مشت‌پیمایی
مُشت‌پیمایی[۱] شیوه‌ای از جاپیمایی (حرکت مکانی) در جانوران چهارپا است. در این شیوه، حیوان، ساعدها و مچ‌های دست خود را کمی خمیده نگه می‌دارند و بر روی پیش‌مشت‌ها[۲] راه می‌رود.[۳]
گوریل‌ها و شامپانزه‌ها، مورچه‌خوارهای بزرگ و نوک‌اردکی‌ها مشت‌پیما هستند. پانگولین‌ها (مورچه‌خوارهای پولک‌دار) هم گاهی بر روی پیش‌مشت‌های خود راه می‌روند.[۳]
در سنگواره‌های انسان اولیه نیز شواهدی مبنی بر مشت‌پیما بودن انسان اولیه یافت شده‌است.[۴]
گونه‌ای از این جاپیمایی نیز در برخی از جانوران دیده می‌شود که جاندار برای حرکت وزن بدن را بر روی کف دستان خود می‌اندازد، به این حالت پنجه‌نوردی می‌گویند.[۵]
منابع و پانویس‌ها
[ویرایش]- ↑ Knuckle-walking
- ↑ knuckle
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ "knuckle-walking." Encyclopædia Britannica. 2008. Encyclopædia Britannica Online. 30 Nov. 2008
- ↑ Brian G. Richmond and David S. Strait, Anatomical Evidence for Knuckle-walking Found in Early Human Fossils, in Nature Vol. 404; 23 March 2000.
- ↑ کاتک، کانراد فیلیپ: انسان‌شناسی، کشف تفاوت‌های انسانی، ترجمه محسن ثلاثی، تهران. انتشارات علمی ۱۳۸۶.ص۸۷۰.
جاپیمایی جانوران در خشکی | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| شیوهها |
|  | ||||
| جنبهٔ کالبدی | ||||||
| ویژه | ||||||