لاتین‌گرایی
لاتین گرایی (Latinism) از (Medieval Latin) یک کلمه، اصطلاح یا تعبیر در زبانی غیر از لاتین است که از زبان لاتین مشتق شده یا دلالت بر آن دارد.[۱]
اصطلاح
[ویرایش]اصطلاح لاتین گرایی به آن دسته از کلمات وامدار اشاره دارد که مستقیماً از لاتین به زبان دیگری وارد شده‌اند (مخصوصاً در بین اصطلاحات inkhorn رایج است). در زبان انگلیسی و زبان‌های اروپایی موارد زیادی کلمات لاتین وجود دارد.
لاتین گرایی واژگانی
[ویرایش]لاتین‌گرایی‌های واژگانی اولیه در زبان‌های مختلفی تأیید شده‌اند که در طول گسترش فرهنگ روم باستان با زبان لاتین در تماس بودند. همین روند در قرون وسطی ادامه یافت و در دوران مدرن تحت تأثیر اصطلاحات علمی، عمدتاً بر اساس علمی لاتین، اشکال جدیدی به دست آورد.
لاتین گرایی نحوی
[ویرایش]علاقه مجدد به ادبیات کلاسیک لاتین در طول دوره رنسانس منجر به ظهور اشکال مختلف لاتین گرایی نحوی شد.
گرایش نویسندگان رنسانس و متاخر به شکل‌دادن نحو جملات خود بر اساس سبک بلاغی مورد استفاده نویسندگان لاتین کلاسیک تداوم داشته‌است، مانند سیسرو و سزار.[۲]
لاتین گرایی اصطلاحی
[ویرایش]اصطلاحات لاتینی، عبارتی هستند که از زبان لاتین اقتباس شده یا بر اساس عبارت‌شناسی لاتین شکل گرفته‌اند.
جستارهای وابسته
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- ↑ The Free Dictionary: Latinism
- ↑ G. Juan (2012): "Syntactic latinisms in the translation of the Eneida by don Enrique de Villena", Boletin de la Real Academia Espanola 92 (306), pp. 179-211.