پرش به محتوا

نارسایی دریچه آئورت

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
نارسایی دریچه آئورت
نام‌های دیگربی‌کفایتی دریچه آئورت
تصویری از نارسایی آئورت
تخصصکاردیولوژی ویرایش این در ویکی‌داده
نشانه‌هاتنگی‌نفس در هنگام فعالیت، ارتوپنه[۱]
علتاتساع ریشه آئورت[۱]
روش تشخیصاکوکاردیوگرافی[۲]
درمانگشادگننده‌های عروق (بستگی به شرایط افراد دارد، گاهی جراحی «تعویض دریچه آئورت» لازم است)[۱][۳]
طبقه‌بندی و منابع بیرونی

نارسایی دریچه آئورت (انگلیسی: Aortic regurgitation) که به آن بی‌کفایتی دریچه آئورت هم می‌گویند و با حروف اختصاری «AR» یا «AI» در پزشکی شناخته می‌شود، نشت دریچه آئورت قلب است که باعث می‌شود خون در طی دیاستول بطنی در جهت معکوس - از آئورت به بطن چپ - جریان یابد. در نتیجه، عضله قلب مجبور است سخت‌تر از حد معمول خود کار کند تا خون را رو به جلو براند.[۴] این بیماری بر حسب نحوهٔ تظاهر و سرعت شروع بیماری به دو دستهٔ «نارسایی حاد دریچه آئورت» و «نارسایی مزمن دریچه آئورت» تقسیم‌بندی می‌شود.[۵]

علائم و نشانه‌ها

[ویرایش]

برخی از علائم بالینیِ مهمِ نارساییِ دریچه آئورت مشابه با علائم نارسایی قلب و به شرح زیر است:[۱]

دلایل

[ویرایش]

نارسایی آئورت، اغلب به دلیل اتساع ریشه آئورت (اکتازی حلقوی آئورت) است که در بیش از ۸۰ درصد دلیل ناشناخته‌ای دارد، اما اگر دلیلش این نباشد، ممکن است ناشی از افزایش سن، آئورت سیفلیسی، بیماری استخوان‌زایی ناکامل، دیسکسیون آئورت، بیماری بهجت، نشانگان رایتر و فشار خون بالا باشد.[۱] اتساع ریشه آئورت شایع‌ترین علت نارسایی آئورت در کشورهای توسعه یافته است.[۶] علاوه بر این، نارسایی آئورت با استفاده از برخی داروها، به ویژه داروهای حاوی فنفلورامین، دکسفنفلورامین و آگونیست‌های دوپامین مرتبط است.[۷][۸] سایر علل بالقوه ای که مستقیماً بر گشادی دریچه تأثیر می‌گذارد عبارتند از نشانگان مارفان، نشانگان اهلرز-دنلوس، اسپوندیلیت آنکیلوزان و لوپوس اریتماتوز منتشر. در موارد حاد نارسایی آئورت، علل اصلی این بیماری آندوکاردیت عفونی، دیسکسیون آئورت یا تروما است.[۱]

سونوگرافی که نارسایی آئورت و وژناسیون روی دریچه آئورت را نشان می‌دهد.[۹]

تشخیص

[ویرایش]

برای تشخیص نارسایی آئورت، یک روش رایج برای ارزیابی شدت آن، اکوکاردیوگرافی است که می‌تواند نماهای دوبعدی از جت نارسایی را ارائه دهد و امکان اندازه‌گیری سرعت و تخمین حجم جهش خون را فراهم کند.[۲] یافته‌های مربوط به نارسایی شدید آئورت، بر اساس دستورالعمل‌های کالج پزشکان قلب آمریکا/انجمن قلب آمریکا در سال ۲۰۱۲ شامل موارد زیر است:[۱۰][۱۱]

  • عرض جهش رنگی هوش مصنوعی بیش از ۶۵٪ قطر مجرای خروجی بطن چپ
  • داپلر عرض «فشردگی جریان» (انقباض جت سیال) عرض بیش از ۰٫۶ سانتی‌متر
  • نیمه‌عمر فشار خون برگشتی کمتر از ۲۰۰ میلی‌ثانیه است
  • خاتمه زودهنگام جریان دریچه میترال
  • معکوس شدن جریان هولودیاستولیک در آئورت نزولی.
  • حجم خون برگشتی بیش از ۶۰ میلی لیتر
  • کسر خون برگشتی بیش از ۵۰٪
  • مساحت تخمینی روزنه خون برگشتی بیش از ۰٫۳ سانتی‌متر مربع
  • افزایش اندازه بطن چپ

