نظریه کمربند سبز
نظریه کمربند سبز (انگلیسی: Green Belt Theory) یک نظریه ژئوپلیتیکی است که در دوران جنگ سرد مطرح شد.[۱][۲][۳] این تئوری تلاش‌های جهان غرب برای ایجاد کمربندی پیشگیرانه علیه اتحاد جماهیر شوروی از طریق احیای بنیادگرایی اسلامی را توضیح می‌دهد. نظریه‌پردازان معتقدند این پروسه که با تأسیس مدارس دینی در هند شروع شد و با حمایت از دولت‌های مذهبی در پاکستان در دهه ۱۹۴۰ ادامه یافت، نهایتاً در دهه ۷۰ و ۸۰ به پیروزی انقلاب اسلامی ایران و مسلح شدن اسلامگرایان جهادی در افغانستان منجر شد.[۴][۵]
منابع
[ویرایش]- ↑ نیشابوری, سرهنگ نصرالله توکلی; Tavakoli-Nishabouri, Nasrollah (21 March 2014). آخرین سقوط آریاها، خاطرات اولین رئیس ستاد ارتش پس از انقلاب: Memoirs of Nasrollah Tavakoli, The First Chief of Staff of the Iranian Army after the Islamic Revolution. Ibex Publishers. ISBN 978-1-58814-098-2. Retrieved 8 January 2018 – via Google Books.
- ↑ میرزادگی, شکوه (15 May 2015). معجزهٔ تو. H&S Media. ISBN 978-1-78083-492-4 – via Google Books.
- ↑ Nahavandī, Hushang; نهاوندی, هوشنگ (24 May 2018). خمینی در فرانسه: Khomeini dar France. Ketab.com. ISBN 978-1-59584-277-0 – via Google Books.
- ↑ Hardaker, Glenn; Sabki, Aishah Ahmad (14 September 2015). "Islamic pedagogy and embodiment: an anthropological study of a British Madrasah". International Journal of Qualitative Studies in Education. 28 (8): 873–886. doi:10.1080/09518398.2014.917738. S2CID 144612964.
- ↑ Hardaker, Glenn; Sabki, Aishah Ahmad (30 November 2014). "Islamic Pedagogy and Embodiment: An Anthropological Study of a British Madrasah". International Journal of Qualitative Studies in Education. 28 (8). Retrieved 8 January 2018.