پرش به محتوا

نیل بارسکی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
نیل بارسکی
زادهٔ
برانکس، نیویورک
ملیتآمریکایی
محل تحصیلکالج ابرلین
دانشگاه کلمبیا
پیشه(ها)روزنامه‌نگار
مدیریت سابق صندوق پوشش ریسک، فیلم‌سازی و انسان‌دوستی
آثار برجستهپروژه مارشال
کوخ

نیل بارسکی (Neil Barsky)، روزنامه‌نگار، مدیر سابق صندوق پوشش ریسک، فیلمساز و نوع‌دوست آمریکایی است که بیشتر به‌دلیل ساخت فیلم کخ در سال ۲۰۱۲ و پایه‌گذاری پروژهٔ مارشال، سازمان غیرانتفاعی روزنامه‌نگاری با هدف روشن‌کردن نظام عدالت جنایی ایالات متحده، معروف است.[۱]

اوایل زندگی و تحصیلات

[ویرایش]

بارسکی در منطقهٔ برانکس در نیویورک متولد شد. او ابتدا به لانگ آیلند و سپس به نیوجرسی نقل‌مکان کرد. در سال ۱۹۷۳، بارسکی به نیویورک بازگشت و این‌بار در لانگ آیلند زندگی کرد. او برای تحصیل در مقطع دبیرستان، به مدرسهٔ والدن رفت.

او یهودی است و پشتیبانی خود از عدالت اجتماعی را به آموزه‌ها و تربیت یهودی‌اش نسبت می‌دهد.[۲]

بارسکی تحصیلات خود را در مقطع کارشناسی در کالج اوبرلین ادامه داد و مدرک کارشناسی ارشد را در رشتهٔ روزنامه‌نگاری از مدرسه روزنامه‌نگاری کلمبیا دریافت کرد.

حرفه

[ویرایش]

صندوق سرمایه‌گذاری تأمینی

[ویرایش]

در سال ۱۹۹۳، بارسکی به‌عنوان تحلیلگر برای مورگان استنلی کار خود را آغاز کرد و روی املاک تجاری و صنعت بازی فعالیت کرد. ظرف یک سال، او در فهرست تحلیلگران All star در مجلهٔ سرمایه‌گذار سازمانی قرار گرفت.

در سال ۱۹۹۸، بارسکی و اسکات ام. سیپرل، فارغ‌التحصیل مورگان استنلی، یک صندوق سرمایه‌گذاری تأمینی به نام میدتَون ریسرچ را پایه‌گذاری کردند. بارسکی تا سال ۲۰۰۲ به فعالیت در این صندوق ادامه داد. در نوامبر ۲۰۰۷، چند ماه قبل از سقوط بازار جهانی سهام، سیپرل صندوق را تعطیل کرد. سیپرل سپس به سرمایه‌گذاری خطرپذیر تبدیل شد. در سال ۲۰۱۰، او نامزد جمهوری‌خواهان در کارزار انتخاباتی مجلس نمایندگان شد.

در سال ۲۰۰۲، بارسکی از میدتون ریسرچ رفت و صندوق تأمینی خود را با نام شرکای سرمایهٔ السون، به نام فرزندانش، الکساندرا و دیویدسون، راه‌اندازی کرد. این صندوق سرمایه‌گذاری‌های موفقیت‌آمیزی در هلدینگ سیرز انجام داد و شرکت‌های روزنامه و مبلمان را پیش از خریداری به فروش رساند. همچنین در اوایل سال ۲۰۰۶، پیش از ترکیدن حباب مسکن، از حوزهٔ مسکن نیز خارج شد، اگرچه بارسکی به اشتباه معتقد بود که حبابی وجود ندارد. پس از پیش‌بینی درست محبوبیت رژیم غذایی اتکینز، صندوق نان پانرا و کریسپی کرم، را پیش از خریداری به فروش رساند.[۳]

