پرش به محتوا

محمود خضرایی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

محمود خضرایی
زاده۱۵ خرداد ۱۳۲۶
تهران
مدفن
تهران
شاخه نظامیارتش شاهنشاهی ایران
ارتش جمهوری اسلامی ایران
درجهسرهنگ
یگاننیروی هوایی شاهنشاهی ایران
نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران
فرماندهیفرمانده پدافند هوایی ارتش
جنگ‌ها و عملیات‌هاجنگ ایران و عراق

محمود خضرایی (زاده ۱۵ خرداد ۱۳۲۶ در تهران - درگذشته ۱ اسفند ۱۳۶۴ در اهواز) سرهنگ خلبان اف- ۴ فانتوم ۲ نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران و فرمانده مرکز آموزش‌های هوایی این نیرو از اسفند ۱۳۶۳ تا زمان مرگ بود. او در ۱ اسفند سال ۱۳۶۴ در یک حمله هوایی در جنگ ایران و عراق در اهواز کشته شد.[۱]

سابقه نظامی

[ویرایش]

وی در سال ۱۳۴۵ وارد دانشکده افسری ارتش شد و سه سال بعد با درجه ستوان دومی فارغ تحصیل شد. محمود خضرایی پس از اعزام به آمریکا، موفق شد گواهینامه خلبانی اف- ۴ فانتوم ۲ را دریافت کند. وی در اواخر سال ۱۳۶۳ به سمت فرمانده مرکز آموزش‌های هوایی نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران منصوب شد و تا پایان عمرش در همین پست خدمت می‌کرد.[۲]

درگذشت

[ویرایش]

هواپیمای فوکر اف۲۷ فرندشیپ به خلبانی عبدالباقی درویش در جریان عملیات والفجر ۸، در ۲۵ کیلومتری شمال اهواز عازم جبهه‌های جنگ بود که هواپیمای حامل آنها در محاصره دو فروند میگ-۲۳ عراقی قرار گرفت و همه ۵۰ سرنشین آن، از جمله سرهنگ محمود خضرایی به همراه فضل‌الله محلاتی و تعدادی از نمایندگان مجلس شورای اسلامی و قضات دیوان عالی کشورکشته شدند.[۳] [۳][۴][۵][۶] [۱]

منابع

[ویرایش]
  1. ۱٫۰ ۱٫۱ «زندگینامه: محمود خضرایی (۱۳۲۶–۱۳۶۴)». همشهری آنلاین. ۲۰۱۳-۰۷-۰۸. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۴-۱۵.
  2. 10 (۲۰۱۶-۱۲-۰۷). «شهید سرلشکر محمود خضرایی، خلبانی که نمازش را در آسمان می‌خواند». ایرنا. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۴-۱۵.
  3. ۳٫۰ ۳٫۱ سرهنگ هیبت‌الله اسدی (۱۳۸۷کتاب ارتش در فاو (عملیات والفجر8)، انتشارات ایران سبز، ص. ۲۶۱
  4. «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در 22 اوت 2014. دریافت‌شده در 7 اكتبر 2018. تاریخ وارد شده در |accessdate= را بررسی کنید (کمک)
  5. Iran-Iraq War of 1980-1988,Tom Cooper, Farzad Bishop , 2000 - pages-304
  6. «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۷ اکتبر ۲۰۱۸. دریافت‌شده در ۷ اکتبر ۲۰۱۸.
مناصب نظامی
پیشین:
ناصر اسكندر افشار
فرمانده پدافند هوایی ارتش
۱۳۶۰ — ۱۳۶٤
پسین:
سید محمود یمینی