[۹] در سال ۲۰۰۲، منطقه پارک ملی لائم سون-مصب کاپو-مصب رودخانه کرا بوری به‌عنوان یک کنوانسیون رامسر معرفی شد.[۱۰] پس از زمین‌لرزه و سونامی ۲۰۰۴ اقیانوس هند، مقر پارک تخریب شد و آو کاو خوای (خلیج شاخ گاو) به دو جزیره کوچک تقسیم شد.[۱۱] یک کنسرسیوم از شرکای نهادی پروژه بازسازی مانگرو را در لائم سون تسهیل می‌کند.[۱۲]
منابع
[ویرایش]- ↑ "Kaper Estuary - Laemson Marine National Park - Kraburi Estuary". کنوانسیون رامسر Sites Information Service. Retrieved 16 July 2019.
- ↑ Braatz, Susan M. (November 1992). Conserving biological diversity: a strategy for protected areas in the Asia-Pacific region. World Bank Publications. pp. 57–. ISBN 978-0-8213-2307-6. Retrieved 1 October 2011.
- ↑ Hoskin, John (October 2006). Thailand. New Holland Publishers. pp. 109–. ISBN 978-1-84537-549-2. Retrieved 10 December 2011.
- ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ Williams, China (1 August 2009). Thailand. Lonely Planet. pp. 638–. ISBN 978-1-74179-157-0. Retrieved 10 December 2011.
- ↑ Angell, James Burrill (December 2000). Water is the Animal: Fin de Millenaire Reflections of Planet Earth from a Diplomatic Courier. iUniverse. pp. 104–. ISBN 978-0-595-15423-4. Retrieved 10 December 2011.
- ↑ "ข้อมูลพื้นที่อุทยานแห่งชาติ ที่ประกาศในราชกิจจานุบกษา 133 แห่ง" [National Park Area Information published in the 133 Government Gazettes]. Department of National Parks, Wildlife and Plant Conservation (به تایلندی). December 2020. Retrieved 1 November 2022, no 46
{{cite web}}: نگهداری CS1: پست اسکریپت (link) - ↑ Haslam, M.; Gumert, M. D.; Biro, D.; Carvalho, S.; Malaivijitnond, S. (2013). Noë, Ronald (ed.). "Use-Wear Patterns on Wild Macaque Stone Tools Reveal Their Behavioural History". PLOS ONE. 8 (8): e72872. doi:10.1371/journal.pone.0072872. PMC 3745380. PMID 23977365.
- ↑ Gumert, Michael; Fuentes, Agustin (30 May 2011). Monkeys on the Edge: Ecology and Management of Long-Tailed Macaques and Their Interface with Humans. Cambridge University Press. pp. 332–. ISBN 978-0-521-76433-9. Retrieved 10 December 2011.
- ↑ Malaivijitnond, S.; Lekprayoon C; Tandavanittj N; Panha S; Cheewatham C; Hamada Y. (February 2007). "Stone-tool usage by Thai long-tailed macaques (Macaca fascicularis)". Am J Primatol. 69 (2): 227–33. doi:10.1002/ajp.20342. PMID 17146796. S2CID 24117181.
- ↑ Oh, J.V.; Ratner, B.D.; Bush, S.R. (September 2005). Kolandai, K.; Too, T.Y. (eds.). Westlands Governance in the Mekong Region. The WorldFish Center. pp. 152–. ISBN 978-983-2346-40-1. Retrieved 10 December 2011.
- ↑ Meprasert, Somrudee; Oregon State University (2006). The 2004 Indian Ocean tsunami: Tourism impacts and recovery progress in Thailand's marine national parks. pp. 17–. ISBN 978-0-542-96361-2. Retrieved 1 October 2011.
- ↑ Kallesøe, Mikkel Franklin; Bambaradeniya, Channa; Iftikhar, Usman Ali; Thushara Ranasinghe; Sriyanie Miththapala (2008). Linking coastal ecosystems and human well-being: learning from conceptual frameworks and empirical results. IUCN. pp. 31–. ISBN 978-955-8177-83-9. Retrieved 10 December 2011.
پیوند به بیرون
[ویرایش]