پرش به محتوا

ولادیمیر بوکوفسکی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
ولادیمیر بوکوفسکی
Владимир Константинович Буковский
بوکوفسکی در کنگره آندره ساخاروف در آمستردام، ۲۱ مه ۱۹۸۷
نام هنگام تولدولادیمیر کنستانتینویچ بوکوفسکی
زادهٔ۳۰ دسامبر ۱۹۴۲
بلبی
درگذشت۲۷ اکتبر ۲۰۱۹ (۷۶ سال)
بیمارستان ادن‌بروک
ملیتاتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی
شهروندیاتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی/روسیه(۱۹۴۲–۲۰۱۴)
بریتانیا (۱۹۷۶–۲۰۱۹)
محل تحصیلدانشگاه کمبریج، دانشگاه استنفورد
پیشه(ها)فعال حقوق‌بشر، نویسنده، نوروفیزیولوژی
شناخته‌شده
برای		کنشگری حقوق بشر با شرکت در شعرخوانی میدان مایاکوفسکی، کمپین علیه آزار روان‌پزشکی و مبارزه با سوء استفاده سیاسی از روان‌پزشکی در اتحاد جماهیر شوروی، بنیاد یادبود قربانیان کمونیسم، انجمن آزادی
آثار برجستهرجوع کنید به کتابشناسی ولادیمیر بوکوفسکی
جنبشهمبستگی و جنبش دگراندیشان در اتحاد جماهیر شوروی
جوایزجایزه توماس اس ساسز برای مشارکت برجسته در امر آزادی‌های مدنی،[۱] بنیاد یادبود قربانیان کمونیسم
وبگاه

ولادیمیر بوکوفسکی (روسی: Влади́мир Константи́нович Буко́вский؛ ۳۰ دسامبر ۱۹۴۲ – ۲۷ اکتبر ۲۰۱۹) نویسنده، فعال حقوق بشر، سیاستمدار و دگراندیش اهل اتحاد جماهیر شوروی بود. او اصلیتش بریتانیایی بود، اما در روسیه متولد شد. از اواخر دهه ۱۹۵۰ تا اواسط دهه ۱۹۷۰، او یک چهره برجسته در جنبش مخالف اتحاد جماهیر شوروی بود که در داخل و خارج از کشور شناخته شده بود. او در مجموع دوازده سال را در زندانهای روان‌پزشکی-بیمارستان‌ها، اردوگاه‌های کار و زندان‌های اتحاد جماهیر شوروی گذراند.[۲]

پس از اخراج از اتحاد جماهیر شوروی در اواخر ۱۹۷۶، بوکوفسکی همچنان در مخالفت آشکار با نظام شوروی و کاستی‌های رژیم‌های جانشین آن در روسیه باقی ماند. او که یک فعال، نویسنده[۳] و فیزیولوژیست عصبی بود،[۴][۵] به خاطر نقشش در کمپین افشاسازی و توقف سوء استفاده سیاسی از روان‌پزشکی در اتحاد جماهیر شوروی تجلیل می‌شود.[۶]

ولادیمیر عضو شورای مشورتی بین‌المللی بنیاد یادبود قربانیان کمونیسم،[۷] مدیر صندوق سپاس (که در ۱۹۹۸ برای بزرگداشت و حمایت از مخالفان سابق تأسیس شد)، و همچنین عضو شورای بین‌المللی بنیاد حقوق بشر مستقر در نیویورک بود، بوکوفسکی عضو ارشد مؤسسه کاتو در واشینگتن دی سی نیز بود.[۸]

در سال ۲۰۰۱، ولادیمیر بوکوفسکی مدال آزادی ترومن-ریگان را دریافت کرد، که از ۱۹۹۳ هر ساله توسط بنیاد یادبود قربانیان کمونیسم اعطا می‌شود.[۹]

دوران جوانی

[ویرایش]

