همدلی
همدلی[۱] یا هماحساسی درک احساس و فهم تجربهٔ حسی دیگران با توانایی دید از نگاه آنها و قراردادن خود در جایگاه آنها است.[۲]
دانشنامهٔ روانشناسی اثباتگرا[۳] همدلی را «توانایی تشخیص یا تجربهٔ غیرمستقیم (وضعیت هیجانی) یا حالت عاطفی موجودی دیگر»، یا «پاسخ عاطفی ناشی از درک یا فهم وضعیت یا شرایط عاطفی هیجانی دیگران» معنا کرده است. همدلی به عنوان یک کاتالیزور برای رفتار نوع دوستانه عمل میکند که باعث تقویت رفتار اجتماعی و کاهش رنج انسان میشود. همدلی را به معنای فهمیدن علاقهها و نگرانیهای دیگران نیز آوردهاند، حسی عاطفی که به فرد کمک میکند خشونتآمیز رفتار نکند و در برخورد با دیگران اصول مهربانی را در نظر داشته باشد. همدلی نوعی درمان است، زیرا احساس دیدن و شنیدن در سطحی عمیق و عاطفی یک تجربه شفابخش است.[۴][۵]
واژهشناسی
[ویرایش]در سال ۱۹۰۹ روانشناس ادوارد تیچنر واژهٔ آلمانی Einfühlung با ریشهٔ یونانی εν (به درون) و πάθος (شوق و درد) را به امپاتی (به انگلیسی: Empathy) برگرداند.
منابع
[ویرایش]- ↑ «همدلی» [روانشناسی] همارزِ «empathy»؛ منبع: گروه واژهگزینی. جواد میرشکاری، ویراستار. دفتر چهارم. فرهنگ واژههای مصوب فرهنگستان. تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی. شابک ۹۶۴-۷۵۳۱-۵۹-۱ (ذیل سرواژهٔ همدلی)
- ↑ Paul S. Bellet, Michael J. Maloney (اکتبر ۲, ۱۹۹۱). «The Importance of Empathy as an Interviewing Skill in Medicine». The JAMA Network. دریافتشده در ۲۹ آوریل ۲۰۱۷.
- ↑ the encyclopedia of positive psychology
- ↑ میشل بربا. کلیدهای پرورش هوش اخلاقی در کودکان و نوجوانان: هفت نیکخویی اساسی که به کودکان انجام کار درست را میآموزد. ترجمهٔ فرناز فرود. صابرین.
- ↑ Behnegarsoft.com (۲۰۲۳-۰۵-۱۶). «میگنا - همدلی درمان است». میگنا: پایگاه خبری روانشناسی و سلامت. دریافتشده در ۲۰۲۳-۰۵-۱۷.