نشان نخل آکادمیک
 | این مقاله نیازمند تمیزکاری است. لطفاً تا جای امکان آنرا از نظر املا، انشا، چیدمان و درستی بهتر کنید، سپس این برچسب را بردارید. محتویات این مقاله ممکن است غیر قابل اعتماد و نادرست یا جانبدارانه باشد یا قوانین حقوق پدیدآورندگان را نقض کرده باشد. |
| نشان نخل آکادمیک | |
|---|---|
 | |
| اهدا توسط وزارت آموزش ملی فرانسه | |
| گونه | نشان شایستگی |
| بنیان‌گذاری | Decoration: 1808 Order: 1955 |
| اهدا برای | مشارکت کنندگان ممتاز در فرهنگ و آموزش |
| وضعیت | اکنون |
| Grand Master | امانوئل مکرون[نیازمند منبع] |
| رئیس | ژان میشل بلانکور، وزیر آموزش ملی |
| درجه‌ها | Commander, 1st Class Officer, 2nd Class Member/Knight, 3rd Class |
| تقدم | |
| بعدی (بالاتر) | Médaille de la Résistance |
| پیشین (پایین‌تر) | Order of Agricultural Merit |
 فرمانده  Officer  Knight روبان سه درجه ای نشان | |
نشان نخل آکادمیک (فرانسوی Order of Palms Academic) یک نشان افتخار ملی است که توسط جمهوری فرانسه به دانشگاهیان و معلمان ممتاز و برای خدمات ارزشمند به دانشگاه‌ها، آموزش و علوم اعطا می‌شود. این نشان ابتدا در سال ۱۸۰۸ توسط امپراتور ناپلئون به‌منظور بزرگداشت و تجلیل از اعضای برجسته دانشگاه پاریس ایجاد شد، در ۴ اکتبر ۱۹۵۵ توسط رئیس‌جمهور رنه کوتی به عنوان نشان لیاقت به شکل فعلی تغییر یافت که آن را به عنوان یکی از قدیمی‌ترین افتخارات مدنی اعطا شده توسط جمهوری فرانسه تبدیل کرد.[۱]
تاریخ
[ویرایش]نشان
[ویرایش]نشان نخل آکادمیک امروزی در ۴ اکتبر ۱۹۵۵ توسط رئیس‌جمهور رنه کوتی تأسیس شد. در سال ۱۹۶۳ نظام نشان‌های فرانسه توسط رئیس‌جمهور شارل دوگل اصلاح شد. تعدادی از به اصطلاح «نشان‌های وزیرانه» در نشان ملی لیاقت ادغام شدند. با این حال، دوگل علاقه‌مند به نشان نخل آکادمیک بود و تصمیم گرفت آن را به عنوان یک نشان جداگانه نگه دارد.[۲] از سال ۱۹۵۵، نشان نخل آکادمیک دارای سه درجه است، هر کدام با تعداد ثابت سالانه دریافت کنندگان جدید:[۳]
- فرمانده (Commandeur) - نخل طلای ۶۰ میلیمتری که دور آن تاج گل لورن (couronne) قرار دارد وروی گردنبند بسته می‌شود،[۱] محدود به ۲۸۰ تا به‌طور سالانه.[۳]
- افسر (Officier) - نخل طلای ۵۵ میلیمتری روی روبان پوشیده شده با گل رز در سمت چپ سینه،[۱] محدود به ۱۵۲۳ عدد به‌طور سالانه.[۳]
- شوالیه (Officier) - نخل ۵۰ میلیمتری نقره ای پوشیده شده روی روبان بر روی سینه سمت چپ،[۱] محدود به ۴۵۴۷ تا در سال است.[۳]
دریافت کنندگان قابل توجه
[ویرایش]دریافت کنندگان فرانسوی
[ویرایش]- Monique Adolphe[۴]
- Michel Alaux[۵]
- Pierre Arpaillange
- لوسی اوبراک[۶]
- Jules Benoit-Lévy
- Henri Betti
- فرانسواز راشمول
- Françoise Blime-Dutertre
