پرش به محتوا

لوله لارنژیال

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
لوله لارنژیال استاندارد سایز ۵

لوله لارنژیال یا لارنژیال تیوپ وسیله‌ای برای مدیریت راه هوایی بوده که به عنوان جایگزینی برای سایر تکنیک‌ها و وسایل مدیریت راه هوایی مانند تنفس با آمبوبگ، لارنژیال ماسک و لوله‌گذاری تراشه استفاده می‌شود. می‌توان بدون دید مستقیم این وسیله را در حلق قرار داد و یک راه هوایی مطمئن در هنگام بیهوشی و احیای قلبی ریوی استفاده کرد.[۱]

توضیحات

[ویرایش]
محل قرارگیری لوله لارنژیال

این وسیله در شکل استاندارد و اصلی خود دارای دو کاف می‌باشد. کاف اول که بزرگتر است و در قسمت میانی حلق قرار می‌گیرد و یک کاف کوچکتر که در قسمت انتهایی لوله قرار دارد و در قسمت ابتدایی مری قرار می‌گیرد. لوله لارنژیال در قسمت میانی با یک زاویه ۳۰ تا ۴۵ درجه مسدود شده و این انسداد کمی پایین‌تر از کاف بزرگ تعبیه شده است.
همچنین از طریق منفذی که بین همین دو کاف وجود دارد امکان تهویه فراهم است. هردو کاف از طریق یک لوله کوچک در قسمت ابتدای لوله باد می‌شوند. کافها در این نوع لوله بر اساس سایز مقدار متفاوتی حجم دارند، مثلاً برای لوله لارنژیال سایز صفر ۱۰ سی‌سی هوا و برای لوله با سایز ۵ میزان ۹۰ سی‌سی هوا برای پر کردن کاف مورد نیاز است. برای این منظور یک سرنگ بزرگ که دارای درجه‌بندی بر اساس سایز است نیز وجود دارد. همچنین می‌توان از یک فشارسنج برای تشخیص میزان پرشدگی کاف استفاده کرد بدین منظور فشار کاف لوله باید ۶۰ سانتیمتر آب باشد. سه خط مشکی در ابتدای لوله وجود دارد که می‌توان با استفاده از آنها عمقی که لوله قرار در حلق قرار داده شده را مشخص کرد.[۱]

تاریخچه

[ویرایش]

لوله لارنژیال در آلمان ساخته و توسعه داده شد و اولین بار در فروشگاه اروپایی (به انگلیسی: VBM) در سال ۱۹۹۹ ارائه شد.[۲]
پس از آن چندین بار طراحی آن اصلاح شد. در حال حاضر چهار مدل از این وسیله موجود است:

  • مدل استاندارد که به هر دو صورت یکبار مصرف و چندبار مصرف تولید شده است. مدل چندبار مصرف آن قابلیت ۵۰ بار استریل در دستگاه اتوکلاو را دارد.
  • مدل اصلاح شده که علاوه بر لوله لارنژیال مسیری برای ساکشن هم دارد. آنهم به هر دو شکل یکبار مصرف و چندبار مصرف در دسترس است.

در مدل اصلاح شده یک لوله اضافه موجود است که از طریق آن می‌توان ساکشن کرد یا لوله معده قرار داد.
شش سایز از لوله لارنژیال موجود است که سایز نوزاد (سایز صفر) تا سایز بزرگسال (سایز پنج) ساخته شده است. قسمت ابتدایی لوله لارنژیال که به سیستم تنفسی متصل می‌شود در رنگهای مختلف موجود است که هر رنگ برای سایز خاصی استفاده شده است. استفاده از هر سایز بسته به وزن بیمار است.[۱]
مجوز استفاده از لوله لارنژیال اولین بار در سال ۲۰۰۲ در کنگره احیا قلبی و ریوی در ژاپن صادر شد[۱] و در سال ۲۰۰۳ سازمان غذا و دارو آمریکا (به انگلیسی: FDA) مجوز آن را برای استفاده در آمریکا صادر کرد.[۳] همچنین در سال ۲۰۰۵ انجمن احیا قلبی و ریوی اروپا اعلام کرد می‌توان از لوله لارنژیال در احیا قلبی ریوی پیشرفته (به انگلیسی: ALS) در زمانی که فرد امدادگر به صورت حرفه‌ای قادر به لوله گذاری داخل تراشه نیست استفاده کرد.[۴]

استفاده و اثربخشی

[ویرایش]

مطالعات متعدد نشان داده که قرار دادن و استفاده از لوله تراشه استاندارد آسان بوده و یک راه هوایی مطمئن برای اعمال بزرگ ایجاد می‌کند[۱][۵][۶][۷][۸] در مقابل و در مقایسه با آن مطالعات نشان داده استفاده از لوله لارنژیال استاندارد به صورت عمومی از لارنژیال ماسک مؤثرتر است.[۱][۹][۱۰][۱۱][۱۲]
در حالی که بعضی از مطالعات نشان داده شده (به انگلیسی: Proseal laryngeal mask) جهت تهویه با ونتیلاتور در هنگام بیهوشی عمومی بسیار موثرتر از لوله لارنژیال است.[۱۳][۱۴] موارد مجاز و غیرمجاز برای استفاده شبیه به لارنژیال ماسک بوده و برای بیهوشی در اعمال کوچک قابل استفاده است.
مطالعات متعدد سودمندی استفاده از لوله لارنژیال در بیمارانی که راه هوایی مشکل دارند را نشان داده است، حتی در مواردی که قرار دادن لارنژیال ماسک ممکن نبوده است.[۱۵][۱۶]
می‌توان در لوله لارنژیال که دارای دو مجرا است، از طریق مجرای دوم لوله معده برای بیمار قرار داد. این نوع لوله لارنژیال دارای ویژگی‌هایی است که آن را نسبت به نوع استاندارد لوله لارنژیال متمایز کرده است به طوری که می‌توان از آن به عنوان خط اول حفظ راه هوایی بیماران در موارد اورژانسی و زمانی که لارنگوسکوپی در نوزادان و اطفال با شکست مواجه شده است استفاده کرد.[۱۷]
لوله لارنژیال برای آن دسته از پرسنل پزشکی که تجربه‌ای در لوله گذاری داخل تراشه بیماران ندارند و لوله گذاری با شکست مواجه شده توصیه می‌شود.[۱۸]
طبق گفته سازنده، استفاده از لوله‌های لارنژیال در افرادی که ریفلاکس معده یا مشکلات گوارشی دارند ممنوعیت دارد.[۱۹]

