نیسه دا سیلویرا
نیسه دا سیلویرا Nise da Silveira | |
|---|---|
 نیسه دا سیلویرا در سال ۱۹۷۰ | |
| زادهٔ | ۱۵ فوریهٔ ۱۹۰۵ |
| درگذشت | ۳۰ اکتبر ۱۹۹۹ (۹۴ سال) |
| ملیت | برزیل |
| محل تحصیل | دانشگاه فدرال باهیا |
| همسر | Mário Magalhães da Silveira |
| پیشینه علمی | |
| شاخه(ها) | روان‌پزشکی |
| تأثیر گرفته از | کارل گوستاو یونگ |
نیسه دا سیلویرا (پرتغالی: Nise da Silveira؛ ۱۵ فوریه ۱۹۰۵–۳۰ اکتبر ۱۹۹۹) یک زن روان‌پزشک اهل برزیل و شاگرد کارل یونگ بود. وی یکی از معدود زنان بود که در آن زمان به پزشکی می‌پرداختند و با جسارت شیوه‌های روان‌پزشکی مستقر را به چالش کشید و پیشگام یک رویکرد انسانی‌تر در مراقبت از بیماران بود.[۱] در دهه ۱۹۴۰ او توانست اصلاحاتی در سیستم پزشکی برزیل ایجاد کند.[۲]
زندگی
[ویرایش]نیسه در ۱۵ فوریه سال ۱۹۰۵ در شهر شمال شرقی ماسیو[۳] در برزیل متولد شد، در سال ۱۹۲۶ در سن ۲۱ سالگی به عنوان تنها زن در دورهٔ خود در بین ۱۵۷ مرد تحصیلات پزشکی خود را به اتمام رساند.[۳] هنگامی که وی در سال ۱۹۳۳ در یک مرکز ملی روان‌پزشکی کار خود را آغاز کرد، از اقدامات سخت پزشکی که پزشکان برای معالجه بیماری‌های روانی مانند اسکیزوفرنی به‌کار می‌بردند، ناامید شد.[۱]
از این رو نیسه دا سیلویرا شجاعانه وضع موجود را به چالش کشید. او شروع به مطالعه و دفاع از درمان‌های توانبخشی دلسوزانه‌تر کرد. نیسه کارگاه‌های آموزشی هنری را برای بیماران ایجاد کرد تا عملکردهای درونی ذهن خود را از طریق نقاشی و مجسمه‌سازی بیان کنند. او بعدها یکی از اولین کسانی شد که حیوانات را به عنوان «همکار خود» در تمریناتش گنجاند. رویکرد جدید او در توانبخشی بیماران بسیار موفق بود و زمینه را برای یک روش کاملاً جدید در زمینهٔ مراقبت‌های روان‌پزشکی هموار کرد.[۱]
نیسه دا سیلویرا در ۳۰ اکتبر ۱۹۹۹ در ریودوژانیرو درگذشت. کار او الهام‌بخش تعداد بی‌شماری از دیگران بوده و منجر به ایجاد موسسات درمانی در برزیل و در سراسر جهان شده‌است.[۱]
بزرگداشت
[ویرایش]موزه تصاویر ناخودآگاه (پرتغالی: Museu de Imagens do Inconsciente) که نیسه دا سیلویرا در ۱۹۵۲ بنیان‌گذار آن بود و تا به امروز باز است، مجموعه‌ای از بیش از ۳۵۰٬۰۰۰ قطعه از آثار هنری ایجاد شده توسط بیماران را حفظ می‌کند.[۱][۴]
زندگی و کار او در یک فیلم برزیلی محصول ۲۰۱۵ با نام «نیسه: قلب دیوانگی» ( Nise: The Heart of Madness) به کارگردانی روبرتو برلینر به تصویر کشیده شده‌است.[۵][۶]
در ۱۵ فوریه ۲۰۲۰ گوگل دودل با تغییر نشان خود به بزرگداشت تولد ۱۱۵ سالگی این روان‌شناس برزیلی پرداخت.[۱]
جستارهای وابسته
[ویرایش]پانویس
[ویرایش]- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ ۱٫۴ ۱٫۵ "Nise da Silveira's 115th Birthday". www.google.com (به انگلیسی). Retrieved 14 February 2020.
- ↑ «برنده بزرگ جشنواره توکیو» (PDF). روزنامه خراسان، شماره ۱۹۱۰۹. ۱۱ آبان ۱۳۹۴. ص. ۱۰. دریافت‌شده در ۱۴ فوریه ۲۰۲۰.[پیوند مرده]
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ "Os 10 anos da morte de Nise da Silveira". Archived from the original on 15 May 2014. Retrieved 14 February 2020.
- ↑ "Pioneiras da Ciência no Brasil". CNPq.
- ↑ "A look into the life of a famed Brazilian psychiatrist". www.international.ucla.edu.
- ↑ «جایزه بزرگ جشنواره توکیو به یک درام برزیلی رسید». اخبار سینمای ایران و جهان - سینماپرس. ۲۰۱۵-۱۱-۰۱. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۲-۱۴.
منابع
[ویرایش]- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Nise da Silveira». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۴ فوریه ۲۰۲۰.
- "Nise da Silveira's 115th Birthday". www.google.com (به انگلیسی). Retrieved 14 February 2020.
پیوند به بیرون
[ویرایش]
| عمومی | |
|---|---|
| کتابخانه‌های ملی | |
| سایر | |
