وبا در ایران
 | این مقاله نیازمند ویکیسازی است. لطفاً با توجه به راهنمای ویرایش و شیوهنامه، محتوای آن را بهبود بخشید. |
فراگیری
[ویرایش]وبا یکی از بیماری‌های خطرناک و همه‌گیر در دوره قاجار به شمار می‌رفت. این بیماری مهلک که به «مرض موت» یا «مرگا مرگی» نیز معروف بود،این وبا از راه بوشهر به دالکی و از آنجا به شیراز رسید و از شیراز نیز به مرکز ایران انتقال یافت.
وبا به همراه قحطی
[ویرایش]در طول سال ۱۲۸۷ قمری وبا بار دیگر شیوع یافت اما این بار قحطی هم همراه آن بود. شدت این بیماری به گونه ای بود که محمدحسن امین الضرب می نویسد: روزی ۱۰۰ تا ۱۵۰ تن می مردند و در سال بعد وبا همچنان در تهران روزی ۲۰۰ تا ۴۰۰ تن از مردم را در کوچه و بازار و محله ها به کام مرگ می کشاند.
وبای سخت ۱۳۰۹قمری
[ویرایش]در سال ۱۳۰۹ قمری وبای سختی در بادکوبه شیوع یافت و از حاجی طرخان به رشت رسید و از آنجا به سمنان و دامغان و یک سال بعد در تهران شیوع پیدا کرد. این وبا چنان وحشتناک بود که طولوزان می نویسد: در مدت ۳۰ سال که من در ایران بودم، این سخت ترین و گسترده ترین وبایی بود که شاهدش بودم. بنابراین کسی امید یک ساعت زنده ماندن نداشت.