رادیوگرافی قفسه سینه می‌تواند به تشخیص کمک کند و هیپرتروفی بطن چپ و گشادی آئورت را نشان دهد. نوار قلب به‌طور معمول نشان‌دهنده هیپرتروفی بطن چپ است. کاتتریزاسیون قلبی به ارزیابی شدت نارسایی و هرگونه اختلال عملکرد بطن چپ کمک می‌کند.[۱]

  • نارسایی دریچه آئورت در برابر تنگی دریچه آئورت
    نارسایی دریچه آئورت در برابر تنگی دریچه آئورت
  • شنود (پزشکی) صداهای طبیعی و غیرطبیعی قلب
    شنود (پزشکی) صداهای طبیعی و غیرطبیعی قلب

برخی از نشانه‌های پزشکی که هنگام معاینه این بیماران یافت می‌شوند به شرح زیر است:

لازم به یادآوری است که: (۱) شنیدن صدای سوم قلب (S3) با میزان اختلال عملکرد بطن چپ ارتباط دارد.[۱] (۲) سوفل نارسایی مزمن آئورت معمولاً به صورت دیاستولیک و کاهش‌یابنده است که به بهترین وجه در سومین فضای بین‌دنده‌ای سمت چپ شنیده می‌شود و ممکن است در امتداد حاشیهٔ چپ استخوان جناغ منتشر شود.[۱۵]

درمان

[ویرایش]

نارسایی آئورت بسته به شدت تظاهرات، علائم و نشانه‌های مرتبط با روند بیماری و درجه اختلال عملکرد بطن چپ می‌تواند به صورت دارویی یا جراحی درمان شود.[۶][۱۶] درمان جراحی در بیماران بدون علامت در صورت کاهش کسر تخلیه‌ای (نسبت تخلیه) به ۵۰٪ یا کمتر، به‌همراه اتساع پیشرونده و شدید بطن چپ، یا با علائم یا پاسخ غیرطبیعی به تست ورزش توصیه شده است. همچنین، جراحی در موارد «نارسایی حاد دریچه آئورت» بلافاصله انجام می‌شود.[۱][۶]

درمان دارویی نارسایی مزمن آئورت که پایدار و بدون علامت باشد شامل استفاده از گشادکننده عروق است.[۱] در کارآزمایی‌های بالینی تجویز بازدارنده‌های آنزیم مبدل آنژیوتانسین، مسدودکننده گیرنده آنژیوتانسین ۲، نیفیدیپین و هیدرالازین فواید کوتاه‌مدتی در بهبود نسبی تنش دیواره بطن چپ، کسر تخلیه‌ای و توده قلب نشان داده‌اند.[۶] هدف از استفاده از این داروها کاهش پس‌بار (afterload) است تا بطن چپ تا حدودی سالم بماند.[۱۷] کسر خون برگشتی ممکن است تغییر قابل توجهی نداشته باشد، زیرا اختلاف بین فشار آئورت و بطن چپ معمولاً در شروع درمان نسبتاً کم است. سایر درمان‌های پزشکی نسبتاً محافظه‌کارانه برای موارد پایدار و بدون علامت بیماری عبارتند از رژیم کم نمک، ادرارآورها، دیگوکسین، مسدودکننده کانال کلسیم و خودداری از انجام فعالیت‌های شدید بدنی.[۱]

از سال ۲۰۰۷، انجمن قلب آمریکا دیگر تجویز آنتی‌بیوتیک‌ها را برای پیشگیری از اندوکاردیت قبل از انجام برخی جراحی‌های کوچک (مثلا دندان‌پزشکی) در بیماران مبتلا به نارسایی آئورت توصیه نمی‌کند.[۱۸] پروفیلاکسی آنتی‌بیوتیکی برای جلوگیری از اندوکاردیت قبل از اقدامات گوارشی یا ادراری-تناسلی دیگر برای هیچ بیمار مبتلا به بیماری دریچه ای توصیه نمی‌شود.[۱۸] تست ورزش قلب در شناسایی افرادی که برای مداخله جراحی مناسب هستند مفید است.[۱۹] هنگامی که تنش دیواره سیستولیک محاسبه و با نتایج دیگر ترکیب شود، آنژیوگرافی رادیونوکلئیدی توصیه می‌شود.[۲۰]