صندوق در بهترین دوران خود، ۳٫۵ میلیارد دلار سرمایهٔ تحت مدیریت خواهد داشت. در سال ۲۰۰۸، در نتیجهٔ بحران اقتصاد جهانی، آلسون ۲۴ درصد از دارایی‌های خود را از دست داد و میزان آن به ۱٫۵ میلیارد دلار کاهش یافت که دلیل اصلی آن موجودی‌های بزرگ در سهام انرژی و تأسیسات برق بود که همگی پس از سوددهی‌های بزرگ بیش از ۵۰ درصد در سال‌های گذشته سقوط کردند. در پایان مه ۲۰۰۹، صندوق تعطیل شد و ۸۰۰ میلیون دلار به سرمایه‌گذاران بازگردانده شد. رئیس سابق آلسون گفت که بارسکی مطمئن شده همهٔ کارمندان حقوق صاحبان سهام را داشته‌اند و بسته‌های سخاوت‌مندانه‌ای به مناسبت پایان فعالیت دریافت کرده‌اند، به‌طوری‌که تعطیلی باعث نابودی زندگی آن‌ها نشده‌است.[۴][۵]

بارسکی در تمام دوران شغلی خود در جایگاه یک سرمایه‌گذار (اوت ۱۹۹۸ تا مارس ۲۰۰۹) به‌طور میانگین، ۱۲٫۱ درصد در سال درآمد داشت.

جو نوسرا، روزنامه‌نگار نیویورک تایمز گفت که بارسکی در سال‌های مدیریتش بر صندوق سرمایه‌گذاری تأمینی، منبع مهمی از اطلاعات در خصوص عملکرد تأمین مالی برای نوسرا بود، اما عموماً به‌طور ناشناس منابع را منتشر می‌کرد، زیرا مدیران صندوق‌های تأمینی واهمه داشتند که شفافیت سرمایه‌گذاران را به این فکر می‌اندازد که آن‌ها وظیفهٔ خود را انجام نمی‌دهند.

روزنامه‌نگار

[ویرایش]

جرقهٔ علاقه‌مندی بارسکی به روزنامه‌نگاری با یک پروژه در مقطع دبیرستان در مورد تأثیر قوانین اتوبوسرانی بر جوامع ساکن در بوستون زده شد. او بلافاصله پس از کالج، نتوانست شغلی در رابطه با روزنامه‌نگاری پیدا کند و بنابراین به مدرسهٔ روزنامه‌نگاری کلمبیا رفت. در سال ۱۹۸۶، او فعالیت خود را در زمینهٔ اخبار آغاز کرد و در سرویس تجاری نیویورک دیلی نیوز مشغول به فعالیت شد. در سال ۱۹۸۸، او به وال استریت ژورنال رفت و در آنجا به پوشش اخبار مربوط به املاک تجاری و صنعت قمار پرداخت. در سال ۱۹۹۳، بارسکی این مجله را ترک کرد و به شغل تأمین مالی روی آورد و تا سال ۲۰۰۹ در آنجا ماند. با وجود موفقیت در زمینهٔ مالی، بارسکی به فعالیت خود به‌عنوان روزنامه‌نگار همچنان ادامه داد. در سال ۲۰۰۹، او پس از تعطیلی صندوق سرمایه‌گذاری تامینی‌اش، ماجراجویی در حرفهٔ روزنامه‌نگاری را از سر گرفت.

بارسکی در مورد وابستگی محض بر تبلیغات برای کسب درآمد به روزنامه‌نگاری بدبین بوده‌است. این تردید موجب شد او تصمیمی آگاهانه بگیرد و با حفظ فعالیت صندوق سرمایه‌گذاری تأمینی، شرکت‌های روزنامه‌ای خود را تعطیل کند. بارسکی در مقام رئیس هیئت ناظران مجلهٔ کلمبیا ژورنالیسم ریویو، سازمان را ترغیب کرد تا در ارائهٔ الگوهای تجاری جدید نقش‌آفرینی کند. او سازمان غیرانتفاعی ارتباطات جوانان را در تنگنا گذاشت تا به این مسئله بیندیشد که چه پروژه‌هایی به لحاظ مالی موجب بقای سازمان می‌شود.