- Isabelle Bogelot
- Dounia Bouzar
- Alexandre Bouzdine
- آنری بروکار
- Colette Caillat
- Jean-Claude Ferrage
- Flavien Collet[۷]
- ایو کوپنز[۶]
- Patrick Cousot
- Jean Delaire
- Émilie Desjeux
- فردیناند فوش
- Claire Gibault
- Patrick Louis
- Najla Hawly
- Germain Marc'hadour
- Subrata K. Mitra
- مارسل پانیول[۶]
- Pierre Louis Rouillard
- آنری روسو
- Roger Taillibert
- Pauline Thys
- Henriette Tirman
- Marie-Pier Ysser
- Pascal Divanach
- Philippe Zawieja
دریافت کنندگان خارجی
[ویرایش]- احمد سمیعی گیلانی، مترجم، ویراستار، نویسنده و پژوهشگر ایرانی (دریافت بالاترین نشان، کوماندور)[۸][۹]
- گای بنت ، نویسنده و مترجم آمریکایی، استاد دانشکده هنر و طراحی اوتیس
- اوبیلو نگونگو - مربی و کنسر کنیایی از نارکورو
- لئو بناردو، مربی زبان خارجی آمریکایی
- برونو برنارد، استاد و نویسنده بلژیکی در زمینه اخلاق صادرات و تجارت[۱۰]
- میموزا سکا، دستیار آموزش زبان فرانسوی در دانشگاه تتوو، معلم زبان ابتدایی زبان فرانسه در دبستان "LIRIA" - تتوو، و یکی از همکاران آلیانس فرانسه و انستیتو فرانسه در مقدونیه شمالی.
- هربرت کلمون دی لی جونیور، استاد آمریکایی زبان فرانسه در دانشگاه ایلینوی
- لویی دیویس، با نام ایسیدور لویی دواختر در بلژیک متولد شد. بازرگان و بعداً یک نقاش پست امپرسیونیست، او به خاطر اقدامات مدنی در اوایل دهه ۱۹۰۰ مورد افتخار قرار گرفت
- آلن ال. گلدشتاین، بیوشیمی دان آمریکایی و کاشف مشترک تیموسین‌ها
- جین رابرت، مربی آمریکایی و رئیس سابق فدراسیون آلبانس فرانسه ایالات متحده
- ارسکین گوین (۱۸۹۸–۱۹۴۸) ناشر آمریکایی روزنامه Boulevardier پاریس، ۱۹۲۷–۱۹۳۲
- رالف م. هستر، استاد فرانسوی، دانشگاه استنفورد، نویسنده مشترک کتاب Découverte et Création، پرکاربردترین کتاب درسی برای آموزش زبان فرانسه در ایالات متحده در دهه‌های ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰. در سال ۲۰۰۰، هستر م وسسه بین رشته‌ای مطالعات فرانسه را که هم‌اکنون مرکز مطالعات بین رشته‌ای فرانسه - استنفورد است، با بودجه مشترک از وزارت امور خارجه فرانسه راه اندازی کرد.
- جان نلر، استاد انگلیسی-آمریکایی و پنجمین رئیس کالج بروکلین
- فرانسیس لورنس، مربی و محقق آمریکایی متخصص ادبیات فرانسه. درام کلاسیک و شعر باروک، رئیس دانشگاه راتگرز 1990–2002[۱۱]
- آلیس لمیو لوکس، نویسنده کانادایی-آمریکایی
- ملکه ماسنته لسوتو (۲۰۱۸)
- احمد کامیابی مسک، ادیب، نویسنده، مترجم، ناشر و استاد برجسته درام و تئاتر مدرن دانشکده هنرهای زیبا دانشگاه تهران
- آلفرد نوئو، مورخ مطالعات عاشقانه اتریشی
- مایکل دی. اوتس، دکترای تخصصی، استاد زبانهای مدرن (فرانسوی) در دانشگاه آیووا شمالی.
