پرش به محتوا

مالکیت فکری بومیان

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

 مالکیت فکری بومیان (به انگلیسی: Indigenous intellectual property)، اصطلاحی است که در مجامع ملی و بین‌المللی برای توصیف نوعی از مالکیت فکری است که "به طور جمعی" وابسته به مردمان بومی مختلف است، و در نتیجه، حقوق قانونی آنها برای حمایت از چنین اموال خاصی استفاده می‌شود. این دارایی شامل دانش سنتی گروه‌های آنها و بسیاری از جنبه‌های میراث فرهنگی و دانش آنها، از جمله آنچه در تاریخ شفاهی نگهداری می‌شود، می‌باشد. در استرالیا، اصطلاح مالکیت فکری و فرهنگی بومی (Indigenous cultural and intellectual property)، که به اختصار ICIP نامیده می‌شود، معمولا به کار می‌رود.

حقوق مالکیت فکری بومی به حقوق قانونی برای پشتیبانی از چنین اموال خاصی مربوط می‌شود که شامل دانش فرهنگی گروه‌های آنها، جنبه‌هایی از میراث فرهنگی آنها در هنرهای تجسمی ، ادبیات و هنرهای نمایشی و همچنین علم و طب سنتی است که ممکن است شامل دانش تاریخ شفاهی نیز باشد. [۱] [۲]

نشست اعضای گروه بومی Kari-Oca
لوگوی کنفرانس مالکیت فکری بومی جولاین‌بول (1993)
مجمع عمومی سازمان ملل متحد 2003

منابع

[ویرایش]
  1. Ann Marie Sullivan, Cultural Heritage & New Media: A Future for the Past, 15 J. MARSHALL REV. INTELL. PROP. L. 604 (2016)
  2. "United Nations Declaration on the Rights of Indigenous Peoples: United Nations Resolution adopted by the General Assembly on 13 September 2007 [Article 31]" (PDF). United Nations. 2007. Indigenous peoples have the right to maintain, control, protect and develop their cultural heritage, traditional knowledge and traditional cultural expressions, as well as the manifestations of their sciences, technologies and cultures, including human and genetic resources, seeds, medicines, knowledge of the properties of fauna and flora, oral traditions, literatures, designs, sports and traditional games and visual and performing arts. They also have the right to maintain, control, protect and develop their intellectual property over such cultural heritage, traditional knowledge, and traditional cultural expressions.