محمدباقر اصطهباناتی
 | این مقاله ممکن است برای مطابقت با استانداردهای کیفی ویکی‌پدیا نیازمند بازنویسی باشد. (مه ۲۰۱۶) |
 | گمان میرود که این مقاله ناقض حق تکثیر باشد، اما بدون داشتن منبع امکان تشخیص قطعی این موضوع وجود ندارد. اگر میتوان نشان داد که این مقاله حق نشر را زیر پا گذاشته است، لطفاً مقاله را در ویکی‌پدیا:مشکلات حق تکثیر فهرست کنید. اگر مطمئنید که مقاله ناقض حق تکثیر نیست، شواهدی را در این زمینه در همین صفحهٔ بحث فراهم آورید. خواهشمندیم این برچسب را بدون گفتگو برندارید. (مه ۲۰۱۶) |
محمدباقر بن عبدالمحسن بن سراج‌الدین اصطهباناتی شیرازی، فقیه، ریاضی‌دان[نیازمند منبع] و ملقب به شهید رابع در سال ۱۲۱۶ در استهبان به دنیا آمد.
خاندان اصطهباناتی
[ویرایش]پدر وی «ملاعبدالمحسن» فرزند «ملاباقر» فرزند «ملا سراج الدین» بود و پدر و جد پدری اش در جرگه افرادی بودند که در زمان حمله افغانها به اصطهبان، کشته شدند.[۱]
تحصیل
[ویرایش]وی در ۱۲ سالگی با راهنمایی دایی‌اش به شیراز رفت و هشت سال در مدرسه منصوریه درس خواند. در سال ۱۲۴۶ به تهران رفت و شاگرد استادانی مانند آقا علی حکیم (مدرس)، محمدرضا حکیم قمشه‌ای، میرزا ابوالحسن جلوه، ملاعلی کنی، سید مهدی قزوینی نجفی و مولی محمدتقی هروی بود. در سال ۱۲۵۸ دوباره به شیراز رفت. به علت درگیری با قوام الملک (حاکم وقت فارس) به سامرا تبعید شد و در درس میرزای حسن شیرازی شرکت کرد و از او اجازه اجتهاد گرفت. پس از فوت میرزای شیرازی به نجف رفت و حوزه فلسفی آنجا را پایه‌گذاری کرد. او علوم مختلف از جمله فقه و احکام را با زبان شعر بیان می‌کرد و رساله احکام دین او مشتمل بر هزار بیت شعر بود.
در ریاضی و شاخه‌های آن دستی داشت و مقالات مختلفی در این زمینه از او مانده‌است[نیازمند منبع].
در پزشکی بیشتر به پیشگیری و رعایت بهداشت و نظافت محیط توجه داشت و می‌گفت:
«من رسماً طبیب نیستم، ولی هزاران تن را به طریق بهداشت معالجه قطعی کرده‌ام.»[۲]
علامه امینی او را به جهت آنچه «نبوغ علمی» خوانده «شکافنده هسته علم و پیشتاز میدان دانش» معرفی کرده‌است.[۳]
زندگی‌نامه
[ویرایش]اصطهباناتی در سال ۱۲۵۸ ش با دختر سید محمد حسن لاریجانی ازدواج کرد. همسرش در سال ۱۲۷۹ درگذشت. وی فرزندی به نام شیخ محمد تقی روانشاد ملقب به فیلسوف روانشاد دارد که از مجموع افکار و اندیشه‌های پدرش بخشی به همت وی با عنوان «شمه‌ای از آثار شهید رابع» تهیه و منتشر شده‌است.
سرانجام
[ویرایش]وی در دفاع از مشروطه و رهبری قیام مردم شیراز در سال ۱۳۲۶ برابر با ۱۷ اسفند ۱۲۸۶ کشته شد و در باغ غزل حافظیه به خاک سپرده شد. [نیازمند منبع]
آثار
[ویرایش]شاگردان
[ویرایش]- میر محمدلطیف رضاتوفیقی[۷]
- محمدجعفر آل کاشف‌الغطاء
- محمدحسین غروی اصفهانی
- محمدحسین کاشف‌الغطاء
- هبةالدین شهرستانی
- میرزا عبدالحسین ذوالریاستین
- سید محمدحسن نجفی قوچانی (آقا نجفی قوچانی)
- علی‌اکبر حکمی یزدی قمی
- غلامرضا یزدی
- سید ابراهیم حسینی اصطهباناتی (میرزا آقای شیرازی)
- زین‌العابدین اسدالله مهربانی سرابی
- آقا نجفی قوچانی
- غلامرضا فقیه خراسانی
پانویس
[ویرایش]- ↑ شهید رابع، آیت‌الله محمدباقر اصطهباناتی عالم مشروعه خواه، محمد جواد اسلامی، با تلخیص، ص۲۵–۲۷.
- ↑ شهید رابع، ص ۴۰ و ۴۱.
- ↑ شهیدان راه فضیلت، ص ۵۱۲.
- ↑ رساله‌ای منظوم در احکام و فرایض که هزار بیت است.
- ↑ در موضوع جهان هستی، حکمت و فلسفه.
- ↑ رساله عملیه و دربردارنده فتواهای او.
- ↑ «مزارات ایران و جهان اسلام».
منابع
[ویرایش]- شبکه اطلاع‌رسانی اجتهاد[پیوند مرده]
- جمعی از پژوهشگران حوزه علمیه قم. گلشن ابرار. ج۷، نشر معروف، قم: ۱۳۷۸.