میرآباد
| میرآباد میراوێ | |
|---|---|
 | |
| کشور |  ایران |
| استان | آذربایجان غربی |
| شهرستان | میرآباد |
| بخش | مرکزی |
| سال شهرشدن | ۱۳۷۸ خورشیدی |
| مردم | |
| جمعیت | ۶٬۰۰۰ نفر (۱۳۹۵) |
| جغرافیای طبیعی | |
| ارتفاع | ۱٬۵۰۰ متر |
| آب‌وهوا | |
| میانگین دمای سالانه | ۱۲ درجهٔ سانتی‌گراد |
| میانگین بارش سالانه | ۴۰۰ میلی‌متر |
| روزهای یخبندان سالانه | ۷۵ روز |
| اطلاعات شهری | |
| شهردار | محمد حسن‌زاده |
| تأسیس شهرداری | ۱۳۷۹ خورشیدی |
| ره‌آورد | انگور، مویز، گردو، سیب، عسل، توت فرنگی و گندم |
| پیش‌شمارهٔ تلفن | ۰۴۴ |
| وبگاه | |
| شناسهٔ ملی خودرو | ایران م ۲۷ |
| کد آماری | ۲۴۰۶ |
  میرآباد | |
میرآباد، شهری در بخش مرکزی شهرستان میرآباد استان آذربایجان غربی ایران است.[۱] این شهر، مرکز شهرستان میرآباد است.[۲]
موقعیت جغرافیایی
[ویرایش]این شهر کردنشین در جنوب غربی استان آذربایجان غربی و در نوار مرزی ایران و عراق، در حاشیه رودخانه زاپ کوچک و در دامنه شرقی کوهستان قندیل قرار دارد.
مردم‌شناسی
[ویرایش]جمعیت
[ویرایش]بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۹۵، جمعیت شهر میرآباد برابر با ۶٬۰۰۰ نفر (۱٬۵۵۰ خانوار) بوده‌است.[۳]
زبان و دین
[ویرایش]مردم شهر میرآباد، کرد هستند و به زبان کردی سورانی و گویش مکریانی شخن می‌گویند؛ همچنین دین این مردم، اسلام و پیرو مذهب اهل سنت شافعی هستند.[۴]
محیط زیست
[ویرایش]میرآباد دارای جنگل‌های حفاظت شده با تراکم بالا می‌باشد؛ جنگل‌های این شهر به دلیل وجود درخت‌های بلوط و گیاهان وحشی محل زیست مناسبی را برای حیواناتی همچون سنجاب، گراز و گوزن فراهم کرده‌است. همچنین شکارچیانی همچون خرس، گربه وحشی و گرگ نیز در این جنگل‌ها زندگی می‌کنند.
منابع
[ویرایش]- ↑ سامانه ملی قوانین و مقررات جمهوری اسلامی ایران (۲۰۲۳-۰۹-۲۸). «تصویب‌نامه در خصوص شناخته شدن یکصد روستای مرکز بخش به عنوان شهر مصوب ۱۳۷۸/۱۲/۱۸». Qavanin.ir.
- ↑ سامانه ملی قوانین و مقررات جمهوری اسلامی ایران (۲۰۲۳-۰۹-۲۸). «منتزع شدن شهر نلاس از بخش وزینه و الحاق به شهرستان سردشت در استان آذربایجان غربی مصوب ۱۴۰۱/۰۵/۲۴ با اصلاحات و الحاقات بعدی». Qavanin.ir.
- ↑ «درگاه ملی آمار > سرشماری عمومی نفوس و مسکن > نتایج سرشماری > جمعیت به تفکیک تقسیمات کشوری سال 1395». www.amar.org.ir. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۱-۱۱.
- ↑ کلباسی، ایران (۱۳۸۵). گویش کردی میرآباد. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی. ص. یازده. شابک ۹۶۴-۴۲۶-۲۹۱-۳.
| مرکز شهرستان | |||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| بخش |
| ||||||||||||||||||||
| ذخیرهگاههای زیستکره |              | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| مناطق چهارگانه |
| ||||||||
| مناطق شکارممنوع |
| ||||||||