لوئیزا تترازینی
لوئیزا تترازینی | |
|---|---|
 | |
| زادهٔ | ۲۹ ژوئن ۱۸۷۱ فلورانس، پادشاهی ایتالیا |
| درگذشت | ۲۸ آوریل ۱۹۴۰ (۶۸ سال) رم، ایتالیا |
| پیشه | سوپرانو اپرا |
| سال‌های فعالیت | ۱۸۹۰—۱۹۳۴ |
لوئیزا تترازینی (زاده ۲۹ ژوئن ۱۸۷۱ – درگذشته ۲۸ آوریل ۱۹۴۰) یک سوپرانو کولوراتور ایتالیایی بود که در سطح بین‌المللی شهرت زیادی داشت. تترازینی «صدایی پرزرق و برق با صدایی درخشان و بُرد و چابکی فراتر از حد معمول داشت…». او از دهه ۱۸۹۰ تا ۱۹۲۰ از حرفه بسیار موفق اپرا و برگزاری کنسرت در اروپا و آمریکا بهره‌مند شد. صدای او در ضبط‌های انجام گرفته از سال ۱۹۰۴ تا ۱۹۲۰ ماندگار ماند. او در سال ۱۹۲۱ خاطراتی به نام «زندگی آواز من» و در سال ۱۹۲۳ مقاله‌ای به نام «چگونه آواز بخوانیم» را نوشت. پس از بازنشستگی، تا زمان مرگش در خانه خود در میلان و رم به تدریس صدا پرداخت.
زندگی‌نامه
[ویرایش]اوایل زندگی
تترازینی در روز ۲۹ ژوئن ۱۸۷۱ در فلورانس ایتالیا به دنیا آمد. پدرش خیاط بود و دو خواهر و دو برادر داشت. گفته شده است که او از سه سالگی شروع به خوانندگی کرد. خود لوئیزا آواز خواندن را در اوایل کودکی به یاد می‌آورد و به یاد می‌آورد که پدرش اولین کسی بود که او را با خواننده معروف بل کانتو سوپرانو، آدلینا پاتی مقایسه کرد. لوئیزا برای اولین بار نزد خواهر بزرگش، اِوا تترازینی (۱۸۶۲–۱۹۳۸) آواز خواند. اِوا همچنین یک بانوی اول سوپرانو بود که در سطح بین‌المللی نامی برای خود دست و پا کرد. لوئیزا به عنوان فردی معروف بود که در حین انجام کارهای روزمره، به تمام تمرین نقش‌های اپرا و آواز خواندن هر بخش آوایی می‌پرداخت. او تحصیلات خود را در مؤسسه موسیقی بین ده تا سیزده سالگی نزد پروفسور چکرینی آغاز کرد.[۱] او در روز ۱۴ اکتبر ۱۸۸۹ با جوزپه سانتینو آلبرتو اسکالابرنی (Giuseppe Santino Alberto Scalaberni) ازدواج کرد.
دوران شغلی
به واسطه یک شانس، تترازینی به جای یک بانوی اول اپرای بیمار قرار گرفت و در روز ۲۱ اکتبر ۱۸۹۰ در فلورانس برای اولین بار در نقش اینز (Inez) در نمایش زن آفریقایی اثر مایربر در نوزده سالگی به صحنه رفت. او به یاد می‌آورد که پس از اولین بازی خود، «پیاده‌روها از تئاتر تا خانه من، حتی با اینکه دیروقت بود ولی پر از مردم بود، که به نظر می‌رسید همه آنها با صدای بلند به من تبریک می‌گویند.» سپس، او آواز نقش اینز را در روز ۲۶ دسامبر ۱۸۹۰ در رم برای پادشاه و ملکه ایتالیا اجرا کرد. سپس توسط ملکه دعوت شد تا آواز لیبستوت از اپرای تریستان و ایزولده را بخواند، زیرا این اپرای مورد علاقه ملکه بود. بخش اول کار او عمدتاً در تئاترهای استانی ایتالیا و سپس برگزاری تور (گشت و گذاری) در آمریکای جنوبی سپری شد. او با پیترو سزار، که نزدیک به ۱۴ سال معشوق اوگردید، به بوئنوس آیرس رفت و در آنجا ۲۸۰ پوند در ماه برای آواز خواندن به او پیشنهاد شد. زمانی که در بوئنوس آیرس بود، همسرش آلبرتو به دنبال او رفت تا او را به فلورانس بازگرداند. او حاضر به آشتی نشد. او در ماه اکتبر بدون او به فلورانس رفت و او چند روز بعد در نقش آنتا در کریسپینو و شایعات (Crispino e la comare) اولین بازی خود را انجام داد. وقتی آلبرتو در روز ۴ ژوئن ۱۹۰۵ درگذشت، آنها هنوز از هم جدا بودند.[۲]
تترازینی اولین بار در روز ۲۱ نوامبر ۱۸۹۲ اپرای لوچیا دی لامرمور را در بوئنوس آیرس خواند. این اپرای مورد علاقه او و همچنین رئیس‌جمهور آرژانتین، لوئیس سانز پنا (Luis Sáenz Peña) بود. او بسیار علاقمند و طرفدارش بود.[۳] تا قبل از فصل چهارم بوئنوس آیرس، او نامزد دریافت ۵۵۰۰ پوند در ماه بود.[۴] در راستای اجرا در آرژانتین به آمریکای جنوبی سفر کرد. او تا سال ۱۸۹۵ در آنجا به اجرای آواز ادامه داد. [۵]
منابع
[ویرایش]- Gattey, Charles Neilson, Luisa Tetrazzini: The Florentine Nightingale (Amadeus Press, Great Britain 1995)
- Kuhn, Laura, ed., “Luisa Tetrazzini,” in Baker’s Dictionary of Opera (New York: Schirmer Books, 2000.), 810.
