محمد صدیق منشاوی
 | برای تأییدپذیری کامل این مقاله به منابع بیشتری نیاز است. |
محمد صدیق منشاوی | |
|---|---|
 | |
| زادهٔ | ۲۰ ژانویه ۱۹۲۰ | ۲۹ دی ۱۲۹۸ منشاه، استان سوهاج، مصر |
| درگذشت | ۲۰ ژوئن ۱۹۶۹ | ۳۰ خرداد ۱۳۴۸ (۴۹ سال) |
| علت مرگ | بر اثر اسیب حنجره و واریس مری |
| ملیت | مصری |
| دیگر نام‌ها | شهیدالقراء شیخ‌الحزین حنجره الباکیه امیر القراء ریحانه القراء |
| شهروندی | مصر |
| محل تحصیل | دانشگاه الازهر |
| سال‌های فعالیت | در رادیو ۱۹۵۳ الی ۱۹۶۹ |
| شناخته‌شده برای | قرائت قرآن |
| عنوان | الصوت الباکی |
| پدر | صدیق سید منشاوی |
 تلاوت سوره نور |
محمد صدیق منشاوی (به عربی: محمد صديق المنشاوي) (زادهٔ ۲۰ ژانویه ۱۹۲۰ در منشاه مصر – درگذشتهٔ ۲۰ ژوئن ۱۹۶۹ در قاهره) از بزرگ‌ترین قاریان قرآن جهان اسلام بود. مذهب او سنی شافعی بود. وی در روستای منشاه در استان سوهاج، مصر به دنیا آمد. پدرش صدیق سید منشاوی و برادرش محمود صدیق منشاوی نیز مانند محمد از قاریان مشهور قرآن بودند.
با توجه به حزن خاصی که در صدای محمد صدیق منشاوی وجود داشت، به وی لقب «حنجره الباکیه» به معنی حنجره گریان را داده‌اند.[۱]
محمد صدیق منشاوی، در سن ۴۹ سالگی و به علت بیماری واریس مری در قاهره درگذشت.
زندگی
[ویرایش]منشاوی در هشت سالگی موفق به حفظ قرآن شد و از نه سالگی قرائت قرآن را همراه با پدر خود در محافل و مجالس سوهاج آغاز کرد. زیبایی تلاوت وی، شهرت زیادی برایش به ارمغان آورد تا جایی که آوازهٔ تلاوت‌های او به گوش مسؤلان وقت رادیو نیز رسید و آن‌ها از وی خواستند تا در رادیو حاضر و برای هیئت داوری تلاوت کند و در صورت موفقیت، اجازهٔ تلاوت در رادیو را بیابد امّا وی این درخواست را نپذیرفت تا اینکه برای نخستین بار در تاریخ رادیو، رادیوی مصر، تجهیزات و کارکنان خود را برای ضبط تلاوت این قاری به محل زندگی‌اش فرستاد. با پخش تلاوت‌های وی از رادیو، شهرت محمد صدیق منشاوی سرتاسر مصر و کشورهای عربی را فرا گرفت.
وی برای تلاوت قرآن به اندونزی، اردن، کویت، لیبی، فلسطین (مسجدالاقصی)، عربستان سعودی، سوریه، عراق، پاکستان، مغرب و سودان سفر کرد؛ سفر وی به اندونزی در سال ۱۹۵۵ در سن ۳۵ سالگی همراه با عبدالباسط محمد عبدالصمد بود. نخستین سفر خارجی محمد صدیق منشاوی به کشور اندونزی بود.[۲]که این سفر به دعوت نخستین رئیس‌جمهور این کشور، احمد سوکارنو صورت گرفت.[۳] وی در سال ۱۹۶۶ به بغداد سفر کرد و در سال ۱۹۶۹ نیز به همراه محمود خلیل الحصری به کشور لیبی سفر کرد.[۴]
منابع
[ویرایش]- ↑ تسنیم. «حنجره باکیه».
- ↑ 10 (۲۰۱۹-۰۱-۲۲). «بزرگداشت يكصدمين سالروز تولد منشاوي در مصر برگزارشد». ایرنا. دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۰۶-۱۵.
- ↑ دسامبر سال ۱۹۴۹ - تلاشهای سوکارنو برای کسب استقلال اندونزی، تأسیس جنبش غیرمتعهدها و خروج سازمان ملل از دست فاتحان جنگ جهانی دوم، تاریخ بازبینی ۱۳ نوامبر ۲۰۱۴
- ↑ عالمی، سلمان (۲۰۲۱-۰۵-۲۹). «زندگینامه محمد صدیق المنشاوی (منشاوی)». سامانه جامع مدارس. دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۰۶-۱۵.[پیوند مرده]
