میوسا
میوسا | |
---|---|
موقعیت | اینلاندت و ویکن |
درونشارشهای کلان | گودبراندسدالسلوگن |
برونشارشهای کلان | ورما |
کشورهای حوضه | نروژ |
بیشترین درازا | ۱۱۷ کیلومتر (۷۳ مایل) |
بیشترین پهنا | ۱۵ کیلومتر (۹٫۳ مایل) |
مساحتِ رو | ۳۶۹ کیلومتر مربع (۱۴۲ مایل مربع)[۱] |
میانگین ژرفا | ۱۵۳–۱۵۵ متر (۵۰۲–۵۰۹ فوت)[۲][۳] |
بیشترین ژرفا | ۴۴۹ متر (۱٬۴۷۳ فوت)[۲][۳] |
حجم آب | ۵۶٫۰ کیلومتر مکعب (۴۵٬۴۰۰٬۰۰۰ جریب فوت)[۲] |
طول کرانه۱ | ۲۷۳ کیلومتر (۱۷۰ مایل) |
ارتفاع سطح | ۱۲۱–۱۲۳ متر (۳۹۷–۴۰۴ فوت)[۲][۱] |
جزیرهها | هلگویا |
جاهای مسکونی | هامار، گیوویک، لیلهامر |
پینوشت | NVE[۱][۲] |
۱ درازای ساحل سنجش خوشتعریفی نیست. |
میوسا (نروژی: Mjøsa) بزرگترین دریاچه نروژ و همچنین یکی از عمیقترین دریاچههای نروژ و اروپا است. این دریاچه چهارمین دریاچه عمیق در نروژ است.[۳] این دریاچه در بخش جنوبی نروژ، در حدود ۱۰۰ کیلومتری (۶۲ مایلی) شمال شهر اسلو واقع شدهاست. ریزابه اصلی آن رودخانه گودبراندسدالسلوگن است که از شمال به داخل دریاچه میریزد و تنها شاخابه آن رودخانه ورما در جنوب است. جریان ورودی از نظر تئوری به ۵٫۶ سال برای پر کردن دریاچه نیاز دارد. با عمق متوسط حدود ۱۵۳ متر (۵۰۲ فوت)، بیشتر حجم دریاچه زیر سطح دریا است. میانگین خروجی دریاچه (اندازهگیری شده از سال ۱۹۳۱ تا ۱۹۸۲) ۳۱۶ متر مکعب بر ثانیه (۱۱۲۰۰ فوت مکعب) است که حدود ۹٬۹۵۹٬۰۰۰٬۰۰۰ متر مکعب در سال است.[۳] میوسا حاوی حدود ۵۶ کیلومتر مکعب آب در مقایسه با ۱۵ کیلومتر مکعب در دریاچه رسواتنه است که دومین دریاچه بزرگ از نظر حجم در نروژ است.
توماس مالتوس در سال ۱۷۹۹ به نروژ سفر کرد بود که خاطرات او شامل توصیفی از میوسا است. مالتوس نوشت که میوسا هم به عنوان دریاچه و هم به عنوان رودخانه ظاهر میشود زیرا سواحل توسط کوهها مشخص میشوند و جایی که دره گستردهتر میشود، آب فضا را پر میکند. به گفته مالتوس، در پایین (میننهسون) دریاچه فقط مانند یک رودخانه ظاهر میشود و در نقشه ورما نامیده میشود.[۴]
منابع
[ویرایش]- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ "Innsjødatabase". NVE.no (به نروژی). Retrieved 2022-03-20.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ ۲٫۳ ۲٫۴ Seppälä, Matti (2005). The Physical Geography of Fennoscandia. Oxford University Press. p. 145. ISBN 978-0-19-924590-1.
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ ۳٫۳ "Dybdekart for Mjøsa / Dybdekartbok" (PDF). Norwegian Water Resources and Energy Directorate. 1984. p. 22.
- ↑ Selstad, Tor; Stensrud, Arve, eds. (1991). Den Store Mjøsboka. Oslo: Pegasus.