یک درمان جراحی برای نارسایی دریچه آئورت «تعویض دریچه آئورت» است؛[۳] که در حال حاضر با جراحی باز قلب انجام می‌گیرد. در صورتی که نارسایی از نوع شدید حاد باشد، انجام عمل جراحی ضروری است، در صورتی که منع مطلقی (برای جراحی) وجود نداشته باشد.[۶][۲۱] با توجه به مرگ و میر بالای مرتبط با نارسایی حاد دریچه آئورت، افراد مبتلا به باکتریمی با اندوکاردیت دریچه آئورت نباید منتظر اثرگذاری درمان با آنتی‌بیوتیک باشند، در صورت امکان، پیوند دگرژنی دریچه آئورت باید انجام شود.[۲۲][۲۳]

پیش‌آگهی

[ویرایش]

خطر مرگ در افراد مبتلا به نارسایی آئورت با بطن گشادشده و کسر جهشی طبیعی که بدون علامت هستند حدود ۰٫۲ درصد در سال است. اگر کسر تخلیه‌ای (EF) کاهش یابد یا اگر فرد علائمی بیابد، خطر افزایش می‌یابد.[۲۱]

افراد مبتلا به نارسایی مزمن (شدید) آئورت، دوره‌ای را دنبال می‌کنند که به محض ظاهر شدن علائم، مداخله جراحی مورد نیاز است. نارسایی دریچه آئورت در ۱۰٪ تا ۲۰٪ درصد از افرادی که تحت عمل جراحی قرار نمی‌گیرند، کشنده است. اختلال عملکرد بطن چپ تا حدی پیش‌آگهی و شدت موارد نارسایی آئورت را تعیین می‌کند.[۶][۲۴]

