قلفاط
قَلْفاط محمد بن یحیی قُرطبی | |
|---|---|
| زادهٔ | ؟ |
| درگذشت | حدود ۹۳۹م/ ۳۲۵ق یا پس از آن |
| پیشه(ها) | ادیب، شاعر |
| شناخته‌شده برای | تدریس نحو، شعر هجو |
| آثار | اشعارش |
ابوعبدالله، محمد بن یحیی قُرطبی شهرت‌یافته و لقب‌گرفته به قَلْفاط[۱] (؟ -حدود ۹۳۹م) زبان‌شناس، شاعر و ادیب عربی اندلسی و مدرّس نحو در سدهٔ چهارم قمری بود.[۲][۳][۴][۵][۶][۷][۸][۹][۱۰][پانویس ۱] که از زندگی‌اش جز اینکه آموزگاری بوده و گویا در آموزگاری پیشینه‌ای دیرینه داشته، چیز بسیاری دانسته نیست.[۹] فنون شعری‌اش مدح، هجو، غزل است که کمی از آن به‌جا مانده است.[۹] با ابن عبدربه دوستی داشت اما پایدار نماند.[۹]
پانویس
[ویرایش]- ↑ عمر فروخ در منبع پایین، ذکر کرده که صفدی میان «محمد بن یحیی رباحی» و «محمد بن یحیی قلفاط» آمیخته و اشتباه کرده است.
منابع
[ویرایش]- ↑ «معنی قلفاط | لغت‌نامه دهخدا». www.vajehyab.com. دریافت‌شده در ۲۰۱۶-۰۹-۲۹.
- ↑ حمیدی، ابوعبدالله. جذوة المقتبس فی ذکر ولاة الأندلس. ص. ۹۱–۲.
- ↑ جمال‌الدین، قفطی. إنباه الرواة علی أنباه النحاة. ج. ۳. ص. ۲۳۱–۳۳.
- ↑ زبیدی، مرتضی. تاج العروس من جواهر القاموس. ج. پنجم. ص. ۲۱۲.
- ↑ سیوطی، جلال‌الدین. بغیة الوعاة فی طبقات اللغویین والنحاة. ج. پنجم. ص. ۱۱۴.
- ↑ بن محمد مقری، احمد. نفح الطیب من غصن الأندلس الرطیب. ج. سوم. ص. ۲۹۴.
- ↑ فیروزآبادی، محمد بن یعقوب. البلغة فی تراجم أئمة النحو واللغة. ص. ۲۴۹-۲۵۲-۲۵۵.
- ↑ نیکل، آلویس ریچارد. Hispano-Arabic Poetry and its Relation with the Old Provencal Troubadours. ص. ۱۹۴۶.
- ↑ ۹٫۰ ۹٫۱ ۹٫۲ ۹٫۳ فروخ، عمر (۱۹۸۴). تاریخ الأدب العربی (PDF). ج. چهارم. بیروت: دارالعلم للملایین. صص. ۲۲۰. تاریخ وارد شده در
|سال=را بررسی کنید (کمک) - ↑ صفدی، صلاح‌الدین. الوافی بالوفیات. ج. ۵. ص. ۱۹۲.