ویکی‌پدیا:نوشتار پیشنهادی/۲۰۲۳/۳۹
حمله مغول به ژاپن یا گِنکو، به دو حملهٔ سلسله یوآن (یکی از شعبه‌های امپراتوری مغول) به ژاپن در دوره کاماکورا گفته می‌شود. به‌طور عمده صحنهٔ این جنگ‌ها کیوشو در جنوب غربی ژاپن بوده‌است. قوبلای خان امپراتور مغول پس از مسلط شدن بر چین شمالی و اشغال پادشاهی گوریو (کُره)، شش بار سفیرانی به ژاپن فرستاد و خواستار اظهار انقیاد ژاپن و شناسایی و قبول برتری چین در شرق آسیا توسط ژاپن شد اما هوجو توکیمونه فرماندار نظامی ژاپن هر بار این سفیران را بدون پاسخ گذاشت و به حالت آماده‌باش جهت حمله درآمد. حمله نخست مغول نبرد بون‌ای نام دارد و در سال ۱۲۷۴ میلادی رخ داد. در این حمله با وجود برتری نظامی و پیشروی سپاهیان امپراتوری مغول، سربازان پس از یک روز نبرد شدید، هنگام شب عقب‌نشینی کرده و به کشتی‌هایشان بازگشتند. حوادثی که بعد از سوار شدن سربازان مهاجم به کشتی‌ها رخ داده و باعث برنگشتن بیش از نیمی از این سربازان به سرزمین چین شده، هنوز در پرده‌ای از ابهام باقی‌مانده‌است. وقوع حملهٔ دوم مغول به نام نبرد کوآن، در سال ۱۲۸۱ میلادی بوده‌است. در حملهٔ دوم دو ناوگان با فاصلهٔ زمانی و عدم‌هماهنگی از کشور گوریو (کُره) و کشور چین جنوبی، که به‌تازگی به تصرف مغول درآمده بود، به حرکت درآمدند. هر چند توسط ناوگان اول حملاتی به چند جزیره صورت گرفت اما توفان شدید، لشکر مشترک مهاجم را از انجام حملهٔ اصلی و پیاده شدن در خاک ژاپن بازداشت؛ و این حمله با شکست کامل مغول پایان یافت. توفان شدیدی که کشتی مهاجمان را در هم کوبید، بعدها باد الهی یا کامی‌کازه نامیده شد.