ولادیمیر بوکوفسکی از پدر و مادری روسی در شهر بلبی در جمهوری سوسیالیستی خودمختار باشقیر (جمهوری باشقورتستان در فدراسیون روسیه) به دنیا آمد که خانواده‌اش در طول جنگ جهانی دوم به آنجا تبعید شدند. پس از جنگ او و پدر و مادرش به مسکو بازگشتند، جایی که پدرش کنستانتین (۱۹۰۸–۱۹۷۶) روزنامه‌نگار معروف شوروی بود.[۱۰] ولادیمیر در آخرین سال تحصیلی خود در مدرسه به دلیل ایجاد و ویرایش یک مجله غیرمجاز اخراج شد. برای برآورده کردن شرایط درخواست پذیرش در دانشگاه، تحصیلات متوسطه خود را در کلاس‌های شبانه به پایان رساند.[۱۱] بوکوفسکی در رشته زیست‌شناسی در دانشگاه دولتی مسکو ثبت نام کرد، اما در سن ۱۹ سالگی به دلیل انتقاد از کومسومول، یعنی اتحادیه کمونیست‌های جوان، اخراج شد.[۱۲]

کنشگری دوران شوروی

[ویرایش]

تجمعات

[ویرایش]

میدان مایاکوفسکی

[ویرایش]

در سپتامبر ۱۹۶۰، بوکوفسکی برای تحصیل در رشته زیست‌شناسی وارد دانشگاه مسکو شد. در آنجا او و برخی از دوستانش تصمیم گرفتند که شعرخوانی غیررسمی را در میدان مایاکوفسکی که پس از پرده برداری از مجسمه شاعر در مرکز مسکو در ۱۹۵۸ ایجاد شد آغاز کرده[۱۳] و اشعار او را احیا کنند. آنها با شرکت کنندگان قبلی از جمله ولادیمیر اوسیپوف،[۱۴] سردبیر بومرنگ (۱۹۶۰)، و یوری گالانسکوف که دو نمونه از سمیزدات ادبی، ققنوس (۱۹۶۱) را صادر کرده بودند، تماس گرفتند.[۱۵] در آن زمان بوکوفسکی ۱۹ ساله یادداشت‌های انتقادی خود را در مورد اتحادیه جوانان کمونیست یا کومسومول نوشت. بعداً این متن توسط کاگ‌ب با عنوان «تزهایی در مورد فروپاشی کومسومول» شناخته شد. بوکوفسکی اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی را به عنوان یک «جامعه غیرقانونی» که با یک بحران ایدئولوژیک حاد مواجه است، نشان داد. او اظهار داشت که کومسومول «مرده» است، زیرا اقتدار اخلاقی و معنوی خود را از دست داده بود و خواستار دموکراتیک شدن آن شد. این متن و سایر فعالیت‌های او، بوکوفسکی را مورد توجه مقامات قرار داد. او پیش از اخراج از دانشگاه در پاییز ۱۹۶۱ دو بار مورد بازجویی قرار گرفت و پس از آن دستگیر و زندانی شد.

تجمع گلاسنوست، ۵ دسامبر ۱۹۶۵

[ویرایش]

در دسامبر ۱۹۶۵، بوکوفسکی به تدارک تظاهراتی در میدان پوشکین در مرکز مسکو برای اعتراض به محاکمه نویسندگان آندری سینیاوسکی و یولی دانیل برگزار کرد. او «تقاضای مدنی» توسط ریاضیدان و شاعر الکساندر اسنین ولپین را منتشر کرد که از مقامات می‌خواست از قوانین اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی که به گلاسنوست در روند قضایی نیاز دارند از جمله پذیرش عموم و رسانه‌ها در هر محاکمه ای، اطاعت کنند. تظاهرات در ۵ دسامبر ۱۹۶۵ (روز قانون اساسی) به عنوان گردهمایی یا تجمع گلاسنوست شناخته شد و آشکارا آغاز جنبش فعال حقوق مدنی شوروی بود.

خود بوکوفسکی نتوانست در این تظاهرات شرکت کند و سه روز قبل به اتهام توزیع مطالب دستگیر شد، برای حکم داده شده برای او، درخواست تجدید نظر شد، اما وی تا ژوئیه ۱۹۶۶ در پسیخوشکاهای مختلف، از جمله بیمارستان شماره ۱۳ لوبلینو، استولبووایا و مؤسسه سربسکی نگهداری شد.

