نودل برنج
 نودل نازک برنج به شکل خشک شده | |
| گونه | نودل |
|---|---|
| خاستگاه | چین |
| منطقه | شرق آسیا و جنوب شرق آسیا |
| مواد اصلی | آرد برنج، آب |
نودل برنج (انگلیسی: Rice noodles) نودلی است که از مواد اولیه، آرد برنج و آب تهیه می‌شود. برخی اوقات جهت بهبود شفافیت یا افزایش بافت ژلاتینی و جویدنی، به آن موادی همچون تاپیوکا یا نشاسته ذرت اضافه می‌کنند. مصرف این نوع نودل بیشتر در چین، هند و جنوب شرق آسیا رایج است. نودل برنج در شکل، ضخامت و بافت‌های گوناگونی به صورت تازه، منجمد یا خشک‌شده در دسترس هستند. نودل برنج، قابلیت فسادپذیری بالایی دارد و عمر ماندگاری آنها ممکن است تنها برای چند روز باشد.
تاریخچه
[ویرایش]عقبه نودل برنج به دوران چین در دودمان چین بازمی‌گردد، آن دورانی که مردم چین شمالی به جنوب هجوم آوردند. به‌طور معمول در چین شمالی به خاطر شرایط آب و هوایی، کشت گندم و ارزن را به خاطر اینکه در آب و هوای سرد قابل پرورش هستند، ترجیح می‌دهند درصورتیکه در چین جنوبی، برنج را که در آب و هوای گرم قابل رشد می‌باشد، مدنظر قرار می‌دهند. بنابر روال معمول، نودل از گندم تهیه می‌گردید و در سراسر چین شمالی به مصرف می‌رسید و برای وفق پذیری این خوراکی با برنج، آشپزهای چین شمالی تلاش کردند «نودل» را با بکارگیری برنج درست کنند و بدین نحو نودل برنج به وجود آمد. با گذشت زمان نودل برنج و روش‌های فراوری آنها در سراسر جهان مطرح گردید و به‌طور خاص در منطقه جنوب شرق آسیا، به غذایی محبوب تبدیل گشت.[۱]
جستارهای وابسته
[ویرایش]پانویس
[ویرایش]- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Rice noodles». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۳ اکتبر ۲۰۲۳.
منابع
[ویرایش]- ↑ Liu, Y.L. (2010). Processing technology of rice and its products. China: China Light Industry Press. pp. 84–85.
پیوند به بیرون
[ویرایش]