مکتب کیتو
مکتب کیتو (Escuela Quiteña) یک سنت هنری استعماری در آمریکای لاتین است که اساساً کل محصول هنری حرفه ای توسعه یافته در قلمرو تماشاگران سلطنتی کیتو - از پاستو و پوپایان در شمال تا پیورا و کاجامارکا در جنوب - را در دوران استعمار اسپانیا (۱۵۴۲–۱۸۲۴) تشکیل میداد.[۱] این سبک به ویژه به قرن ۱۷ و ۱۸ میلادی مرتبط است و تقریباً منحصراً بر هنر مذهبی کلیسای کاتولیک در ناحیه متمرکز بود. این سبک هنری که با تسلط بر واقعیت و میزان مشهود بودن باورهای بومی و سنتهای هنری متمایز میشود، یکی از مهمترین فعالیتها در اقتصاد مخاطبان سلطنتی کیتو بود.[۲] اعتبار جنبش حتی در اروپا به حدی رسیده بود که گفته میشد کارلوس سوم، پادشاه اسپانیا (۱۷۱۶–۱۷۸۸) به کارگزاران خود میگفت: «اگر ایتالیا میکل آنژ را دارد، خیالی نیست؛ من در مستعمرات آمریکایم، استاد کاسپیکارا را دارم.»
منابع
[ویرایش]- ↑ Ximena Escudero-Albornoz and Ximena Escudero de Terán. América y España en la escultura colonial quiteña: historia de un sincretismo. Ediciones del Banco de los Andes (1992). شابک ۹۹۷۸−۸۲−۲۹۳−۳, شابک ۹۷۸−۹۹۷۸−۸۲−۲۹۳−۷
- ↑ Christiana Renate Borchart de Moreno. La Audiencia de Quito: aspectos económicos y sociales (siglos XVI-XVIII). Editorial Abya Yala (1998). شابک ۹۹۷۸−۷۲−۰۸۴−۷, شابک ۹۷۸−۹۹۷۸−۷۲−۰۸۴−۴
پیوند به بیرون
[ویرایش]- The colonial Andes: tapestries and silverwork, 1530-1830, an exhibition catalog from The Metropolitan Museum of Art Libraries (fully available online as PDF), which contains material on the Quito School