معماری در مالزی
معماری در مالزی (انگلیسی: Architecture of Malaysia) از دیرباز، مبتنی بر معماری بومی مالایی بوده‌است. هرچند معماری مدرن معاصرامروزی در مناطق شهری مرسوم است و سبک‌های تأثیر پذیرفته از اسلامی، معماری دوران مستعمرات، چینی تنگه و برخی موارد دیگر وجود دارد.[۱] مصالح جدیدی همچون شیشه و میخ، توسط اروپایی‌ها وارد کشور شد و معماری را تغییر داد.[۲]
برای مدت طولانی در تاریخ مالزی، چوب به عنوان ماده اصلی ساختمان سازی، از خانه‌های روستایی (به مالایی: kampung) تا کاخ پادشاهی، مورد استفاده قرار گرفته‌است.[۱] در نگری سمبیلان، هیچگونه میخی در ساخت خانه‌های سنتی استفاده نشده‌است. اضافه بر چوب، از مواد رایجی همچجون بامبو و برگ بهره می‌برند.[۲] موزه سلطنتی پراک در کوالا کنگسر که در سال ۱۹۲۶ ساخته شده‌است، تنها کاخ مالایی است که دیوارهای آن از بامبو می‌باشد.
منابع
[ویرایش]- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ World and Its Peoples: Malaysia, Philippines, Singapore, and Brunei. New York. Marshall Cavendish Corporation. 2007. pp. 1218–1222. ISBN 978-0-7614-7642-9.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ Assoc. Prof. Dr. A. Ghafar Ahmad. "Malay Vernacular Architecture". Archived from the original on 10 June 2010. Retrieved 2 November 2010.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Architecture of Malaysia». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۴ نوامبر ۲۰۲۳.
پیوند به بیرون
[ویرایش]
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ معماری در مالزی موجود است.