لودمیا آلکسویا
لودمیا آلکسویا | |
|---|---|
Людмила Михайловна Алексеева | |
 آلکسویا در ۲۰۰۵ | |
| نام هنگام تولد | لودمیا میخائیل لونا آلکسویا |
| زادهٔ | ۲۰ ژوئیهٔ ۱۹۲۷ |
| درگذشت | ۸ دسامبر ۲۰۱۸ (۹۱ سال) |
| ملیت | اتحاد جماهیر شوروی |
| شهروندی | اتحاد جماهیر شوروی (۱۹۲۷–۱۹۷۷) ایالات متحده آمریکا (۱۹۸۲–۲۰۱۸) روسیه (۱۹۹۱–۲۰۱۸) |
| محل تحصیل | دانشگاه دولتی مسکو، مدرسه تحصیلات عالی دانشگاه دولتی اقتصاد، آمار و فناوری مسکو |
| پیشه(ها) | روسیه مورخ، فعال، رئیس گروه دیدبان هلسینکی مسکو |
| شناخته‌شده برای | حقوق بشر بنیانگذار سازمان دیده‌بان گروه هلسینکی مسکو |
| جنبش | گروه هلسینکی مسکو، استراتژی-۳۱، سایر جنبش‌های مربوط به حقوق بشر |
| همسر | نیکولای ویلیامز |
| جوایز | جایزه دولت فدراسیون روسیه، نشان افتخار شایستگی جمهوری فدرال آلمان، جایزه اولاف پالمه، لژیون دونور، جایزه دوک جمینای بزرگ لیتوانی، جایزه صلیب ترا مارینا، جایزه ساخاروف |
لودمیا آلکسویا (روسی: Людми́ла Миха́йловна Алексе́ева؛ ۲۰ ژوئیهٔ ۱۹۲۷ – ۸ دسامبر ۲۰۱۸) تاریخ‌نگار، پدیدآور، فعال حقوق بشر، و نویسنده اهل اتحاد جماهیر شوروی بود.[۱] آلکسویا یکی از مورخان روسیه بود، او عضو بنیانگذار سازمان دیده‌بان گروه هلسینکی مسکو و یکی از آخرین مخالفان شوروی در روسیه مدرن بود.[۲][۳]
وی همچنین برندهٔ جوایزی همچون لژیون دونور، لژیون دونور (افسر)، جایزه ساخاروف، نشان افتخار شایستگی جمهوری فدرال آلمان، و جایزه اولاف پالمه شده‌است.
زندگی‌نامه
[ویرایش]دوره شوروی
[ویرایش]در آوریل ۱۹۶۸، آلکسویا از حزب کمونیست اتحاد شوروی و همچنین از شغل خود که در خانه انتشارات شاغل بود اخراج شد.[۴] با این وجود، به فعالیت‌های خود در دفاع از حقوق بشر ادامه داد.[۵] وی از ۱۹۶۸ تا ۱۹۷۲ به صورت مخفیانه به عنوان تایپیست در اولین بولتن زیرزمینی کرونیکل که رویدادهای مربوط به نقض حقوق بشر در اتحاد جماهیر شوروی را منعکس می‌کرد مشغول به کار شد.
در فوریه ۱۹۷۷، آلکسویا پس از سرکوب اعضای «کرونیکل» توسط مقامات شوروی از شوروی به ایالات متحده گریخت. در ایالات متحده آمریکا، آلکسویا همچنان به حمایت از فعالیت‌های حقوق بشر در روسیه ادامه داد و به‌طور داوطلب برای رادیو اروپای آزاد / رادیو آزادی و صدای آمریکا کار کرد. او در سال ۱۹۸۲ تابعیت ایالات متحده را گرفت.[۶]
بازگشت به روسیه
[ویرایش]در سال ۱۹۸۹، دوباره گروه حقوق بشر هلسینکی را که در سال ۱۹۸۲ از هم پاشید بازگشایی کرد.[۷] در سال ۱۹۹۳، پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی به روسیه بازگشت و در سال ۱۹۹۶ ریاست گروه هلسینکی مسکو را به دست گرفت.[۸] در سال ۲۰۰۰، آلکسویا به کمیسیون مشورتی ولادیمیر پوتین رئیس‌جمهور در مورد مسائل حقوق بشر پیوست، حرکتی که موجب انتقاد سایر فعالان مدنی شد.
