محمد بن سوری
| محمد بن سوری | |
|---|---|
| شاه غوری | |
 محمد بن سوری (فرد ریش‌سپید) با افرادش | |
| سلطنت | سده دهم –۱۰۱۱ |
| پیشین | امیر سوری |
| جانشین | ابوعلی بن محمد |
| زاده | ولایت غور |
| درگذشته | ۱۰۱۱ |
| فرزند(ان) | ابوعلی بن محمد شیث بن محمد |
| خاندان | غوریان |
| پدر | امیر سوری |
محمد بن سوری یا محمد سوری (سده دهم – ۱۰۱۱ میلادی) از شاهان پشتون دودمان غوری بود. باتوجه به فاصله زمانی بین امارت سوری بن محمد و محمد بن سوری به آسانی نمی‌توان پذیرفت که وی فرزند سوری بوده‌است بلکه به احتمال زیاد فرزندزادهٔ او بوده‌است.
محمد بن سوری که هوای استقلال در سر داشت سرانجام باتکیه براستعداد نظامی خویش و اعتماد به دژهای استوار غور علم استقلال برافراشت سرانجام محمود غزنوی با حیلهٔ جنگی توانست او را شکست دهد.
محمد بن سوری بارها با سلطان محمود غزنوی درگیر جنگ بود و سرانجام در قلعه آهنگران محصور شده همراه پسرش، شیث، به اسارت سلطان محمود درآمد. او را به غزنی آوردند اما اسارت را نپذیرفت و با زهری که در زیر نگین انگشتری خود داشت خودکشی کرد.
در پی این شکست، غزنویان تمامی اهالی غورستان را که تا آن زمان بودایی مهایانه بودند مسلمان کردند.[۱]
پس از آن ابوعلی بن محمد سوری از سوی سلطان محمود غزنوی به جای شاه محمد سوری به فرمانروایی غور گمارده شد و پیوندهای خود را با غزنی برقرار ساخت و به شاه غزنی باج و خراج می‌پرداخت.
منابع
[ویرایش]- ↑ Medieval India Part 1 Satish Chandra. ص۲۲.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Muhammad ibn Suri». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۰ سپتامبر ۲۰۱۹.
- ایماق فیروزکوهی، محمدنظر: کتاب نسب انبیاء و تاریخ مختصر سلاطین غور افغانستان. ناشر: عبدالقیوم. قندوز. ۱۳۶۳. ص۳۳.
| در غور (پیش از ۱۲۱۵–۸۷۹) |  | |
|---|---|---|
| در غزنی (۱۱۵۱-۱۱۵۲ و ۱۲۱۵–۱۱۷۳) | ||
| در بامیان (۱۱۵۲–۱۲۱۵) | ||
| قلمروهای کوچک |
| |
- اهالی ایران در سده ۱۰ (میلادی)
- اهالی ایران در سده ۱۱ (میلادی)
- بودائیان مسلمانشده
- درگذشتگان ۱۰۱۱ (میلادی)
- دودمان غوریان
- قانونگذاران سده ۱۰ (میلادی) در آسیا
- قانونگذاران سده ۱۱ (میلادی) در آسیا
- اسیران جنگی اهل ایران
- پادشاهان زندانی و بازداشتشده در جنگ
- تاجیکهای اهل افغانستان
- حکمرانان آسیا در سده ۱۰ (میلادی)
- حکمرانان آسیا در سده ۱۱ (میلادی)