معماری خصمانه
.jpg)
معماری خصمانه (به انگلیسی: Hostile Architecture)؛ یک استراتژی بحث‌برانگیز طراحی شهری است که از عناصر محیط ساخته شده برای هدایت هدفمند رفتار استفاده می‌کند.[۱] همچنین به عنوان معماری ناخوشایند یا معماری دفاعی شناخته شده است، اغلب افرادی را هدف قرار می‌دهد که بیش از دیگران از فضاهای عمومی استفاده می‌کنند یا به آن متکی هستند، مانند جوانان، افراد فقیر و بی‌خانمان‌ها، با محدود کردن رفتارهای فیزیکی که می‌توانند انجام دهند.
اصطلاح معماری خصمانه اغلب با مواردی مانند «میخ‌های ضد-بی‌خانمان» مرتبط است – گل‌میخ‌هایی که در سطوح صاف تعبیه شده‌اند تا خوابیدن روی آن‌ها را ناراحت‌کننده و غیرعملی کنند. این شکل از معماری بیشتر در مناطق شهری و پرجمعیت یافت می‌شود.[۲][۳] اقدامات دیگر عبارتند از طاقچه‌های شیب‌دار برای جلوگیری از نشستن افراد. نیمکت‌هایی با تکیه‌گاه بازو که برای جلوگیری از خوابیدن افراد روی آن‌ها قرار دارند. آب پاش‌هایی که به طور متناوب پاشش می‌کنند. و سطل‌های زبالۀ عمومی با دهانه‌های ناخوشایند کوچک برای جلوگیری از ورود زباله‌های حجیم.[۴] معماری خصمانه همینطور برای جلوگیری از اسکیت‌بورد سواری، دوچرخه‌سواری بی‌ام‌اکس، اسکیت درون‌خطی، ریختن زباله، پرسه‌زنی، ادرار در ملأ عام،[۵] و تخطی به زمین، و به عنوان نوعی کنترل آفات استفاده می‌شود.[۶]
اگر چه اصطلاح «معماری خصمانه» اخیراً مطرح شده است، اما استفاده از مهندسی عمران برای دستیابی به مهندسی اجتماعی جدید نیست: سوابقی چون منحرف‌کننده‌های ادرار در سدۀ ۱۹ میلادی و برنامه‌ریزی شهری در ایالات متحدۀ آمریکا است که برای اعمال «جداسازی نژادی» طراحی شدند.[۷][۸][۹] رابرت موزز، شهرساز آمریکایی، محدوده‌ای از پارک‌وی ایالت جنوبی لانگ آیلند را با پل‌های سنگی کم ارتفاع طراحی کرد تا اتوبوس‌ها نتوانند از زیر آن‌ها عبور کنند. این امر، بازدید از ساحلی را که صاحبان خودروهای ثروتمندتر می‌توانستند از آن بازدید کنند، برای افرادی که به حمل و نقل عمومی متکی بودند، عمدتاً آمریکایی‌های آفریقایی‌تبار، دشوارتر می‌کرد.[۱۰][۱۱] در خارج از ایالات متحدۀ آمریکا، تغییر طراحی فضای عمومی به منظور کنترل اجتماعی نیز دارای سابقۀ تاریخی است: خیابان‌های باریک پاریس در سدۀ ۱۹ میلادی فرانسه برای کمک به سرکوب اعتراضات توسط ارتش تعریض شدند.[۱۲]
منابع
[ویرایش]- ↑ "hostile architecture". Macmillan Dictionary.
- ↑ Omidi, Maryam (12 June 2014). "Anti-homeless spikes are just the latest in 'defensive urban architecture'". The Guardian.
- ↑ Andreou, Alex (18 February 2015). "Anti-homeless spikes: 'Sleeping rough opened my eyes to the city's barbed cruelty'". The Guardian.
- ↑ Quinn, Ben (13 June 2014). "Anti-homeless spikes are part of a wider phenomenon of 'hostile architecture'". The Guardian.
- ↑ Mills, Chris (21 February 2015). "How 'Defensive Architecture' Is Ruining Our Cities". Gizmodo.com.
- ↑ Swain, Frank (2 December 2013). "Secret city design tricks manipulate your behaviour". BBC.
- ↑ Lee, Jackson (23 July 2013). "Urine Deflectors in Fleet Street". The Cat's Meat Shop.
- ↑ Swain, Frank (5 December 2013). "Designing the Perfect Anti-Object". Medium.
- ↑ Shea, Michael (5 August 2014). "On the frontline: The architectural policing of social boundaries بایگانی‌شده در ۲۵ فوریه ۲۰۲۱ توسط Wayback Machine". Discover Society.
- ↑ Swain, Frank. ""Secret city design tricks manipulate your behaviour"". www.bbc.com (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-27.
- ↑ ""The True Measure of Robert Moses (and His Racist Bridges)"". Bloomberg.com (به انگلیسی). Retrieved 2017-07-09.
- ↑ Rossem, Anna van (2022-06-24). "Hostile architecture and its effect on public space in Nijmegen: A case study at the central station of Nijmegen". (Bachelor's thesis). Radboud University (به انگلیسی).