نئو لادیسم

نئو-لادیسم (Neo-Luddism) یا لادیسم جدید (new Luddism) فلسفه‌ای است که با بسیاری از شکل‌های فناوری‌های امروزی مخالف است.^[۱]^[۲] این نام براساس میراث تاریخی لادیسم انگلیسی، که بین سال‌های ۱۸۱۱ تا ۱۸۱۶ فعال بودند، بنا شده‌است.

نئو-لادیسم یک جنبش بدون رهبر گروه‌های غیروابسته است که در مقابل فناوری‌های نوین مقاومت می‌کنندکه برخی یا همه فناوری‌ها به سطح ابتدایی تر برگردند.^[۳] نئو-لادیسم با یک یا چند روش زیر مشخص می‌شود:

ترک بی‌مقاومت استفاده از فناوری
آسیب رساندن به کسانی که فناوریِ مضر برای محیط زیست تولید می‌کنند
حمایت از ساده‌زیستی، یا خرابکاری فناوری.

جنبش نوین نئو-لادیسم با جنبش ضد جهانی‌سازی، جنبش ضد علمی، آنارشی-بدوی، محیط‌گرایی رادیکال و بوم‌شناسی ژرف‌نگر ارتباط دارد.

نئو-لادیسم بر مبنای نگرانی از تأثیر فناوری بر روی افراد، جوامع آنها یا محیط است،^[۴] نئو-لادیسم استفاده از اصل احتیاط برای همه فناوری‌های جدید را تصریح می‌کند، و اصرار دارد که فناوری قبل از پذیرش، به دلیل اثرات ناشناخته‌ای که ممکن است فناوری‌های جدید الهام‌بخش باشد، ایمن بودن آن اثبات شود.

نگرش

نئو-لادیسم خواستار کاهش یا توقف توسعه فناوری‌های جدید است. نئو-لادیسم سبک زندگی‌ای را تجویز می‌کند که فناوری‌های خاص را کنار می‌گذارد، زیرا معتقد است این بهترین چشم‌انداز برای آینده است. همان‌طور که رابین و وبستر بیان کردند، «بازگشت به طبیعت و آنچه به عنوان جوامع طبیعی تر تصور می‌شود.» به جای سرمایه‌داری صنعتی، نئو-لادیسم جوامع کشاورزی در مقیاس کوچک مانند جوامع آمیش و جنبش چیپکو در نپال و هند^[۵] را به عنوان الگوهایی برای آینده تجویز می‌کند.

منابع

↑ Jones, Steve E. (2006). Against technology: from the Luddites to neo-Luddism. CRC Press. p. 20. ISBN 978-0-415-97868-2.
↑ Brosnan,. (1998). Technophobia: the psychological impact of Information Technology. pg 155. London: Routledge.
↑ Sale, Kirkpatrick, America’s new Luddites. URL=http://mondediplo.com/1997/02/20luddites
↑ Christensen, Karen; David Levinson (2003). Encyclopedia of community: from the village to the virtual world, Volume 3. SAGE. p. 886. ISBN 978-0-7619-2598-9.
↑ Basney, Lionel. Questioning Progress, Books and Culture magazine, 1998

خواندن بیشتر

Huesemann , MH و JA Huesemann (2011). Technofix: چرا فناوری ما یا محیط زیست را نجات نمی‌دهد ، انتشارات جامعه جدید، جزیره گابریولا، کانادا، شابک ‎۰۸۶۵۷۱۷۰۴۴.
کاچینسکی، تئودور (۲۰۱۰) خانه فناوری برده داری فنی.
Marshall, Alan (2016) Ecotopia 2121: Future Green Future ما ، انتشارات Arcade، نیویورک، شابک ‎۹۷۸۱۶۲۸۷۲۶۰۰۸
Postman، نیل (۱۹۹۲) تکنوپولی: تسلیم فرهنگ به فناوری Knopf، نیویورک، شابک ‎۰-۳۹۴-۵۸۲۷۲-۱
کوئیگلی، پیتر (۱۹۹۸) کویوت در پیچ و خم: پیگیری ادوارد ابی در دنیای کلمات دانشگاه یوتا پرس، سالت لیک سیتی، شابک ‎۰-۸۷۴۸۰-۵۶۳-۵
Roszak, Theodore (1994) Cult of Information: رساله Neo-Luddite دربارهٔ فناوری پیشرفته، هوش مصنوعی و هنر واقعی تفکر (چاپ ۲).) دانشگاه کالیفرنیا پرس، برکلی، کالیفرنیا، شابک ‎۰-۵۲۰-۰۸۵۸۴-۱
فروش، کرکپاتریک (۱۹۹۶) شورش علیه آینده: بدلکاران و جنگ آنها با انقلاب صنعتی: درسهایی برای کتابهای اساسی عصر کامپیوتر، شابک ‎۹۷۸-۰-۲۰۱-۴۰۷۱۸-۱
تنر، ادوارد (۱۹۹۶) چرا چیزهایی که نیش می‌زنند: فناوری و انتقام پیامدهای ناخواسته ناپف، نیویورک، شابک ‎۰-۶۷۹-۴۲۵۶۳-۲

پیوند به بیرون

منابع

[jonesagainstechnology-1] Jones, Steve E. (2006). Against technology: from the Luddites to neo-Luddism. CRC Press. p. 20. ISBN 978-0-415-97868-2.

[2] Brosnan,. (1998). Technophobia: the psychological impact of Information Technology. pg 155. London: Routledge.

[Sale-3] Sale, Kirkpatrick, America’s new Luddites. URL=http://mondediplo.com/1997/02/20luddites

[christensenencyclopedia-4] Christensen, Karen; David Levinson (2003). Encyclopedia of community: from the village to the virtual world, Volume 3. SAGE. p. 886. ISBN 978-0-7619-2598-9.

[5] Basney, Lionel. Questioning Progress, Books and Culture magazine, 1998

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]