کاوه (مجله)
 | |
| سردبیر | سید حسن تقی‌زاده، محمدعلی جمالزاده، محمد قزوینی |
|---|---|
| دسته‌بندی | سیاسی |
| بسامد | دوهفته‌نامه - ماهنامه |
| نخستین شماره | ۲۴ ژانویه ۱۹۱۶ |
| آخرین شماره | ۳۰ مارس ۱۹۲۲ |
| کشور | امپراتوری آلمان و سپس جمهوری وایمار |
| مستقر در | شارلوتنبورگ، برلین، آلمان جمهوری وایمار |
| زبان | فارسی |
| وبگاه | |
مجلهٔ کاوه (با عنوان روزنامهٔ کاوه نیز شناخته می‌شود) نشریه‌ای بود که از ۱۳۳۴ ه.ق تا ۱۳۴۰ ه.ق(برابر با ۱۲۹۵تا۱۳۰۱ه.خ)به زبان فارسی در برلین چاپ می‌شد. مؤسس این مجله، حسن تقی‌زاده بود. این مجله از جمله مهم‌ترین منابع پیرامون باستان‌گرایی در ایران به‌شمار می‌آید.
پیرامون مجله
[ویرایش]تصویر صفحهٔ اول روزنامه، مردی بود که درفش کاویانی در دست گرفته و عده‌ای از سپاهیان و شورشیان با اسلحه‌های گوناگونی به دنبال او حرکت می‌کنند.
نشریهٔ کاوه توسط حسن تقی‌زاده به‌عنوان یک نشریهٔ سیاسی در جریان جنگ جهانی اول تحت کمیتهٔ دفاع ملی منتشر می‌شد تا احساسات ملی گرایانه و ضد روسی و موافق با آلمان را در میان ایرانیان تقویت کند. یکی از دلایلی که تقی‌زاده درفش کاویانی را به‌عنوان نشان نشریهٔ خود انتخاب کرده بود این بود که تقی‌زاده عقیده داشت که درفش کاویانی باید به جای نشان شیر و خورشید نشان ملی ایرانیان باشد؛ زیرا عقیده داشت که قدمت درفش کاویانی برخلاف شیر و خورشید به پیش از اسلام می‌رسد.[۱][۲]
چاپ و نشر کاوه به دو دورهٔ اول و دوم تقسیم می‌گردد. دورهٔ اول چاپ مجله از ۱۸ ربیع‌الاول ۱۳۳۴ ه.ق / ۲۴ ژانویهٔ ۱۹۱۶ آغاز شد و تا شمارهٔ ۱۵، مورخ ۱۸ ذی‌القعدهٔ ۱۳۳۷ ه.ق / ۱۵ اوت ۱۹۱۹ طول کشید. این دوره مقارن بود با جنگ جهانی اول. در این مدت، کاوه یک نشریهٔ سیاسی بود که بیشتر محتوای آن طرفداری از آلمان و متحدانش (عثمانی، اتریش و مجارستان) بود. در دورهٔ جدید که از سال ۱۳۳۸ تا ۱۳۴۰ ه. ق، به‌طور منظم هر ماه یک شماره منتشر می‌شد، و با خاتمهٔ جنگ جهانی، کاوه دیدگاه سیاسی خود را رها کرده و محتوایی ادبی - فرهنگی به خود گرفت. در این دوره مقالاتی راجع به ادبیات و تاریخ ایران باستان درج می‌کرد.
هزینه ویرایش و چاپ دوره اول این مجله پیوسته به عهده دولت آلمان بود و این امر هویت یارانه سیاسی/فرهنگی داشت.[۳][۴]
نویسندگان
[ویرایش]
از جمله نویسندگان این مجله می‌توان به کسانی چون محمد قزوینی، محمدعلی جمالزاده (با نام مستعار شاهرخ[۵])، حسین کاظم‌زاده ایرانشهر، رضا تربیت، اسماعیل امیرخیزی و ابوالحسن حکیمی اشاره کرد.
پانویس
[ویرایش]- ↑ Marashi, Afshin (2008). Nationalizing Iran: Culture, Power, and the State, 1870-1940 (به انگلیسی). Seattle: University of Washington Press.
- ↑ یحیی آبادی، مرضیه. «روزنامه کاوه و خط مشی سیاست خارجی آن». موسسه مطالعات تاریخ معاصر ایران.[پیوند مرده]
- ↑ بهنام، جمشید (۱۳۸۶). برلنی‌ها: اندیشمندان ایرانی در برلن ۱۹۱۵–۱۹۳۰. تهران: نشر و پژوهش فرزان روز. شابک ۹۶۴-۳۲۱-۰۴۸-۰.
- ↑ افشار، ایرج (۱۳۶۸). زندگی طوفانی (خاطرات سید حسن تقی‌زاده). تهران: علمی. ص. ۱۸۶.
- ↑ پدرام، رسول (۶ آوریل ۲۰۰۵). «کشتار و آوارگی ارمنیان به روایت محمد علی جمال زاده». بی‌بی‌سی فارسی. دریافت‌شده در ۲۸ آوریل ۲۰۱۸.
منابع
[ویرایش]- بیگدلو، رضا. باستان‌گرایی در تاریخ معاصر ایران. چاپ اول. تهران: نشر مرکز، ۱۳۸۰.[کدام صفحه؟]
پیوند به بیرون
[ویرایش]- انحلالهای ۱۹۲۲ (میلادی) در آلمان
- بنیانگذاریهای ۱۹۱۶ (میلادی) در آلمان
- رسانههای دولتی
- مجلههای ایران
- مجلههای برلین
- مجلههای بنیانگذاریشده در ۱۹۱۶ (میلادی)
- مجلههای دوهفته‌نامه منتشرشده در آلمان
- مجلههای سیاسی منحلشده
- مجلههای ماهانه آلمان
- مجلههای منحلشده آلمان
- مجلههای منحلشده در ۱۹۲۲ (میلادی)
- مجلههای فارسی
- رسانههای دولتی پیشین
- روزنامهها و مجلههای پروپاگاندا