هیراتاکه یانو
هیراتاکه یانو | |
|---|---|
| نام هنگام تولد | کورو کوریهارا |
| زادهٔ | ۱۹ آوریل ۱۹۴۳ |
| درگذشت | ۱۲ فوریهٔ ۲۰۲۴ (۸۰ سال) |
| ملیت | ژاپنی |
| پیشه | تاجر |
هیراتاکه یانو (矢野 博丈؛ ۱۹ آوریل ۱۹۴۳ – ۱۲ فوریه ۲۰۲۴) یک تاجر ژاپنی بود که بنیان‌گذار زنجیره خرده‌فروشی تخفیف‌دار دایسو بود.
زندگی‌نامه
[ویرایش]هیراتاکه یانو در سال ۱۹۴۳ با نام کورو کوریهارا در پکن به دنیا آمد.[۱][۲] او پنج برادر و سه خواهر داشت.[۱] پدرش و دو برادرش پزشک بودند.[۱]
پس از پایان جنگ جهانی دوم، خانواده یانو به زادگاه پدرش هیگاشی هیروشیما نقل مکان کردند.[۲] یانو در دوران تحصیل در دبیرستان کوکوتایجی هیروشیما در هیروشیما به بوکس روی آورد و نماینده استان هیروشیما در رشته بوکس شد. او برای اردوگاه آمادگی ورزشکاران المپیک انتخاب شد.[۲][۳]
پدر یانو او را به دانشگاه نفرستاد مگر آنکه در رشته‌های علوم یا مهندسی تحصیل کند که منجر به شغل خوبی شود، بنابراین او نتوانست برای بورسیه ورزشی درخواست دهد.[۳] او در آزمون‌های ورودی ۱۶ دانشگاه مختلف شکست خورد و سپس در دانشکده شبانه مهندسی عمران دانشگاه چو پذیرفته شد.[۳] یانو در سال ۱۹۶۷ از دانشکده علوم و مهندسی دانشگاه چو فارغ‌التحصیل شد و در رشته مهندسی عمران مدرک کارشناسی گرفت، اما در یافتن شغل با مشکل مواجه شد.[۳][۲]
یانو در دوران تحصیل با کاتسوو یانو ازدواج کرد. او نام خانوادگی همسرش را پذیرفت زیرا فکر می‌کرد برای معاملات تجاری از کوریهارا بهتر به نظر می‌رسد.[۱][۲] با مشکلاتی که برای پیدا کردن شغل پس از فارغ‌التحصیلی داشت، یانو و همسرش کسب‌وکار پرورش ماهی زینتی پدرش را به عهده گرفتند. اما این کسب‌وکار موفق نشد و یانو در عرض سه سال ورشکست شد. یانو، همسرش و فرزند کوچکشان هیروشیما را ترک کرده و به توکیو رفتند.[۱][۲] یانو سپس به امتحان شغل‌های مختلف پرداخت.[۲] او سه ماه به فروش دایرةالمعارف مشغول بود تا اینکه متوجه شد در این کار مهارت ندارد.[۱] بعد از آن در یک سالن بولینگ کار کرد و سپس در یک شرکت بازیافت مقوا و کاغذ مشغول به کار شد که این کار به او کمک کرد تا برخی از بدهی‌هایش را پرداخت کند.[۱][۲] خانواده به هیروشیما بازگشتند و یانو شروع به کار در یک شرکت توزیع سیار کرد.[۱] این مسیر در نهایت منجر به تأسیس شرکت دایسو شد.