منابع

[ویرایش]
  1. ↑ ۱٫۰۰ ۱٫۰۱ ۱٫۰۲ ۱٫۰۳ ۱٫۰۴ ۱٫۰۵ ۱٫۰۶ ۱٫۰۷ ۱٫۰۸ ۱٫۰۹ ۱٫۱۰ Chapter 1: Diseases of the Cardiovascular system > Section: Valvular Heart Disease in: Elizabeth D Agabegi; Agabegi, Steven S. (2008). Step-Up to Medicine (Step-Up Series). Hagerstwon, MD: Lippincott Williams & Wilkins. ISBN 978-0-7817-7153-5.
  2. ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ Lancellotti, P.; Tribouilloy, C.; Hagendorff, A.; Moura, L.; Popescu, B. A.; Agricola, E.; Monin, J. L.; Pierard, L. A.; Badano, L.; Zamorano, J. L.; Sicari, R.; Vahanian, A.; Roelandt, J. R. T. C. (April 2010). "European Association of Echocardiography recommendations for the assessment of valvular regurgitation. Part 1: aortic and pulmonary regurgitation (native valve disease)". European Journal of Echocardiography. 11 (3): 223–244. doi:10.1093/ejechocard/jeq030. PMID 20375260.
  3. ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ Choices, NHS. "Aortic valve replacement - Why it's done - NHS Choices". www.nhs.uk. Archived from the original on 7 June 2016. Retrieved 4 June 2016.
  4. ↑ Aortic regurgitationدر مدلاین پلاس
  5. ↑ Mokadam, Nahush A.; Stout, Karen K.; Verrier, Edward D. (2011). "Management of acute regurgitation in left-sided cardiac valves". Texas Heart Institute Journal. 38 (1): 9–19. PMC 3060740. PMID 21423463.
  6. ↑ ۶٫۰ ۶٫۱ ۶٫۲ ۶٫۳ ۶٫۴ ۶٫۵ Aortic Regurgitation در ئی‌مدیسین
  7. ↑ Schade R, Andersohn F, Suissa S, Haverkamp W, Garbe E (2007). "Dopamine agonists and the risk of cardiac-valve regurgitation". N. Engl. J. Med. 356 (1): 29–38. doi:10.1056/NEJMoa062222. PMID 17202453.
  8. ↑ Zanettini R, Antonini A, Gatto G, Gentile R, Tesei S, Pezzoli G (2007). "Valvular heart disease and the use of dopamine agonists for Parkinson's disease". N. Engl. J. Med. 356 (1): 39–46. doi:10.1056/NEJMoa054830. PMID 17202454.
  9. ↑ "UOTW#69 - Ultrasound of the Week". Ultrasound of the Week. 3 April 2016. Archived from the original on 15 December 2016. Retrieved 27 May 2017.
  10. ↑ Bonow, Robert O.; Carabello, Blase A.; Chatterjee, Kanu; de Leon, Antonio C.; Faxon, David P.; Freed, Michael D.; Gaasch, William H.; Lytle, Bruce Whitney; Nishimura, Rick A.; O’Gara, Patrick T.; O’Rourke, Robert A.; Otto, Catherine M.; Shah, Pravin M.; Shanewise, Jack S.; Smith, Sidney C.; Jacobs, Alice K.; Adams, Cynthia D.; Anderson, Jeffrey L.; Antman, Elliott M.; Faxon, David P.; Fuster, Valentin; Halperin, Jonathan L.; Hiratzka, Loren F.; Hunt, Sharon A.; Lytle, Bruce W.; Nishimura, Rick; Page, Richard L.; Riegel, Barbara; Page, RL; Riegel, B (August 2006). "ACC/AHA 2006 Guidelines for the Management of Patients With Valvular Heart Disease". Journal of the American College of Cardiology. 48 (3): e1–e148. doi:10.1016/j.jacc.2006.05.021. PMID 16875962.
  11. ↑ Nishimura, Rick A.; Otto, Catherine M.; Bonow, Robert O.; Carabello, Blase A.; Erwin, John P.; Guyton, Robert A.; O’Gara, Patrick T.; Ruiz, Carlos E.; Skubas, Nikolaos J.; Sorajja, Paul; Sundt, Thoralf M.; Thomas, James D.; Anderson, Jeffrey L.; Halperin, Jonathan L.; Albert, Nancy M.; Bozkurt, Biykem; Brindis, Ralph G.; Creager, Mark A.; Curtis, Lesley H.; DeMets, David; Guyton, Robert A.; Hochman, Judith S.; Kovacs, Richard J.; Ohman, E. Magnus; Pressler, Susan J.; Sellke, Frank W.; Shen, Win-Kuang; Stevenson, William G.; Yancy, Clyde W. (July 2014). "2014 AHA/ACC guideline for the management of patients with valvular heart disease". The Journal of Thoracic and Cardiovascular Surgery. 148 (1): e1–e132. doi:10.1016/j.jtcvs.2014.05.014. PMID 24939033.
  12. ↑ Murthy, Pothuri Radha Krishna (2013-07-30). Heart in Fours: Cardiology for Residents and Practitioners (به انگلیسی). JP Medical Ltd. p. 47. ISBN 9789350904930. Archived from the original on 2024-04-28. Retrieved 4 June 2016.
  13. ↑ ۱۳٫۰ ۱۳٫۱ ۱۳٫۲ ۱۳٫۳ Camm, Christian F.; Camm, A. John (2016-01-06). Clinical Guide to Cardiology (به انگلیسی). John Wiley & Sons. p. 10. ISBN 978-1-119-07925-5. Archived from the original on 2024-04-28. Retrieved 4 June 2016.