اخراج از اتحاد جماهیر شوروی (۱۹۷۶)

[ویرایش]

سرنوشت بوکوفسکی و دیگر زندانیان سیاسی در اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی بارها توسط دیپلمات‌های غربی و گروه‌های حقوق بشری مانند سازمان عفو بین‌الملل مورد توجه جهانیان قرار گرفته بود.[۱۶]

در دسامبر ۱۹۷۶، بوکوفسکی از اتحاد جماهیر شوروی اخراج شد و در فرودگاه زوریخ توسط دولت شوروی با دبیرکل زندانی حزب کمونیست شیلی، لوئیس کوروالان مبادله شد.[۱۷][۱۸] بوکوفسکی در زندگی‌نامه خود در سال ۱۹۷۸ توضیح می‌دهد که چگونه او را با دستبند به سوئیس آورده‌اند.[۱۹][۲۰]

بازگشت به اتحاد جماهیر شوروی (۱۹۹۱)

[ویرایش]

در آوریل ۱۹۹۱، ولادیمیر بوکوفسکی برای اولین بار پس از تبعید پانزده ساله خود به مسکو بازگشت.[۲۱]

در آستانه انتخابات ریاست جمهوری ۱۹۹۱، تیم رقابت‌های انتخاباتی بوریس یلتسین،[۲۲] بوکوفسکی را در لیست معاونان بالقوه خود در انتخابات قرار داد. اما در فرجام انتخابات الکساندر روتسکوی افسر ارتش و کهنه سرباز جنگ ۱۹۷۹–۱۹۸۹ افغانستان و قهرمان اتحاد جماهیر شوروی انتخاب شد.[۲۳] در ۵ دسامبر ۱۹۹۱، هر دو محکومیت بوکوفسکی در دوران شوروی با حکم دادگاه عالی «جمهوری فدراتیو سوسیالیستی روسیه شوروی» لغو شد. سال بعد پرزیدنت بوریس یلتسین به‌طور رسمی تابعیت روسیه را به بوکوفسکی بازگرداند، او با وجود اخراج از کشور هرگز از تابعیت شوروی محروم نشده بود.[۲۴]

فعالیت‌های پس از اتحاد جماهیر شوروی

[ویرایش]

روانپزشکان بریتانیایی و اروپایی که اسناد مربوط به آزار روان‌پزشکی منتشر شده توسط بوکوفسکی را ارزیابی کردند در ۱۹۷۱ به توصیف اسناد وی پرداختند: اطلاعاتی که ما در مورد ولادیمیر بوکوفسکی داریم نشان می‌دهد که او از آن دسته افرادی است که ممکن است برای مقامات هر کشوری شرمنده باشد، زیرا به نظر می‌رسد که مایل نیست برای راحتی و آسایش شخصی سازش کند و معتقد است که آنچه را که به روشنی می‌داند می‌تواند او را به خطر بیندازد.

بلافاصله پس از انحلال اتحاد جماهیر شوروی، ولادیمیر بوکوفسکی دوباره مورد توجه مقامات روسیه قرار گرفت. او در بحران قانون اساسی روسیه در ۱۹۹۳ در اکتبر همان سال از یلتسین علیه شورای عالی حمایت کرد، اما از قانون اساسی جدید روسیه که دو ماه بعد تصویب شد، انتقاد کرد، زیرا برای تضمین تداوم قدرت یلتسین طراحی شده بود.[۲۵][۲۶] به گفته بوکوفسکی، یلتسین از ۱۹۹۴ به بعد گروگان سازمان‌های امنیتی شد و لذا احیای حکومت کاگ ب اجتناب ناپذیر بود.[۲۷]

