پرش به محتوا

وانگ زی-پینگ

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
وانگ زی-پینگ
زادهٔ۱۸۸۱&#۱۶۰;(۱۸۸۱)
چانگژو، هبئی،[۱] چین
درگذشت۱۹۷۳ (۹۱−۹۲ سال)
بیماری
ملیتچین چینی
سبکهنرهای رزمی چینی:
چاچوان،
خوآچوئن،
پائو چوان
باجی‌کوان
تای چی چوان
استاد(ها)چاچوان:
یانگ هونگشیو
ردهاستادبزرگ
پیشهاستادِ هنرهای رزمی چینی و طب سنتی چین
خویشاوندانوانگ جو-رونگ (دختر)
شاگردانلیو جین شنگ
وانگ زی-پینگ
نویسه‌های چینی سنتی
نویسه‌های چینی ساده‌شده

وانگ زی-پینگ (چینی: 王子平؛ ۱۸۸۱–۱۹۷۳) یک استادِ هنرهای رزمی چینی و طب سنتی چین و از مسلمانان چین بود.[۲]

او رد سال ۱۹۲۸ میلادی رئیس بخش شائولین کونگ‌فو در «مؤسسهٔ هنرهای رزمی» و همچنین معاون «انجمن ووشوی چین» بود.[۳]

شهرت او به‌دلیلِ مهارت و استادی‌اش در «چاچوان»، «خوآچوئن»، «کونگ‌فوی پلنگ»، «باجی چوئن» و «تای چی چوان» است.[۴] او همچنین یک استادِ ووشو بود.[۵][۶][۷]

منابع

[ویرایش]
  1. Nigel, Andrew (2004). "Pioneer of Therapeutic Martial Arts in North America." Kung Fu Tai Chi, Jan/Feb, 59-63
  2. Thomas A. Green, Joseph R. Svinth (2010). Martial Arts of the World: An Encyclopedia of History and Innovation, Volume 2 (illustratedpublisher=ABC-CLIO ed.). p. 343. ISBN 1-59884-243-9. Retrieved 2012-10-08. Muslims also have been active in shuai- jiao (Chinese wrestling), a famous twentieth-century proponent being Wang Ziping (1881–1973). {{cite book}}: Unknown parameter |editors= ignored (|editor= suggested) (help)
  3. Grace Xiaogao Wu-Monnat. "Growing Up With Wang Ziping and Madam Wang Jurong". Retrieved 2008-11-04.
  4. John E. Young, PhD (2016). Learning of the Way (Daoxue):: Self-Cultivation Through Neo-Confucian Learning, Kungfu, and Martial Arts. Archway Publishing. ISBN 1-4808-3049-6.
  5. "Grandmaster Wang, Zi-Ping (1881-1973)". GLENRIDGE Martial Arts Academy. Retrieved 18 June 2014.
  6. "Estilos de Wushu/Kungfu". Golden Dragon (به اسپانیایی و انگلیسی). Archived from the original on 10 September 2014. Retrieved 18 June 2014.
  7. "GRANDES MAESTROS DE SHANDONG WUSHU". Chinese Cuture and Martial Arts. Archived from the original on June 21, 2006. Retrieved 18 June 2014.