لطفعلی عبدالله‌اف
لطفعلی عبدالله‌اف (ترکی آذربایجانی: Lütfəli Abdullayev) یک هنرپیشه تئاتر و فیلم آذربایجانی بود، که در ۳۳ مارس سال ۱۹۱۴ در شهر «نوخای» امپراتوری روسیه متولد شد.[۱]
کارنامه
[ویرایش]لطفعلی عبدالله‌اف در خانواده یک بازرگان در شهر نوخای امپراتوری روسیه زاده شد. وی پس از تماشا به نمایش بازیگران دوره‌گرد در صحنه تماشاخانه محلی علاقه خاصی در او نسبت به بازیگری بروز کرد. «احمد آناتولّو» بازیگر آذربایجانی از آنجا که به علاقهٔ وی به بازیگری پی برده بود، پیشنهاد داد که لطفعلی به باکو فرستاده شده و آنجا جزیات این پیشه را از هنرپیشگان پیشتاز یاد بگیرد. در سن ۱۴ سالگی وی شروع به حضور در کلاس‌های خوانندگی و یادگیری نواختن کر در آکادمی موسیقی باکو کرد. در سال ۱۹۳۹، او عضو دسته نمایش دهندگان در تئاتر دولتی کمدی موزون آذربایجان شد، جایی که تا آخر عمرش در آنجا کار کرد. کمدی تبدیل به سبک اصلی بازیگری وی شد.[۲]
نقش‌های اصلی لطفعلی عبدالله‌اف در فیلم‌های کلاسیک آذربایجان چون «ولی» در فیلم «آرشین مال آلان»، «بال‌اوغلان» در گزینه فیلمی کمدی موزون عزیر حاجی‌بیگف- «او اولماسین بو اولسون»، «ظلمف» در «احمد هارادادیر؟» آوازهٔ بسزایی به وی به ارمغان آورد. او از سوی منتقدان روسیه‌ای، با ایگور ایلینسکی مقایسه می‌شد. با وجود اینکه پیشنهادهای زیادی به لطفعالی در رابطه با ایفای نقش در تئاترهای روسیه ارائه شد، وی به دلیل عدم توانایی بخوبی حرف زدن به زبان روسی از تمام آنها صرف نظر کرد.[۳]
حریم شخصی
[ویرایش]در سال ۱۹۴۲، لطفعلی عبدالله‌اف با یک دختر ۱۷ ساله به اسم «سودا پپین‌اوا» آشنا شد و چهار سال بعد، آنها تصمیم بر ازدواج گرفتند، در حالی که خانوادهٔ «سودا» به شدت با ازدواج او با لطفعلی مخالفت کردند. لطفعلی پسر یک تاجر و «سودا» دختر بک خانوادهٔ نجیب‌زاده بود؛ ولی دارایی‌ها و املاک خانواده آنها پس از برقراری حکومت شوروی در آذربایجان از سوی دولت مصادره شده بود. پدرش «احمدبیگ پپینف» وزیر کار جمهوری دمکراتیک آذربایجان بود، که پس از تأسیس شوروی در نتیجهٔ سیاست‌های سرکوبگرایانه استالین اعدام گردید. مادر سودا دختر «حسن‌بیگ آقایف» دستیار رئیس مجلس ملی جمهوری دمکراتیک آذربایجان بود. در سال ۱۹۵۶، مادر سودا در حالی که در بستر مرگ بود، با ازدواج وی با لطفعلی عبدالله‌اف موافقت کرد. پس از این لطفعلی تا ۱۷ سال دیگر، یعنی تا آخر عمرش با سودا زندگی کرد. حاصل این ازدواج دو دختر به نام‌های «گلناره» و «خورشید» شد.[۴]
لطفعلی عبدالله‌ف در ۹ دسامبر سال ۱۹۷۳ چشم به دنیا فروبست.[۵]
منابع
[ویرایش]- ↑ L.Abdullayevin Azərbaycan SSR Ali Sovetinin Fəxri Fərmanı ilə təltif еdilməsi haqqında Azərbaycan SSR Ali Soveti Rəyasət Heyətinin 29 dekabr 1971-ci il tarixli Fərmanı — anl.az
- ↑ «Lütfəli Abdullayevin film kimi həyatı - İRADƏ İSAQ yazır. hafta.az». بایگانی‌شده از اصلی در ۳۱ دسامبر ۲۰۱۸. دریافت‌شده در ۳۰ دسامبر ۲۰۱۸.
- ↑ Səhnədən hamını güldürə bilən, həyatda ciddi adam - Lütfəli Abdullayev. modern.az
- ↑ «Lütvəli Abdullayev sevdiyini 15 il gözləyib və 44 yaşında evlənib. cenubxeberleri.com». بایگانی‌شده از اصلی در ۳۰ دسامبر ۲۰۱۸. دریافت‌شده در ۳۰ دسامبر ۲۰۱۸.
- ↑ Lütfəli Abdullayevin yadigarı: "Dedi, mən də olsaydım, qızımı verməzdim". news.milli.az
- مقالههای دارای واژگان به زبان ترکی آذربایجانی
- اهالی شکی
- اهالی جمهوری آذربایجان اهل اتحاد شوروی
- بازیگران مرد تئاتر اهل آذربایجان
- بازیگران مرد تئاتر اهل شوروی
- بازیگران مرد فیلم اهل اتحاد شوروی
- برندگان جایزه استالین
- دارندگان عنوان هنرمند خلق آذربایجان
- درگذشتگان ۱۹۷۳ (میلادی)
- دریافتکنندگان نشان پرچم سرخ کار
- زادگان ۱۹۱۴ (میلادی)
- مردان بازیگر فیلم اهل جمهوری آذربایجان