منابع

[ویرایش]
  1. ↑ Cooper, David (February 2009). "The Thomas S. Szasz Award for Outstanding Contributions to the Cause of Civil Liberties". Mental Health and Substance Use. 2 (1): 1–3. doi:10.1080/17523280802630251.
  2. ↑ Boobbyer, Philip (July 2009). "Vladimir Bukovskii and Soviet Communism". The Slavonic and East European Review. 87 (3): 452–487. JSTOR 40650408.
  3. ↑ Bukovsky, Vladimir (1978). To Build a Castle: My Life as a Dissenter. Andre Deutsch: London. ISBN 978-0-233-97023-3. Jacket
  4. ↑ Bukovsky's works on neurophysiology Eight articles published 1981–1988.
  5. ↑ Hilton, Ronald (1986). World affairs report. Volumes 16–17. California Institute of International Studies. p. 26..
  6. ↑ Davidoff, Victor (13 October 2013). "Soviet Psychiatry Returns". The Moscow Times. Archived from the original on 7 March 2023. Retrieved 22 April 2014.
  7. ↑ "International Advisory Council". Victims of Communism Memorial Foundation. Archived from the original on 10 June 2011. Retrieved 20 May 2011.
  8. ↑ "Vladimir Bukovsky", Cato Institute website
  9. ↑ "Truman-Reagan Medal of Freedom". Victims of Communism Memorial Foundation. Archived from the original on 24 April 2016. Retrieved 26 April 2016.
  10. ↑ «Буковский // Краткая литературная энциклопедия. Т. 9. — 1978 (текст)». feb-web.ru. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۱۲-۰۳.
  11. ↑ To Build a Castle: My Life as a Dissenter (PDF). London: Andrei Deutsch (UK edn). 1978. pp. 122–132. ISBN 978-0-233-97023-3. Archived from the original (PDF) on 1 May 2013. Retrieved 2 December 2021.
  12. ↑ "'Not Suitable for Recruiting': A Talk with Vladimir Bukovsky, Part I". National Review. 13 May 2019. Retrieved 23 September 2019.
  13. ↑ Vladimir Bukovsky, "A Soviet Hyde-Park Corner" in My predchuvstvie, predtecha ...: Ploshchad Mayakovskogo, 1958–1965, Zvenya: Moscow, 1996 (Collection title in English: We were the premonition, the forerunners ...)
  14. ↑ Sentenced to 7 years in labour camp for samizdat activities, released in 1968. See CCE 4.7 (31 October 1968), "News in brief" (item 9).
  15. ↑ Rubenstein, Joshua (1980). Soviet dissidents: their struggle for human rights. Boston: Beacon. ISBN 978-0-8070-3212-1.
  16. ↑ Hurst, Mark (2016). British Human Rights Organizations and Soviet Dissent, 1965–1985. p. 32. ISBN 978-1-4725-2516-1.
  17. ↑ Laird, Robbin; Hoffmann, Erik (1986). Soviet foreign policy in a changing world. Transaction Publishers. p. 79. ISBN 978-0-202-24166-1.
  18. ↑ Ulianova, Olga (2013). "Corvalán for Bukovsky: a real exchange of prisoners during an imaginary war. The Chilean dictatorship, the Soviet Union, and US mediation, 1973–1976". Cold War History. 14 (3): 315–336. doi:10.1080/14682745.2013.793310. ISSN 1743-7962. S2CID 154704693.
  19. ↑ Glasnost' and Freedom, Memoirs by Sergei Grigoryants.
  20. ↑ "ОБМЕНЯЛИ ХУЛИГАНА НА ЛУИСА КОРВАЛАНА" [They exchanged a hooligan for Luis Corvalan]. www.trud.ru (به روسی). 15 September 2006.
  21. ↑ Bukharbaeva, Bagila (16 October 2007). "Soviet-Era Dissident Returns to Moscow". The Washington Post. Retrieved 27 April 2016.
  22. ↑ Saul, Norman E. (2015). Historical Dictionary of Russian and Soviet Foreign Policy. Historical dictionaries of diplomacy and foreign relations. Lanham, Maryland: Rowman & Littlefield. p. 63. ISBN 978-0-8108-6806-9.
  23. ↑ "perestroika, Soviet Archives". www.bukovsky-archives.net.
  24. ↑ The official Presidential website, Bukovsky biography (in Russian) بایگانی‌شده در ۲ مه ۲۰۱۹ توسط Wayback Machine.
  25. ↑ Bukovsky, Vladimir (1 June 1993). "Boris Yeltsin's Hollow Victory". Commentary. Retrieved 27 April 2016.
  26. ↑ Horne, A. D. (11 December 1993). "Dissident's Discontent". The Washington Post. Retrieved 27 April 2016.
  27. ↑ Boobbyer, Richard (July 2009). "Vladimir Bukovskii and Soviet Communism". The Slavonic and East European Review. 87 (3): 452–487. JSTOR 40650408.

پیوند به بیرون

[ویرایش]
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ ولادیمیر بوکوفسکی موجود است.
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=ولادیمیر_بوکوفسکی&oldid=40388855»