پرش به محتوا

محمدقاسم غازی مازندرانی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
محمدقاسم غازی مازندرانی
زادهٔنامعلوم
درگذشت۱۸۵۵م/ ۱۲۷۱ق
پیشهشاعر
عنوانخان

محمدقاسم‌خان غازی مازندرانی (؟ - ۱۸۵۵م) شاعر ایرانی در سدهٔ سیزدهم هجری/نوزدهم میلادی در دورهٔ محمدشاه و ناصرالدین‌شاه قاجاری بود.[۱][۲][۳][۴]

زندگی و شاعری

[ویرایش]

محمدقاسم بن محمدحسنخان غازی مازندرانی در سالی نامعلوم در اقلیم مازندران زاده شد. او در دربار محمدشاه خدمت‌گزاری نمود، «در انواع شعر طبع‌آزمایی کرده ولی بیشتر اشعارش قصیده می‌باشد که در مدح محمدشاه سروده‌است.»[۱]
غازی از دوستان نزدیک رضاقلی‌خان هدایت شمرده می‌شد و «اغلب اوقات فراغت را در مصاحبت او به سر می‌برد.»[۱]
غازی مازندرانی در سال ۱۲۷۱ق/ ۱۸۵۵م در مازندران درگذشت؛ ماده‌تاریخ آن از نظمی تبریزی:

نام نامی غازی در ترانه‌پردازیموجب تفاخر شد، مایهٔ سرافرازی
آنچنان فضیلت گر با تو هم میسر شدپیش فاضلان شاید بر کمال خود نازی
او چو رفت از این عالم، بهر سال تاریخشگفت نکته‌پردازی: حیف و حیف آن غازی

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ نظمی تبریزی، علی (۱۹۷۶). دویست سخنور؛ تذکرةالشعرای منظوم و منثور. تابش. ص. ۲۷۳.
  2. خیامپور، عبدالرسول (زمستان ۱۳۶۸). فرهنگ سخنوران. ج. اول. طلایه. ص. ۴۱۴.
  3. رضاقلی‌خان هدایت (۱۳۸۲). مجمع‌الفصحاء. ج. پنجم. تهران: امیرکبیر. ص. ۷۷۳.
  4. محمدعلی مدرس تبریزی (۱۳۶۹). ریحانة الادب. ج. سوم. تهران: کتابفروشی خیام. صص. ۱۴۷.