مارک بارگیه‌ئوفسکی
مارک بارگیه‌ئوفسکی | |
|---|---|
 | |
| نام هنگام تولد | مارک یوزف بارگیه‌ئوفسکی |
| زادهٔ | ۱۱ سپتامبر ۱۹۴۲ |
| درگذشت | ۲۳ مارس ۲۰۱۶ (۷۳ سال) |
| ملیت | لهستانی |
| محل تحصیل | آکادمی ملی هنرهای نمایشی الکساندر زلوروویچ در ورشو |
| سال‌های فعالیت | ۱۹۶۶ تا ۲۰۱۲ |
| همسر | ماریا خفالیبوگ |
مارک بارگیه‌ئوفسکی (لهستانی: Marek Bargiełowski؛ ۱۱ سپتامبر ۱۹۴۲–۲۳ مارس ۲۰۱۶)[۱] بازیگر، صداپیشه و کارگردان نمایش اهل لهستان و رئیس اتحادیه کارگری بازیگران آن کشور بود.
وی در ستاراخوویتسه زاده شد و در همان‌جا به «دبیرستان تادئوش کوشچیوشکو» رفت.[۲] برادر بزرگش دانیل بارگیه‌ئوفسکی کارگردان بود.[۲][۳] وی پس از دبیرستان یک دورهٔ آموزشی دو سالهٔ تربیت معلم را در رشتهٔ «مطالعات لهستان» به پایان رساند.[۳] سپس به آکادمی ملی هنرهای نمایشی الکساندر زلوروویچ در ورشو رفت و در سال ۱۹۶۷ از آنجا فارغ‌التحصیل شد. استادان او در این مرکز آموزشی عبارت بودند از: الکساندر باردینی، ریشاردا خانین، زوفیا مروزوفسکا، یان شفیدرسکی و زبیگنیف زاپاشیه‌ویچ.[۳] از هم‌دوره‌ای‌های او در این مرکز می‌توان به یژی زلنیک،[۳] دانیل اولبریخسکی[۳] و ویتولد دنبیتسکی اشاره کرد.
از فیلم‌ها یا مجموعه‌های تلویزیونی که وی در آن‌ها نقش داشته است، می‌توان به صفر-هفت، به‌گوشم، رانندگان جایگزین، سال‌های شیرین، جادوگر، در خیابان سپولنی، عشق اول، ع چون عشق، در خوشی و سختی، دوران افتخار، دهن‌به‌دهن، قانون حقیقی، ازدواج مصلحتی، گهواره، داستان گناه، وقتی منو بگیری باهام چکار می‌کنی؟، سالی از خورشید خاموش، قمار فوتبال و کورچاک اشاره نمود.
وی بابت خدمات فرهنگی-هنری‌اش برندهٔ مدال نقرهٔ گلوریا آرتیس[۴] (۲۰۰۸) و صلیب طلایی شایستگی لهستان (۱۹۸۷) شد.
منابع
[ویرایش]- ↑ "Marek Bargiełowski nie żyje". rp.pl. Retrieved 2016-03-23.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ "Święto pokoleń" (به لهستانی). Echo Dnia. 1 March 2006. Retrieved 2024-08-28.
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ ۳٫۳ ۳٫۴ Krzysztof Lubczyński, Teatr to nie fabryka gwoździ, „Trybuna”, nr 98, 25 kwietnia 2008
- ↑ Jubileusz 90-lecia ZASP, Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego, 2008-12-22, retrieved 2016-09-17
پیوند به بیرون
[ویرایش]