- زئوس سالازار، مورخ فیلیپینی
- لئوپولد سدار سنگور،[۶] شاعر سنگالی، نظریه‌پرداز نگریتود، اولین رئیس‌جمهور سنگال (۱۹۸۰–۶۰) و اولین آفریقایی که به عنوان عضوی از آکادمی فرانسه انتخاب شد.
- علی اکبر سیاسی، روشنفکر و روان‌شناس ایرانی که به عنوان وزیر خارجه این کشور، وزیر آموزش و پرورش و رئیس دانشگاه تهران فعالیت می‌کرد.
- لوسیجان ماریا اوکرجانس، آهنگساز، رهبر ارکستر، پیانیست و موسیقی‌شناس اسلوونیایی
- جواد طباطبایی، فیلسوف و دانشمند سیاسی ایرانی، استاد و معاون دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران[۱۲]
- بادی ونتورث، معاون وزیر آموزش و پرورش نامیبیا، به دلیل مشارکت‌های خود در مبارزات استقلال نامیبیا[۱۳]
- برایان زاگر، مدیر آکادمی لافایت، بنیانگذار اولین برنامه زبان فرانسه دو زبان مدرسه راهنمایی در منهتن
- آندره زیتولو، شیمی‌دان و شیمی‌دان ایتالیایی
- گنجار کورنیا، آکادمیسین اندونزیایی، رئیس دانشگاه پاجاراجان (۲۰۰۷–۲۰۱۵)، وابسته آموزشی و فرهنگی سفارت اندونزی، پاریس
منابع
[ویرایش]- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ "Décret n°55-1323 du 4 octobre 1955 portant institution d'un ordre des Palmes académiques". Legifrance (به فرانسوی). French Republic. Retrieved February 17, 2017.
- ↑ "Historique des Palmes académiques" (به فرانسوی). Association des Membres de l'Ordre des Palmes Académiques. Retrieved 9 May 2021.
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ ۳٫۳ "L'Ordre des Palmes Académiques" (به فرانسوی). Association des Membres de l'Ordre des Palmes Académiques. Retrieved 9 May 2021.
- ↑ "Monique Adolphe". Académie royale de médecine de Belgique (به فرانسوی). Retrieved February 18, 2017.
- ↑ Evangelista, Nick (1994). The Encyclopedia of the Sword. Westport, Connecticut: Greenwood Publishing Group. p. 14. ISBN 978-0-313-27896-9. OCLC 29954316.
- ↑ ۶٫۰ ۶٫۱ ۶٫۲ ۶٫۳ "Les Palmes académiques, la plus ancienne distinction civile". Le Parisien (به فرانسوی). February 22, 2010. Retrieved February 18, 2017.
- ↑ "Les Palmes académiques pour le président de l'Alliance Française de Providence, États-Unis" (به فرانسوی). Fondation des Alliances Françaises. 4 June 2019. Retrieved 9 May 2021.
- ↑ «اعطای عالی‌ترین نشان آکادمیک فرانسه به احمد سمیعی». ایسنا. ۲۰۲۳-۰۳-۱۵. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۳-۱۶.
- ↑ «نشان عالی فرانسه برای پدر ویراستاری». روزنامه دنیای اقتصاد. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۳-۱۶.
- ↑ "Ambassade de France à Bruxelles" (به فرانسوی). 2020-04-24. Archived from the original on 30 March 2019. Retrieved 21 July 2021.
- ↑ Lawrence, Francis L. Leadership in Higher Education: Views from the Presidency (New Brunswick, New Jersey: Transaction Publishers, 2006), 345.
- ↑ "Javad Tatabai". Institut d'études avancées de Paris. Archived from the original on 2013-11-05.
- ↑ "Former deputy minister Wentworth dies". The Namibian. 5 June 2014. Archived from the original on 6 June 2014. Retrieved 24 April 2020.