علاقهٔ بارسکی به الگوهای جدید روزنامه‌نگاری سرانجام او را بر آن داشت تا به‌همراه بیل کلر، سردبیر پیشین نیویورک تایمز، پروژهٔ مارشال را پایه‌گذاری کند. این پروژه که برای اولین‌بار در نوامبر ۲۰۱۳ از سوی بارسکی اعلام شد، در فوریه ۲۰۱۴ توانست کلر را با خود همراه کند.[۶][۷][۸][۹][۱۰]

پوشش روزنامه‌ای دونالد ترامپ

[ویرایش]

بارسکی از سال ۱۹۸۵ به‌طور گسترده در مورد حرفهٔ دونالد ترامپ، چهل‌وپنجمین رئیس‌جمهور ایالات متحده، عمدتاً برای وال استریت ژورنال و دیلی نیوز گزارش تهیه کرده‌است. او در دوران روزنامه‌نگاری خود بارها با ترامپ مصاحبه کرده‌است. در سال ۱۹۹۱، بارسکی در وال استریت ژورنال، به‌خاطر «پوشش خبری فروپاشی امپراتوری مالی دونالد ترامپ» برندهٔ جایزهٔ Gerald Loeb Award for Deadline و/یا Beat Writing شد.[۱۱][۱۲]

در اوت ۲۰۱۶، در کارزار انتخاباتی ترامپ، بارسکی مقاله‌ای برای نیویورک تایمز در مورد تجربه‌اش از پوشش اخبار مربوط به ترامپ در جایگاه یک بازرگان نوشت. او از دورانی سخن به میان آورد که ترامپ «در آستانهٔ فروپاشی مالی» بود و بیان کرد او «در مقام یک تاجر در طول زندگی‌اش همواره با شکست روبه‌رو می‌شد»، اما همچنین اظهار داشت که او «مذاکره‌کننده‌ای ماهر با توانایی تقریباً ماوراءطبیعی در هدف‌گیری دقیق و حمله به نقاط ضعف مخالفانش بود و چندین نفر از رقبای اولیهٔ جمهوری‌خواه او به این مسئله پی برده بودند».

ترامپ در دوران روزنامه‌نگاری بارسکی، چندین بار او را تهدید به شکایت کرد، اگرچه هرگز آن را عملی نکرد. ترامپ در کتاب خود به نام «هنر بازگشت» که در سال ۱۹۹۷ به رشتهٔ تحریر درآورد، دربارهٔ بارسکی نوشت: «از میان همهٔ نویسندگانی که دربارهٔ من نوشته‌اند، احتمالاً هیچ‌کدام خبیث‌تر از نیل بارسکی خبرنگار وال استریت ژورنال نبوده‌اند».[۱۱][۱۳]

پوشش خبری رایکرز آیلند

[ویرایش]

به‌دنبال افشاگری‌های متعدد دربارهٔ شرایط سخت و نامطلوب در مجتمع زندان نیویورک، بارسکی مقاله‌ای با عنوان «جزیرهٔ رایکرز را تعطیل کنید» برای نیویورک تایمز نگاشت (۱۹ ژوئیه ۲۰۱۵). بارسکی در این مقاله استدلال کرد که:[۱۴]

«تنها راه برای ایجاد تحول رایکرز، تخریب آن است، این زندان باید برای همیشه تعطیل شود. ساختمان‌ها در حال فروپاشی هستند. فرهنگ زندانی‌آزاری نگهبانان و فرهنگ باندی خشونت در این زندان ریشه دوانده‌است. اینجا زندان گوانتاناموی نیویورک است؛ جزیره‌ای منزوی، دور از دسترس نهادهای نظارتی، جاییکه قانون اساسی هرگز حاکم نیست. این‌جا مکانی است که عمر مفیدش سر آمده‌است».[۱۴]

بارسکی در ادامهٔ این مقاله، این مسئله را مطرح کرد که «تعطیلی بدنام‌ترین زندان کشور پیامی قدرتمند» به نشانهٔ اصلاح عدالت کیفری ملی خواهد بود.