آلکسویا نسبت به وضعیت حقوق بشر در روسیه به کرملین انتقاد کرد و دولت را به نقض بسیاری از حقوق پایه‌ای بشر متهم کرد، از جمله ممنوعیت‌های برگزاری جلسات و تظاهرات غیر خشونت‌آمیز و تشویق افراط گرایان به برگزاری تظاهرات ناسیونالیستی،[۹] از جمله در حمایت از تبعید جمعی گرجی‌ها در سال ۲۰۰۶و حملات پلیس علیه خارجی‌هایی که در خیابان دستفروش بودند.[۱۰]
استراتژی ۳۱
[ویرایش]
از ۳۱ اوت ۲۰۰۹، آلکسویا یک فعال ثابت در تظاهرات استراتژی ۳۱ بود.[۱۱] یک تظاهرات عادی شهروندان در میدان ترایام‌فالنا مسکو در دفاع از ماده ۳۱ قانون اساسی روسیه (در مورد آزادی اجتماعات). در ۳۱ دسامبر سال ۲۰۰۹، در جریان یکی از همین اعتراضات، آلکسویا توسط پلیس ضد شورش (OMON) دستگیر شد[۱۲] و با چندین نفر دیگر به ایستگاه پلیس برده شد. این رویداد موجب اعتراض و انعکاس قوی در روسیه و خارج از کشور شد. جرزی بوزک، رئیس پارلمان اروپا، در مورد دستگیری و بازداشت آلکسویا و دیگران توسط پلیس آن‌را «بسیار ناامید و شوکه کننده» خواند. شورای امنیت و ایالات متحده نسبت به بازداشت‌ها ابراز نگرانی کردند.[۱۳] نیویورک تایمز یک مقاله مقدماتی در مورد این تظاهرات اعتراضی با عنوان "آزمایش شده توسط بسیاری از دشمنان، تحمل ناپذیری مصائب یک شهروند مخالف" منتشر کرد.[۱۴]
منابع
[ویرایش]- ↑ "В Москве умерла правозащитница Людмила Алексеева". BBC Russian Cervice. 8 December 2018. Retrieved 8 December 2018.
- ↑ New politics. New Politics Associates. 1989. p. 133.
- ↑ Maria Danilova (15 June 2004). "Lyudmila Alexeyeva Speaks Her Mind". No. #977 (45). The St. Petersburg Times. Associated Press. Archived from the original on 10 June 2007. Retrieved 9 December 2018.
{{cite news}}: Italic or bold markup not allowed in:|publisher=(help) - ↑ "Lyudmila Alexeyeva, Russian Champion of Human Rights, Dies at 91". www.bloomberg.com. Retrieved 8 December 2018.
- ↑ Barry, Ellen (2010-01-11). "Russian Dissident's Passion Endures Despite Tests". The New York Times. ISSN 0362-4331. Retrieved 2015-08-08.
- ↑ "Алексеева отвергла намеки ТВ на ее связь со шпионами". BBC News Русская служба (به روسی). Retrieved 8 December 2018.
- ↑ Lyudmila Alexeyeva
- ↑ "The Doyenne Of Russia's Human Rights Movement". Radio Free Europe/Radio Liberty (به انگلیسی). Retrieved 8 December 2018.
- ↑ Gregory Feifer (March 7, 2007), Russia's New Dissidents Defend Human Rights. National Public Radio.
- ↑ Situation in Ingushetia Threatens All of Russia – Alexeyeva. The Other Russia website. September 22, 2008.
- ↑ "Lyudmila Alexeyeva is 85". Human Rights in Ukraine. Retrieved 8 December 2018.
- ↑ Russia's New Dissidents Defend Human Rights
- ↑ Russia: Rights Protesters Detained The New York Times, December 31, 2009
- ↑ Russian Dissident’s Passion Endures Despite Tests The New York Times, January 11, 2010
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Lyudmila Alexeyeva». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۱ دسامبر ۲۰۱۸.
پیوند به بیرون
[ویرایش]- Lyudmila Alexeyeva's blog on LiveJournal
- The Alexeyeva File, National Security Archive Electronic Briefing Book, 20 July 2012
- Schepp, Matthias (4 June 2010). "Rights in Russia: Putin pushes new law to curtail opposition". Der Spiegel.
- Alexeyeva in the 2011 four-part British documentary television series Putin, Russia and the West در IMDb
| عمومی | |
|---|---|
| کتابخانه‌های ملی | |
| واژه‌نامه‌های زندگی‌نامه‌ای | |
| سایر | |
- اعضای اخراجشده حزب کمونیست اتحاد شوروی
- اهالی یفپاتوریا
- تاریخنگاران اهل روسیه
- تاریخنگاران زن
- دارندگان لژیون دونور
- دانشآموختگان دانشگاه دولتی مسکو
- درگذشتگان ۲۰۱۸ (میلادی)
- دریافتکنندگان جایزه اولاف پالمه
- دریافتکنندگان جایزه ساخاروف
- زادگان ۱۹۲۷ (میلادی)
- زنان اهل روسیه در سیاست
- فرماندهان دریافتکننده نشان افتخار شایستگی جمهوری فدرال آلمان
- فعالان حقوق بشر اهل اتحاد شوروی
- فعالان حقوق بشر اهل روسیه
- مخالفان اهل روسیه
- مخالفان شوروی
- مدافعان حقوق بشر زنان
- فعالان زن اهل روسیه