نظریه اخراج اجنبی

تصویری که در سال ۱۸۶۱ کشیده شده‌است و نمایانگر شعار بیرون راندن خارجیان از ژاپن است.

نظریه اخراج اجنبی، نظریه جوئی (به ژاپنی: 攘夷論 じょういろん) نظریه‌ای بود که در دوره باکوماتسو و پایان دوره ساکوکو در ژاپن رایج شد. این نظریه که خواستار اخراج کامل خارجیان و عدم تجارت با خارجیان بود، از نوع عقاید شوونیسمی بود.

از ترکیب نظریه حرمت‌گزاری به امپراتور و نظریهٔ اخراج اجنبی، سوننو جوئی به معنی «حرمت‌گزاری به امپراتور، اخراج اجنبی» به وجود آمد. شوننو جوئی نوعی فلسفه سیاسی و جنبش اجتماعی برخاسته از آئین کنفوسیوسی بود که به شکل شعار سیاسی در دههٔ ۱۸۵۰ و ۱۸۶۰ در طی باکوماتسو، دوران پایانی شوگون‌سالاری توکوگاوا در ژاپن رایج شد.

منابع

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «攘夷論». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای ژاپنی، بازبینی‌شده در ۲۷ اوت ۲۰۱۸.
• اونو، سوکیو (۱۳۸۷). «کتاب اول، فصل اول:شینتو راه کامی». در عبدالرحیم گواهی. شینتوئیزم. تهران: نشر علم. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۴۰۵-۸۱۳-۴.