قوانین ذرت
قوانین ذرت (به انگلیسی: Corn Laws) به معنای تعرفه‌ها و سایر محدودیت‌های تجاری است که بین سال‌های ۱۸۱۵ و ۱۸۴۶ در انگلیس برای مواد غذایی و ذرت‌های وارداتی وضع شد. کلمه ذرت یا همان کورن در زبان کشور انگلیس به تمام انواع غلات از جمله گندم، جو و جو اشاره دارد. این قوانین برای بالا نگه داشتن قیمت ذرت وضع شد تا منفعت بیشتری به دست تولیدکنندگان داخلی برسد و یکی از امارات مرکانتیلیسم در انگلیس بود.[الف] این قوانین ابتدا مانع واردات ذرت با قیمتی پایین‌تر از نصاب معینی می‌شد و بعد از مدتی عوارض و گمرکات بالایی بر آن وضع کرد تا هزینه نهایی محصول وارداتی حتی در شرایطی که مردم در انگلیس مواد غذایی دسترسی نداشتند بسیار بالا برود.
یادداشت‌ها
[ویرایش]- ↑ According to David Cody (English Faculty, Hartwick College), they "were designed to protect English landholders by encouraging the export and limiting the import of corn when prices fell below a fixed point. They were eventually abolished in the face of militant agitation by the Anti-Corn Law League, formed in Manchester in 1839, which maintained that the laws, which amounted to a subsidy, increased industrial costs. After a lengthy campaign, opponents of the law finally got their way in 1846—a significant triumph which was indicative of the new political power of the English middle class."[۱]
منابع
[ویرایش]- ↑ Cody, D (1987). "Corn Laws". The Victorian Web: literature, history and culture in the age of Victoria. Retrieved 16 September 2007.