در مارس ۲۰۱۷، دی بلازیو حمایت خود را از طرح‌های مربوط به بستن مجتمع جزیره رایکرز با کاهش تعداد زندانیان از ۱۰۰۰۰ نفر به ۵۰۰۰ نفر و ایجاد سیستمی متشکل از زندان‌های کوچک‌تر در هر پنج منطقه اعلام کرد. این طرح‌ها از سوی کمیسیون مستقلی که دربارهٔ جزیرهٔ رایکرز مطالعه کرده بود منتشر شد و بانی آن، ملیسا مارک-ویوریتو سخنگوی شورای شهر بود. پیش از این، در فوریه ۲۰۱۶، دی بلازیو ایدهٔ تعطیلی جزیرهٔ رایکرز را «مفهومی منطبق با نیات انسانی» برشمرده بود، اما به دلیل هزینه‌بر بودنش، آن را غیرواقعی توصیف کرد.[۱۵][۱۶][۱۷]

فیلم‌ساز

[ویرایش]

بارسکی با مشاهدهٔ موفقیت فیلم در انتظار سوپرمن و Gasland در برانگیختن بحث در مورد مسائل زیربنایی مربوط به آن‌ها (مکاتب منشور و فرکینگ) الهام گرفت تا به تولید فیلم‌های مستند بپردازد. او «کخ» را تهیه و کارگردانی کرد. «کخ» مستندی بود که در سال ۲۰۱۲ منتشر شد (و در فوریه ۲۰۱۳ در سینما به نمایش درآمد). موضوع این مستند، نقشی بود که اد کخ، شهردار سابق نیویورک، در متحول‌کردن این شهر در دههٔ ۱۹۸۰ ایفا کرد.[۱۸][۱۹]

بارسکی تهیه‌کننده و کارگردان مستند Knuckleball!، مستند کوتاه Witnesses NY و نمایش Koch در سریال تلویزیونی مستند POV بود.[۲۰]

پروژهٔ مارشال

[ویرایش]

پروژهٔ مارشال، یک سازمان روزنامه‌نگاری غیرانتفاعی به همت بارسکی بوده و هدفش پوشش مسائل مربوط به عدالت کیفری در ایالات متحده است.[۶][۱۰]

نیل بارسکی در سطر زیرعنوان مقالهٔ خود برای نیویورک تایمز در نوامبر ۲۰۱۳، با شرح یک جمله و پیوند به یک وبسایت مقدماتی به این نکته اشاره کرد که مشغول فعالیت روی پروژهٔ مارشال است. بیل کلر، سردبیر سابق نیویورک تایمز، در فوریه ۲۰۱۴ اعلام کرد که به این پروژه ملحق شده تا تیم تحریریه را رهبری کند. این پروژه دو مقالهٔ روزنامه‌نگاری پژوهشی خود را به ترتیب در اسلیت و واشینگتن پُست چاپ کرد و در نوامبر ۲۰۱۴، با بودجهٔ بارسکی و بسیاری از منابع دیگر ازجمله بنیاد فورد راه‌اندازی شد.[۲۱][۲۲][۲۳]

