لیسار
| لیسار | |
|---|---|
| کشور |  ایران |
| استان | گیلان |
| شهرستان | تالش |
| بخش | بخش کرگان‌رود |
| نام(های) پیشین | لیساربازار |
| سال شهرشدن | ۱۳۷۹ |
| مردم | |
| جمعیت | ۳،۶۴۷ (۱۳۹۵)[۱] |
| جغرافیای طبیعی | |
| ارتفاع | ۲۴ متر |
| اطلاعات شهری | |
| شهردار | حسن محمدپور |
| پیش‌شمارهٔ تلفن | ۰۱۳ |
| شناسهٔ ملی خودرو | ایران۵۶س ایران۷۶ط |
  لیسار | |
لیسار یکی از شهرهای استان گیلان در شمال ایران و مرکز بخش کرگان‌رود در شهرستان تالش است.
این شهر با جمعیت ۳،۶۴۷ نفر (برآورد ۱۳۹۵) در بخش کرگان‌رود شهرستان تالش قرار دارد. این شهر بر سر راه ترانزیت تهران - رشت - آستارا قرار داشته و به واسطه قلعه تاریخی صلصال شهرت دارد. فاصله این شهر از تهران در حدود ۴۴۱ کیلومتر می‌باشد. مردم لیسار و بخش کرگان‌رود به زبان‌های تالشی[۲][۳] سخن می‌گویند.
علت نامگذاری
[ویرایش]وجه تسمیه این شهر را که در ریشه در زبان تالشی دارد، به دلیل وجود درختان نارون در آن می‌دانند. نارون در زبان تالشی لی گفته می‌شود و نام لیسار از وجود فراوان این درختان در این محل بوده‌است.
در لغت نامه دهخدا از لیسار به دهستانی یاد می‌شود که در شهرستان طوالش واقع شده و در ۱۸ هزار گزی شمال هشتپر بین شوسه انزلی به آستارا قرار دارد.[۴]
موقعیت و آب و هوا
[ویرایش]شهر لیسار به‌دلیل حضور قلعه تاریخی صلصال و به‌دلیل واقع شدن در میان شالیزارهای برنج و باغ‌های گیلاس و نزدیکی به دریای خزر، دارای آب و هوای خاص با قابلیت بالای جذب گردشگر است. اجرای یک طرح گردشگری - اقامتی در این منطقه، بخشی از نوار ساحلی دریای خزر واقع در شهر لیسار، قلعه تاریخی صلصال، منطقه ییلاقی سوباتان (سووتن) و روستای قدیمی اگری‌بوجاق به‌عنوان طرح جامع ملی گردشگری صلصال لیسار به تصویب دولت رسیده‌است.[۵][۶]
منابع
[ویرایش].svg){kind=small} | این یک مقالهٔ خرد ایران است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |
 | این یک مقالهٔ خرد شهر یا منطقهٔ مسکونی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |
*اطلس گیتاشناسی استان‌های ایران، تهران ۱۳۸۳خ.
- ↑ «نتایج سرشماری سال ۱۳۹۰». معاونت برنامه‌ریزی استانداری خراسان جنوبی (به نقل از مرکز آمار ایران). ۱۹ اردیبهشت ۱۳۹۲. بایگانی‌شده از اصلی در ۲ اکتبر ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۱۹ اردیبهشت ۱۳۹۲.
- ↑ چهارگوشه
- ↑ «گیلیار:مردم لیسار به زبان های ترکی آذربایجانی و تالشی سخن می‌گویند». بایگانی‌شده از اصلی در ۶ ژوئن ۲۰۲۰. دریافت‌شده در ۶ ژوئن ۲۰۲۰.
- ↑ علی‌اکبر دهخدا و دیگران، «لغت‌نامه دهخدا لغت «لی» و سار (=زار، منطقه و محل).» در لغت‌نامهٔ دهخدا (بازبینی شده در ۲۱/۱۰/۲۰۱۱).
- ↑ به نقل از خبرگزاری ایسکانیوز، بازدید: اکتبر ۲۰۰۸.
- ↑ جهاد کشاورزی گیلان بایگانی‌شده در ۲۰ آوریل ۲۰۰۹ توسط Wayback Machine، بازدید: اکتبر ۲۰۰۸.
| مرکز شهرستان | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| بخش |
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| منطقه تالش | |
|---|---|
| زبان و فرهنگ مردم | |
| تاریخ | |
| دیدنی‌ها | |
| شهرها | تالش گشتاسبی :آستارا • لریک • لنکران • ماساللی • یاردیملی • جلیل‌آباد • ارچوان • ارکیوان • برادیگاه • تنگه‌رود • کج‌آبه • محمودآباد • پنسر • لیمان
تالش: آستارا • لوندویل • ویزنه • چوبر • حویق • خطبه سرا • لیسار • جوکندان • هشتپر • اسالم • پره‌سر • رضوانشهر • پونل • ماسال • شاندرمن • صومعه‌سرا • فومن • شفت • احمدسرگوراب • ماکلوان |
| افراد | |