  14. ↑ ۱۴٫۰ ۱۴٫۱ ۱۴٫۲ ۱۴٫۳ ۱۴٫۴ ۱۴٫۵ ۱۴٫۶ ۱۴٫۷ ۱۴٫۸ Ashrafian, Hutan (March 2006). "Pulsatile pseudo-proptosis, aortic regurgitation and 31 eponyms". International Journal of Cardiology. 107 (3): 421–423. doi:10.1016/j.ijcard.2005.01.060. PMID 16503268.
  15. ↑ Bickley, Lynn S.; Szilagyi, Peter G.; Bates, Barbara (2009). Bates' Guide to Physical Examination and History Taking. Lippincott Williams & Wilkins. p. 368. ISBN 978-0-7817-8058-2.
  16. ↑ "Aortic Regurgitation. Health Information and treatment | Patient". Patient (به انگلیسی). Archived from the original on 2016-06-18. Retrieved 2016-06-04.
  17. ↑ Heart Failure~Medication در ئی‌مدیسین
  18. ↑ ۱۸٫۰ ۱۸٫۱ Wilson, Walter; Taubert, Kathryn A.; Gewitz, Michael; Lockhart, Peter B.; Baddour, Larry M.; Levison, Matthew; Bolger, Ann; Cabell, Christopher H.; Takahashi, Masato; Baltimore, Robert S.; Newburger, Jane W.; Strom, Brian L.; Tani, Lloyd Y.; Gerber, Michael; Bonow, Robert O.; Pallasch, Thomas; Shulman, Stanford T.; Rowley, Anne H.; Burns, Jane C.; Ferrieri, Patricia; Gardner, Timothy; Goff, David; Durack, David T. (9 October 2007). "Prevention of Infective Endocarditis: Guidelines From the American Heart Association: A Guideline From the American Heart Association Rheumatic Fever, Endocarditis, and Kawasaki Disease Committee, Council on Cardiovascular Disease in the Young, and the Council on Clinical Cardiology, Council on Cardiovascular Surgery and Anesthesia, and the Quality of Care and Outcomes Research Interdisciplinary Working Group". Circulation. 116 (15): 1736–1754. doi:10.1161/CIRCULATIONAHA.106.183095. PMID 17446442.
  19. ↑ Picano, Eugenio; Pibarot, Philippe; Lancellotti, Patrizio; Monin, Jean Luc; Bonow, Robert O. (December 2009). "The Emerging Role of Exercise Testing and Stress Echocardiography in Valvular Heart Disease". Journal of the American College of Cardiology. 54 (24): 2251–2260. doi:10.1016/j.jacc.2009.07.046. hdl:2268/32855. PMID 19958961.
  20. ↑ Klocke, Francis J.; Baird, Michael G.; Lorell, Beverly H.; Bateman, Timothy M.; Messer, Joseph V.; Berman, Daniel S.; O’Gara, Patrick T.; Carabello, Blase A.; Russell, Richard O.; Cerqueira, Manuel D.; St. John Sutton, Martin G.; DeMaria, Anthony N.; Udelson, James E.; Kennedy, J. Ward; Verani, Mario S.; Williams, Kim Allan; Antman, Elliott M.; Smith, Sidney C.; Alpert, Joseph S.; Gregoratos, Gabriel; Anderson, Jeffrey L.; Hiratzka, Loren F.; Faxon, David P.; Hunt, Sharon Ann; Fuster, Valentin; Jacobs, Alice K.; Gibbons, Raymond J.; Russell, Richard O. (16 September 2003). "ACC/AHA/ASNC Guidelines for the Clinical Use of Cardiac Radionuclide Imaging—Executive Summary: A Report of the American College of Cardiology/American Heart Association Task Force on Practice Guidelines (ACC/AHA/ASNC Committee to Revise the 1995 Guidelines for the Clinical Use of Cardiac Radionuclide Imaging)". Circulation. 108 (11): 1404–1418. doi:10.1161/01.CIR.0000080946.42225.4D. PMID 12975245.
  21. ↑ ۲۱٫۰ ۲۱٫۱ Bonow, Robert O. (February 2013). "Chronic Mitral Regurgitation and Aortic Regurgitation". Journal of the American College of Cardiology. 61 (7): 693–701. doi:10.1016/j.jacc.2012.08.1025. PMID 23265342.
  22. ↑ Carrel, T. (January 2009). "Aortic valve and/or aortic root replacement using an aortic homograft". Multimedia Manual of Cardio-Thoracic Surgery. 2009 (626): mmcts.2009.003905. doi:10.1510/mmcts.2009.003905. PMID 24413404.
  23. ↑ Prendergast, Bernard D.; Tornos, Pilar (9 March 2010). "Surgery for Infective Endocarditis: Who and When?". Circulation. 121 (9): 1141–1152. doi:10.1161/CIRCULATIONAHA.108.773598. PMID 20212293.
  24. ↑ "Aortic Regurgitation / Aortic insufficiency information. Patient | Patient". Patient (به انگلیسی). Archived from the original on 2016-05-24. Retrieved 2016-06-02.

برای مطالعهٔ بیشتر

[ویرایش]
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ نارسایی دریچه آئورت موجود است.
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=نارسایی_دریچه_آئورت&oldid=40323294»