ویکی‌پدیا:نوشتار پیشنهادی/۲۰۲۳/۵
لارستان کهن و فرهنگ لارستانی عنوان کتابی است به زبان فارسی از احمد اقتداری، ایران‌شناس و پژوهشگر تاریخ و جغرافیای مناطق جنوبی ایران. این کتاب در سال ۱۳۷۱ منتشر شده‌است و نسخه‌ای است ادغام‌شده در یک مجلد از دو کتاب اول نویسنده با نام‌های فرهنگ لارستانی در موضوع زبان‌شناسی و لارستان کهن در موضوع جغرافیای تاریخی که پیش‌تر در سال ۱۳۳۴ انتشار یافته بودند. این کتاب را انتشارات جهان معاصر در ۶۰۳ صفحه منتشر کرده‌است. کتاب لارستان کهن سعی در گردآوری نوشته‌هایی داشته‌است که در سده‌های گذشته دربارهٔ لارستان گزارش داده‌اند. از آن روست که بیشتر حجم آن را نقل نوشته‌هایی از کتاب‌های تاریخی قدیم چون سفرنامهٔ ابن بطوطه و نزهةالقلوب حمدالله مستوفی و نیز آثار شرق‌شناسان خارجی چون ولادیمیر مینورسکی، تشکیل می‌دهند. با این حال نوشته‌هایی دربارهٔ آبادی‌های آن زمان لارستان و شاعران و نویسندگان قدیم آن منطقه، از جمله مهم‌ترین بخش‌هایی است که خود اقتداری آن‌ها را نگاشته و در کتابش درج کرده‌است. اقتداری در فرهنگ لارستانی به نشر واژه‌نامه‌ای از کلمات لارستانی اقدام کرده‌است و نکاتی نیز در موضوع دستور این زبان نوشته‌است. این کتاب در واقع نخستین پژوهشی است که به زبان فارسی در این حوزه انجام شده‌است. در نسخهٔ ادغام‌شدهٔ این دو کتاب علاوه بر بازنشر متن کامل آن‌ها، مقاله‌های دیگری هم که پس از انتشار آن‌ها تألیف شده، چاپ شده‌است که برخی از آن مقاله‌ها نوشتهٔ شرق‌شناسان خارجی و برخی دیگر نوشتهٔ خود اقتداری است. سید صادق سجادی لارستان کهن را یکی از اولین آثاری می‌داند که می‌تواند عنوان «تاریخ محلی» به خود بگیرد. از سوی دیگر اما سید محمدکاظم صحبت‌زاده معتقد است این کتاب دارای دقت تاریخی بالایی نیست و ارجاعات ناقص و عدم ضبط دقیق تلفظ واژگان در این کتاب، موجب دشواری کار پژوهشگران می‌شود.