منابع

[ویرایش]
  1. ↑ Benner, Katie (September 5, 2013). "Neil Barsky: Reporter, hedge fund manager, movie director". Fortune. Retrieved October 13, 2015.
  2. ↑ Ghert-Zand, Renee (11 February 2014). "'Koch' director tackles US criminal justice system". The Times of Israel. The Times of Israel. Retrieved 11 May 2017.
  3. ↑ Barsky, Neil (July 28, 2005). "What Housing Bubble?". Wall Street Journal. Retrieved July 15, 2016.
  4. ↑ Smith, Randall (April 14, 2009). "Barsky to Shut Down His $3.5 Billion Fund". Wall Street Journal. Retrieved October 15, 2015.
  5. ↑ Nocera, Joe (May 15, 2009). "Hedge Fund Manager's Farewell". New York Times. Retrieved October 15, 2015.
  6. ↑ ۶٫۰ ۶٫۱ "Mission Statement". The Marshall Project. Retrieved May 8, 2015.
  7. ↑ Ellis, Justin (February 10, 2014). "Bill Keller, The Marshall Project, and making single-focus nonprofit news sites work. The former New York Times executive editor explains why he's jumping to a nonprofit news organization focused on criminal justice issues". Nieman Lab. Retrieved May 7, 2015.
  8. ↑ Calderone, Michael (November 16, 2014). "The Marshall Project Aims Spotlight On 'Abysmal Status' Of Criminal Justice". Huffington Post. Retrieved May 7, 2015.
  9. ↑ "Marshall Project Kicks Off With Look at Legal Delays". New York Times. November 16, 2014. Retrieved May 7, 2015.
  10. ↑ ۱۰٫۰ ۱۰٫۱ Doctor, Ken (February 12, 2015). "Newsonomics: Bill Keller's Marshall Project finds its legs covering criminal justice. The Marshall Project is trying to get beyond the narrow newsroom focus on "cops and courts" and tackle the bigger systemic issues". Newsonomics. Archived from the original on 27 April 2023. Retrieved May 7, 2015.
  11. ↑ ۱۱٫۰ ۱۱٫۱ Barsky, Neil (2016-08-05). "Trump, the Bad, Bad Businessman". The New York Times. ISSN 0362-4331. Retrieved 2017-04-27.
  12. ↑ Thomson, Susan (June 1991). "Loeb Winners Announced" (PDF). The Business Journalist. Vol. 30, no. 1. Society for Advancing Business Editing and Writing. p. 3. Retrieved February 2, 2019.
  13. ↑ Trump, Donald J.; Bohner, Kate (1997-10-27). Trump: The Art of the Comeback (به انگلیسی) (1St ed.). Times Books. ISBN 978-0-8129-2964-5.
  14. ↑ ۱۴٫۰ ۱۴٫۱ Barsky, Neil. "Opinion | Shut Down Rikers Island". Retrieved 2017-05-02.
  15. ↑ Goodman, J. David (2017-03-31). "Mayor Backs Plan to Close Rikers and Open Jails Elsewhere". The New York Times. ISSN 0362-4331. Retrieved 2017-05-02.
  16. ↑ Corasaniti, Nick (2017-04-02). "Rikers Island Commission Unveils Plan to Shut Down Jail Complex". The New York Times. ISSN 0362-4331. Retrieved 2017-05-02.
  17. ↑ Goodman, J. David (2016-02-16). "De Blasio Says Idea of Closing Rikers Jail Complex Is Unrealistic". The New York Times. ISSN 0362-4331. Retrieved 2017-05-02.
  18. ↑ Jagernauth, Kevin. "DVD Review: Neil Barsky's Documentary On New York City Mayor Ed 'Koch'". Archived from the original on 4 March 2016. Retrieved 18 February 2022.
  19. ↑ Scott, A.O. "Hizzoner on Screen: Regrets? That's Not His Style".
  20. ↑ "Neil Barsky". Internet Movie Database.
  21. ↑ Barsky, Neil (November 15, 2013). "Chill Out, 1 Percenters". New York Times. Retrieved May 8, 2015.
  22. ↑ Somaiya, Ravi (February 9, 2014). "Bill Keller, Former Editor of The Times, Is Leaving for News Nonprofit". New York Times. Retrieved May 8, 2015.
  23. ↑ "The Marshall Project to launch in November". Capital New York. October 23, 2014. Archived from the original on March 4, 2016. Retrieved May 7, 2015.
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=نیل_بارسکی&oldid=40720493»