منابع

[ویرایش]
  1. ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ ۱٫۴ ۱٫۵ «The laryngeal tube». British journal of anaesthesia. دسامبر ۲۰۰۵. doi:10.1093/bja/aei269.
  2. ↑ «Use of the laryngeal tube for out-of-hospital resuscitation». Resuscitation. ژانویه ۲۰۰۲. doi:10.1016/S0300-9572(01)00472-5.
  3. ↑ «The laryngeal tube device: a simple and timely adjunct to airway management». The American Journal of Emergency Medicine. فوریه ۲۰۰۷. doi:10.1016/j.ajem.2006.03.018.
  4. ↑ «The use of the laryngeal tube disposable (LT-D) by paramedics during out-of-hospital resuscitation—An observational study concerning ERC guidelines 2005». Resuscitation. ژانویه ۲۰۰۹. doi:10.1016/j.resuscitation.2008.08.023.
  5. ↑ «Laryngeal tube in 347 out-of-hospital cardiac arrest patients - an acceptable airway tool, but not the final answer?». Resuscitation. اکتبر ۲۰۱۲. doi:10.1016/j.resuscitation.2012.08.039.
  6. ↑ «Efficacy of the laryngeal tube during intermittent positive-pressure ventilation». Anaesthesia. نوامبر ۲۰۰۰. doi:10.1046/j.1365-2044.2000.01710.x.
  7. ↑ «Use of the laryngeal tube in 100 patients». Acta Anaesthesiologica Scandinavica. اوت ۲۰۰۳. doi:10.1034/j.1399-6576.2003.00183.x.
  8. ↑ «The Laryngeal Tube: A New Simple Airway Device». Anaesthesia & Analgesia. مه ۲۰۰۰. doi:10.1097/00000539-200005000-00042.
  9. ↑ «The laryngeal tube compared with the laryngeal mask: insertion, gas leak pressure and gastric insufflation». British Journal of Anaesthesia. نوامبر ۲۰۰۲. doi:10.1093/bja/89.5.729.
  10. ↑ «Randomized comparison of laryngeal tube with classic laryngeal mask airway for anaesthesia with controlled ventilation». British Journal of Anaesthesia. سپتامبر ۲۰۰۳.
  11. ↑ «A comparison of the laryngeal tube with the laryngeal mask airway during routine surgical procedures». Anesthesia and Analgesia. اکتبر ۲۰۰۲. doi:10.1097/00000539-200210000-00057.
  12. ↑ «[Laryngeal tube versus laryngeal mask airway in anaesthetised non-paralysed patients. A comparison of handling and postoperative morbidity]. (German)». Der Anaesthesist. اوت ۲۰۰۴. doi:10.1007/s00101-004-0697-x.
  13. ↑ «A Comparison of the Laryngeal Mask Airway ProSeal™ and the Laryngeal Tube Airway in Paralyzed Anesthetized Adult Patients Undergoing Pressure-Controlled Ventilation». Anesthesia & Analgesia. سپتامبر ۲۰۰۲. doi:10.1213/00000539-200209000-00045.
  14. ↑ «Randomized crossover comparison of the ProSealTM laryngeal mask airway with the Laryngeal Tube(R) during anaesthesia with controlled ventilation». British Journal of Anaesthesia. نوامبر ۲۰۰۳. doi:10.1093/bja/aeg239.
  15. ↑ «Use of the Laryngeal Tube™ in two unexpected difficult airway situations: lingual tonsillar hyperplasia and morbid obesity». Canadian Journal of Anesthesia. دسامبر ۲۰۰۴. doi:10.1007/BF03018491.
  16. ↑ «Use of the laryngeal tube after failed insertion of a laryngeal mask airway». Anaesthesia. اوت ۲۰۰۵. doi:10.1111/j.1365-2044.2005.04312.x.
  17. ↑ «Laryngeal tube suction II for difficult airway management in neonates and small infants». Resuscitation. ژوئن ۲۰۰۹. doi:10.1016/j.resuscitation.2009.03.029.
  18. ↑ «Out-of-hospital airway management by paramedics and emergency physicians using laryngeal tubes». Resuscitation. فوریه ۲۰۱۰. doi:10.1016/j.resuscitation.2009.11.007.
  19. ↑ «King Systems Corresponds to the FDA Regarding KLT(S)D Labeling». بایگانی‌شده از اصلی در ۴ نوامبر ۲۰۱۴. دریافت‌شده در ۹ اوت ۲۰۱۶.
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=لوله_لارنژیال&oldid=39743631»