- Lauri-Volpi, Giacomo, “Coloraturas at the Metropolitan,” in Lily Pons: A Centennial Portrait, ed. James A. Drake and Kirsten Beall Ludecke (Portland, OR: Amadeus Press, 1999.), 38-45.
- Limansky Nicholas E., “Luisa Tetrazzini: Coloratura secrets,” The Opera Quarterly 20, no. 4 (December 2004): 540-569.
- Pleasants, Henry, The Great Singers (Simon & Schuster, New York 1966).
- Scott, Michael, The Record of Singing Vol I (Duckworth, London 1977), 159-161 and passim.
- Shawe-Taylor, Desmond, “Luisa Tetrazzini,” in The New Grove Dictionary of Music and Musicians, 2nd ed., eds. Stanley Sadie and John Tyrrell (London: Macmillan Press, 2001), vol. 26: 318-319.
- Tetrazzini, Luisa, “Introductory Sketch of the Career of the World Famous Prima Donna,” in Caruso and Tetrazzini on the Art of Singing, eds. Enrico Caruso and Luisa Tetrazzini (New York: Dover Publications, 1975), 1-2.
- Tetrazzini, Luisa. My Life of Song. (London: Cassell and Company, LTD., 1921)
- Zicari, Massimo, “‘Ah! non credea mirarti’” nella fonti discografiche di primo Novecento: Adelina Patti e Luisa Tetrazzini,” in Schweitzer Jahrbuch fur Musikwissenschaft-Annales Suisses de Musicologie. Schweitzer Jahrbuch fur Musikwissenschaft, ed. Luca Zoppelli (Bern: Peter Lang Publishing, 2017), vol. 34-35: 193-217.
پیوند به بیرون
[ویرایش]- کارهای Luisa Tetrazzini در پروژه گوتنبرگ
- آثار نوشته‌شده یا دربارهٔ لوئیزا تترازینی در بایگانی اینترنت
زندگی‌نامه
- Luisa Tetrazzini - The Coloratura Voice Vocal mastery; talks with master singers and teachers by Harriette Brower (1869–1928) (alt)
- Tetrazzini Modern musicians; a book for players, singers and listeners (1914) by James Cuthbert Hadden (1861–1914)
- brief biography from Who's who in music: a biographical record of contemporary musicians (1913); Wyndham, Henry Saxe & L'Epine, Geoffrey
- Tetrazzini - The grand opera singers of to-day; an account of the leading operatic stars who have sung during recent years, together with a sketch of the chief operatic enterprises (1912); Lahee, Henry Charles
- Biographical notes
- Luisa Tetrazzini: The Florentine Nightingale; Virtual Museum of the City of San Francisco
کتاب
- Caruso and Tetrazzini on the Art of Singing, 1909, by Enrico Caruso and Luisa Tetrazzini, from Project Gutenberg
- Tetrazzini at archive.org
عکس
آثار ضبط شده و رسانه
- Luisa Tetrazzini Includes one recording.
- Eight digitally restored recordings of Tetrazzini to listen to. (Roger Wilmut's website)
- آثار نوشته‌شده یا دربارهٔ لوئیزا تترازینی در بایگانی اینترنت
- ↑ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب
<ref> غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نامauto3وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.). - ↑ Gattey, Charles Neilson (1995). Luisa Tetrazzini: The Florentine Nightingale. Great Britain: Scolar Press. pp. 11–12. ISBN 1859280102.
- ↑ Gattey, Charles Neilson (1995). Luisa Tetrazzini: the Florentine Nightingale. Great Britain: Scolar Press. pp. 15. ISBN 1859280102.
- ↑ Tetrazzini, Luisa (1921). My Life of Song. London: Cassell and Company, LTD. p. 104.
- ↑ Gattey, Charles Neilson (1995). Luisa Tetrazzini: the Florentine Nightingale. Great Britain: Scolar Press. pp. 21. ISBN 1859280102.