پرش به محتوا

هم‌ساخت‌گرایی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
هموپلازی شباهت در یک ویژگی است که به‌طور ساده با نسب از یک نیای مشترک توضیح داده نمی‌شود.

هم‌ساخت‌گرایی یا هموپلازی (به انگلیسی: Homoplasy)، در زیست‌شناسی و تبارزایی، اصطلاحی است که برای توصیف یک ویژگی به کار می‌رود که به‌طور مستقل در دودمان جداگانه در طول تکامل به دست آمده یا از دست رفته است. این موضوع با موضوع دیگر مشابه یعنی هم‌ساخت‌شناسی متفاوت است، که اصطلاحی برای توصیف شباهت ویژگی‌هایی است که می‌تواند به‌طور مقتضی با نسب مشترک توضیح داده شود.[۱] هموپلازی می‌تواند از فشارهای گزینشی مشابهی که بر روی گونه‌های سازگار عمل می‌کند و اثرات رانش ژنتیکی ناشی شود.[۲] اغلب، هم‌ساخت‌گرایی به عنوان یک شباهت در ویژگی‌های ریخت‌شناسی در نظر گرفته می‌شود. با این حال، هم‌ساخت‌گرایی ممکن است در انواع دیگر ویژگی‌ها نیز پدیدار شود، مانند شباهت در توالی ژنتیکی، انواع چرخه زندگی[۳] یا حتی ویژگی‌های رفتاری.[۴]

ریشه‌شناسی

[ویرایش]

اصطلاح هموپلازی نخستین بار توسط ری لنکستر در سال ۱۸۷۰ به کار رفت.[۵] حالت صفت آن هموپلازیک یا هموپلازتیک است. این واژه از دو واژهٔ یونان باستان ὁμός (homós) به معنای «یکسان، همسان و مشابه» و πλάσσω (plássō) به معنای «شکل‌دادن، قالب زدن» گرفته شده است.[۶][۷]

تمایز همولوژی از هموپلازی

[ویرایش]

هموپلازی، به ویژه نوعی که در گروه‌های تبارزایی نزدیک‌تر رخ می‌دهد، می‌تواند آنالیز تبارزایی را چالش‌برانگیزتر کند. درختان تبارزایی اغلب با استفاده از تجزیه و تحلیل پرسیمونی انتخاب می‌شوند. این تجزیه و تحلیل‌ها را می‌توان با شخصیت‌های فنوتیپی و همچنین توالی‌های دی‌ان‌ای انجام داد. با استفاده از تحلیل پارسیمونی، فرضیه روابطی که به کمترین (یا کم‌هزینه‌ترین) تبدیل حالت کاراکتر نیاز دارند، بر فرضیه‌های جایگزین ترجیح داده می‌شوند. ارزیابی این درختان ممکن است به چالشی تبدیل شود که با وقوع هموپلازی در کاراکترهای مورد استفاده برای تجزیه و تحلیل مبهم شود. مهم‌ترین رویکرد برای غلبه بر این چالش‌ها، افزایش تعداد ویژگی‌های مستقل (غیرچندنمودی، غیرپیوسته) مورد استفاده در آنالیز تبارزایی است. همراه با تجزیه و تحلیل پارسیمونی، می‌توان یک تحلیل احتمال انجام داد، که در آن محتمل‌ترین درخت، با توجه به مدل خاصی از تکامل، انتخاب می‌شود و طول شاخه‌ها استنباط می‌شود.

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. Torres-Montúfar A, Borsch T, Ochoterena H (May 2018). "When Homoplasy Is Not Homoplasy: Dissecting Trait Evolution by Contrasting Composite and Reductive Coding". Systematic Biology. 67 (3): 543–551. doi:10.1093/sysbio/syx053. PMID 28645204.
  2. Hall AR, Colegrave N (March 2008). "Decay of unused characters by selection and drift". Journal of Evolutionary Biology. 21 (2): 610–7. doi:10.1111/j.1420-9101.2007.01473.x. PMID 18081745.
  3. Silberfeld T, Leigh JW, Verbruggen H, Cruaud C, de Reviers B, Rousseau F (August 2010). "A multi-locus time-calibrated phylogeny of the brown algae (Heterokonta, Ochrophyta, Phaeophyceae): Investigating the evolutionary nature of the "brown algal crown radiation"". Molecular Phylogenetics and Evolution. 56 (2): 659–74. doi:10.1016/j.ympev.2010.04.020. PMID 20412862.
  4. de Queiroz A, Wimberger PH (February 1993). "The usefulness of behavior for phylogeny estimation: levels of homoplasy in behavioral and morphological characters". Evolution; International Journal of Organic Evolution. 47 (1): 46–60. doi:10.1111/j.1558-5646.1993.tb01198.x. PMID 28568085.
  5. Lankester ER (1870). "On the use of the term homology in modern zoology, and the distinction between homogenetic and homoplastic agreements". Annals and Magazine of Natural History. 6 (31): 34–43. doi:10.1080/00222937008696201.
  6. Bailly, Anatole. "Greek-french dictionary online". www.tabularium.be. Retrieved October 25, 2018.
  7. "Systematic Biology - Dictionary of Terms: Homoplasy". February 4, 2014. Archived from the original on 1 July 2017. Retrieved September 21, 2018.