پارامومایسین
 آمینوسیدین (پارومومایسین سولفات) | |
| داده‌های بالینی | |
|---|---|
| روش مصرف دارو | دهانی، درون عضلانی |
| گروه دارویی | داروهای ضد پروتوزوآها |
| داده‌های فارماکوکینتیک | |
| دفع | مدفوعی |
| شناسه‌ها | |
| شمارهٔ سی‌ای‌اس | |
| پاب‌کم CID | |
| CompTox Dashboard (EPA) | |
| ECHA InfoCard | 100.028.567 |
| داده‌های فیزیکی و شیمیایی | |
| فرمول شیمیایی | C23H47N5O18S |
| جرم مولی | ۶۱۵٫۶۲۹ |
پارومومایسین یا آمینوسیدین سولفات یک آنتی‌بیوتیک آمینوگلیکوزید است که بر روی برخی از تک یاخته‌ها از جمله آمیب و لیشمانیا و کریپتوسپوریدیم نیز مؤثر است و از راه خوراکی در درمان عفونت‌های تک‌یاخته‌ای مانند آمیبیاز روده‌ای مصرف می‌شود.
عوارض جانبی
[ویرایش]این دارو بالقوه یک داروی سمی برای کلیه و گوش است. مصرف مقادیر زیاد این دارو ممکن است با عوارضی مانند تهوع، استفراغ، کرامپ شکمی واسهال همراه باشد.
مقادیر مصرف
[ویرایش]مقدار مصرف این دارو در بزرگسالان و کودکان دردرمان آمیبیاز روده‌ای ۲۰–۳۰ mg/kg/day در مقادیر منقسم همراه باغذا، برای مدت ۵–۱۰ روز می‌باشد. برای کاهش فلور میکروبی روده در کبد، مقدار ۴g/day در مقادیر منقسم با فواصل زمانی ثابت برای مدت ۵–۶ روز مصرف می‌شود.
سفارشات
[ویرایش]- این دارو را می‌توان با غذا مصرف کرد.
- در صورت بروز وزوز گوش، عیب شنوایی یا سرگیجه، باید به پزشک مراجعه شود.
- در صورت وجود ضایعات زخم‌دار روده‌ای، جذب این دارو از طریق روده و به میزان اندک امکان‌پذیر است و ممکن است موجب بروز عوارض جانبی دارو شود.
- مصرف مداوم یا مکرر آنتی‌بیوتیک‌ها ممکن است موجب بروز مقاومت میکروبی و رشد بیش از حد باکتری‌ها و قارچ‌های غیر حساس و در نتیجه بروز عفونت‌های ثانویه گردد.
- بین این دارو ونئومایسین مقاومت متقاطع وجود دارد.
منابع
[ویرایش]- سایت دارویاب
- ویکی‌پدیای انگلیسی