پرش به محتوا

پادشاه و من (مجموعه تلویزیونی)

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
پادشاه و من
پوستر تبلیغاتی
هانگول
왕과 나
هانجا
王과 나
لاتین‌نویسی اصلاح‌شدهWanggwa Na
مک‌کیون–ریشاورWang'gwa Na
ژانرتاریخی
نویسندهیو دونگ یون
کارگردان
  • کیم جه هیونگ
  • لی جونگ سو
  • سون جه سونگ
بازیگران
آهنگسازاوه جون سونگ
کشور سازندهکره جنوبی
شمار قسمت‌ها۶۳
تولید
تهیه‌کنندهیون یونگ موک (اس‌بی‌اس)
مدتروزهای دوشنبه و سه‌شنبه ساعت ۲۱:۵۵ (کی‌اس‌تی)
تولیدکننده‌هاOlive 9 Co. Ltd.
اس‌بی‌اس پی‌دی
توزیع‌کنندهاس‌بی‌اس
پخش
شبکهٔ اصلیاس‌بی‌اس
انتشار اولیه۲۷ اوت ۲۰۰۷ (۲۰۰۷-08-۲۷) –
۱ آوریل ۲۰۰۸ (۲۰۰۸-04-۰۱)

پادشاه و من (کره‌ای왕과 나; لاتین‌نویسی اصلاح‌شدهWanggwa Na) یک مجموعهٔ تلویزیونی کره جنوبی در ژانر تاریخی است که از ۲۷ اوت ۲۰۰۷ تا ۱ آوریل ۲۰۰۸، روزهای دوشنبه و سه‌شنبه ساعت ۲۱:۵۵ (کی‌اس‌تی) از اس‌بی‌اس برای ۶۳ قسمت پخش شد.[۱][۲] اوه مان سوک، کو هه سون و گو جو وون در آن به ایفای نقش پرداختند.

خلاصه داستان

[ویرایش]

"پادشاه و من" داستان زندگی کیم چو-سان، بهترین خواجه‌ی خدمتکار در سلسله چوسان را روایت میکند.


چو-سان مخفیانه دوست دوران کودکی خود، سو-هوا، را دوست دارد ولی بخاطر اختلاف طبقات اجتماعی نمیتواند عشق خود را ابراز کند. سرانجام با نامزدی سو-هوا و پادشاه سونگ‌جونگ، او نیز خود را عقیم میکند و به‌عنوان یک خواجه برای محافظت و حمایت از سو-هوا وارد قصر می‌شود.


سو-هوا که در آغاز صیغه دوم پادشاه بود بعدها با نام سلطنتی ملکه جه‌هون، به‌عنوان ملکه دربار منصوب می‌شود. اما در این میان قربانی کشمکش های شدید احزاب سیاسی دربار می‌شود و از عنوانش برکنار و با خفت از قصر رانده می‌شود. با وجود تلاش های چو-سان برای کمک به سو-هوا، او به اعدام محکوم می‌شود. چو-سان بنا به دستور، کاسه زهر را به سو-هوا تحویل می‌دهد و سرانجام زنی که تمام عمر عاشقش بود در برابر چشمانش می‌میرد.
پس از مرگ سو-هوا، چو-سان از پسرش، شاهزاده یون‌سان محافظت.

بازیگران

[ویرایش]

شخصیت‌های اصلی

[ویرایش]

شخصیت‌های فرعی

[ویرایش]

دیگر بازیگران

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. Lee, Hyo-won (September 18, 2007). "TV Falls in Love with Epic Dramas". The Korea Times. Retrieved 2013-08-14.
  2. Chun, Su-jin (September 19, 2007). "Eunuchs make me long to get my hands on father's remote". Korea JoongAng Daily. Retrieved 2014-03-24.

پیوند به بیرون

[ویرایش]