نورولایگین (انگلیسی: Neuroligin) یک پروتئین تراپوستهای نوعِ اول و یک پروتئین چسبندگی (اتصال) سلول در فضای پسسیناپسی است که در شکلیگیری و حفظ سیناپسها مابین نورونها نقش دارد. نورولایگینها، لیگاند بتا-نورکسینها (پروتئینهای چسبندگی سلولی در فضای پیشسیناپسی) هستند. نحوهٔ اتصال نورولایگین و نوروکسین، همانند «دست دادن» دو فرد است و موجب اتصال دو نورون و تشکیل سیناپس میشوند.[۲] علاوه بر این، نورولایگینها در بافتهای محیطی بدن هم موجود است و در رگزایی نقش دارند.[۳] در انسان، جهش یا تغییر در ژن تولیدکنندهٔ نورولایگین، منجر به بروز اوتیسم و برخی اختلالات شناختی دیگر میشود.[۴]
نورولایگین ۱: فقط در سیناپسهای تحریکی دستگاه عصبی مرکزی ساخته میشود. بیان ژنNLGN1، پیش از تولد، ناچیز است، اما از روز ۱ تا ۸ پس از تولد افزایش یافته و در تمام دوران بلوغ، بالا میماند.
↑Bottos A, Rissone A, Bussolino F, Arese M (August 2011). "Neurexins and neuroligins: synapses look out of the nervous system". Cell. Mol. Life Sci. 68 (16): 2655–66. doi:10.1007/s00018-011-0664-z. PMID21394644.
↑Lorenzo LE, Godin AG, Wang F, St-Louis M, Carbonetto S, Wiseman PW, Ribeiro-da-Silva A, De Koninck Y (June 2014). "Gephyrin Clusters Are Absent from Small Diameter Primary Afferent Terminals Despite the Presence of GABAA Receptors". J. Neurosci. 34 (24): 8300–17. doi:10.1523/JNEUROSCI.0159-14.2014. PMID24920633.