یانو در تاریخ ۱۲ فوریه ۲۰۲۴ در سن ۸۰ سالگی درگذشت.[۴]
دایسو
[ویرایش]یانو اولین شرکت خود را با نام یانو شوتن (فروشگاه یانو) در سال ۱۹۷۲ زمانی که ۲۹ سال داشت تأسیس کرد. در این زمان، او اجناس خود را از پشت کامیون می‌فروخت و آن‌ها را روی میز ایستاده چوبی سیار به نمایش می‌گذاشت.[۲]
در سال ۱۹۷۷، نام شرکت را به دایسو اینداستری تغییر داد و مدل قیمت‌گذاری ۱۰۰ ین را معرفی کرد. یانو در این مورد گفته است که برچسب‌گذاری محصولات با قیمت‌های مختلف برای او و همسرش بسیار وقت‌گیر بود، بنابراین تصمیم گرفتند همه محصولات را با قیمت ثابت ۱۰۰ ین بفروشند.[۱] یانو یکی از نخستین خرده‌فروشان در ژاپن بود که مدل تک‌قیمت را به کار گرفت. این تغییر هم‌زمان با آغاز تغییرات در فرهنگ مصرفی ژاپنی‌ها پس از بحران نفتی ۱۹۷۳ و رکود اقتصادی میانه دهه ۱۹۷۰ بود که باعث موفقیت شرکت شد.[۵]
در سال ۱۹۸۷ یانو شرکت ۱۰۰ ین دایسو را توسعه داد و در سال ۱۹۹۱ اولین فروشگاه خود را در محل دائمی در شهر تاکاماتسو، استان کاگاوا افتتاح کرد.[۱][۵][۲]
یانو به خاطر نگرش زندگی لحظه‌ای‌اش شناخته می‌شد که از تجربیات و شکست‌های مختلفش، به‌ویژه ورشکستگی شیلات پدر همسرش که در دهه ۲۰ زندگی‌اش آن را به عهده گرفت، ناشی شده بود.[۱] او در سال ۲۰۰۱ گفت: «بارها شکست خورده‌ام و فکر می‌کردم هرچیزی که امتحان کنم، موفق نمی‌شود. اما ادامه دادم چون فکر کردم کاری دیگر نمی‌توانم انجام دهم.»[۱] یانو همچنین در سال ۲۰۰۱ گفته بود: «من فردی باهوش نیستم. هیچ استعدادی ندارم. فقط تمام تلاشم را می‌کنم و سخت کار می‌کنم تا محصولاتم را بفروشم.»[۶] در سال ۲۰۱۶، یانو گفت که خود را یک مدیر «عالی» یا «مدرن» نمی‌بیند. او اظهار داشت که هیچ چشم‌انداز یا استراتژی مشخصی ندارد و تنها دوست دارد چیزها را امتحان کند و بر اساس غریزه تصمیم‌گیری کند.[۷]
سبک زندگی پرمشغله یانو باعث شد تا در سال ۲۰۱۸ سکته مغزی کند.[۸] در سال ۲۰۱۸ یانو پسر کوچک‌تر خود، سیجی یانو را به عنوان رئیس دایسو منصوب کرد و گفت که او دیگر پیر شده و «زمان و من با هم تطابق نداریم».[۹] یانو اشاره کرد که صنعت خرده‌فروشی استفاده زیادی از فناوری و رایانه‌ها می‌کند، اما گفت که مهارت لازم برای انجام این کار را ندارد.[۹] در سال ۲۰۱۹، او جایزه ملی کارآفرین سال از سوی ای‌وای را دریافت کرد.[۱۰]
منابع
[ویرایش]- ↑ ۱٫۰۰ ۱٫۰۱ ۱٫۰۲ ۱٫۰۳ ۱٫۰۴ ۱٫۰۵ ۱٫۰۶ ۱٫۰۷ ۱٫۰۸ ۱٫۰۹ ۱٫۱۰ ۱٫۱۱ "Daiso – The Story Behind the ¥100 Phenomenon | Business". Tokyo Weekender (به انگلیسی). 2001-09-21. Retrieved 2022-01-08.
- ↑ ۲٫۰۰ ۲٫۰۱ ۲٫۰۲ ۲٫۰۳ ۲٫۰۴ ۲٫۰۵ ۲٫۰۶ ۲٫۰۷ ۲٫۰۸ ۲٫۰۹ "The Founder of Daiso: Hirotake Yano - 矢野 博丈". www.gpc-gr.com (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-08.
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ ۳٫۳ "100 Yen Shop King: Chuo University's Ashita-no Joe?: People: Chuo Online: YOMIURI ONLINE". yab.yomiuri.co.jp. Retrieved 2022-01-08.
- ↑ 100円ショップ「ダイソー」大創産業の創業者、矢野博丈さん死去 (به ژاپنی)
- ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ Feng, Venus; Huang, Grace (7 Jul 2017). "100 yen at a time...". Vancouver Sun – via Pressreader.
- ↑ Kruger, David; Fuyuno, Ichiko (30 August 2001). "King of the mall". Far Eastern Economic Review. 164 (34): 34–35. ProQuest 208240791 – via Proquest.
- ↑ "A yen for cheapness; Discount retailing". The Economist. Vol. 421, no. 9010. 8 October 2016. GALE|A467283290 – via Gale Academic Onefile.
- ↑ Tsutsui, Tomoko (12 October 2020). "夜逃げ、火事、脳梗塞。ダイソー矢野博丈の人生と成功". Forbes JAPAN（フォーブス ジャパン） (به ژاپنی). Retrieved 9 January 2022.
- ↑ ۹٫۰ ۹٫۱ "ダイソー創業者・矢野博丈が前言撤回して息子を社長にした理由". ダイヤモンド・オンライン (به ژاپنی). 2018-04-09. Retrieved 2023-07-07.
- ↑ "Country winner Japan". www.ey.com (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-09.