فینال جام حذفی فوتبال انگلستان ۲۰۲۰
| Heads Up FA Cup Final | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
 پوستر بازی فینال | |||||||
| رویداد | جام حذفی فوتبال انگلستان ۲۰—۲۰۱۹ | ||||||
| |||||||
| تاریخ | ۱ اوت ۲۰۲۰ | ||||||
| محل برگزاری | ورزشگاه ومبلی، لندن | ||||||
| بهترین بازیکن بازی | پیر امریک اوبامیانگ (آرسنال) | ||||||
| داور | آنتونی تیلور (چشر)[۱] | ||||||
| تماشاگران | ۰[یادداشت ۱] | ||||||
فینال جام حذفی ۲۰۲۰، آخرین بازی فصل ۲۰۲۰–۲۰۱۹ و ۱۳۹مین فینال جام حذفی فوتبال انگلستان بود. این بازی که در ۱ اوت ۲۰۲۰ در استادیوم ومبلی لندن انگلیس انجام شد، در ابتدا برای ۲۳ مه برنامه‌ریزی شده بود اما به دلیل همه‌گیری کروناویروس در انگلستان به تأخیر افتاد.[۲][۳] این مسابقه بین آرسنال و چلسی برگزار شد. به عنوان قهرمان، آرسنال جواز حضور در مرحله گروهی لیگ اروپا ۲۱–۲۰۲۰ را خواهد داشت. این مسابقه پشت درهای بسته و بدون تماشاچی برگزار شد،[۴] و قهرمان، برخلاف فصول گذشته بدون بالا رفتن از پله‌ها به رویال باکس، جوایز را در زمین دریافت کردند.[۵]
این مسابقه هم از طریق BT Sport و هم از BBC پخش مستقیم شد. پخش تلویزیونی این بازی ۲/۸ میلیون بیننده داشت که آن را به پربیننده‌ترین مسابقه فوتبال این فصل در انگلیس تبدیل کرد.[۶]
مسیر رسیدن به فینال
[ویرایش]آرسنال
[ویرایش]| مرحله | رقیب | نتیجه |
|---|---|---|
| سوم | لیدز یونایتد (خ) | ۱–۰ |
| چهارم | بورنموث (م) | ۲–۱ |
| پنجم | پورتسموث (م) | ۲–۰ |
| یک‌چهارم | شفیلد یونایتد (م) | ۲–۱ |
| نیمه‌نهایی | منچستر سیتی (ب) | ۲–۰ |
| راهنما: (خ) = خانه؛ (م) = مهمان؛ (ب) = ورزشگاه بی‌طرف | ||
آرسنال به عنوان یک باشگاه لیگ برتری، کار خود را در دور سوم و در ورزشگاه امارات مقابل تیم لیدز یونایتد از دسته چمپیونشیپ آغاز کرد. در این بازی آرسنال با گل ریس نلسون ۱–۰ پیروز شد. در دور چهارم، آنها در ورزشگاه دین کورت به مصاف حریف لیگ برتری خود بورنموث رفتند که با گل‌های بوکایو ساکا و ادی انکتیا ۲–۱ به برتری رسیدند.[۷] در دور بعد پورتسموث از لیگ یک را در فراتون پارک، با گل‌های سوکراتیس و انکتیا ۲–۰ از پیش رو برداشت.[۸] در مرحله یک‌چهارم نهایی، قرعه آنها به نام شفیلد یونایتد از لیگ برتر افتاد. در برامال لین، با پنالتی نیکولا پپه و گل پیروزی بخش دنی سبایوس در وقت‌های اضافه، ۲–۱ پیروز شدند.[۹] در نیمه نهایی و در ورزشگاه بی‌طرف ومبلی، آرسنال با تیم لیگ برتری منچسترسیتی و دارنده جام حذفی سال قبل دیدار کرد. آرسنال پس از پیروزی ۲–۰ با دو گل پیر امریک اوبامیانگ به فینال راه پیدا کرد.[۱۰]
چلسی
[ویرایش]| مرحله | رقیب | نتیجه |
|---|---|---|
| سوم | ناتینگهام فارست (خ) | ۲–۰ |
| چهارم | هال سیتی (م) | ۲–۱ |
| پنجم | لیورپول (خ) | ۲–۰ |
| یک‌چهارم | لستر سیتی (م) | ۱–۰ |
| نیمه‌نهایی | منچستر یونایتد (ب) | ۳–۱ |
| راهنما: (خ)=خانه؛ (م)=مهمان؛ (ب)=ورزشگاه بی‌طرف | ||
چلسی به عنوان یک باشگاه لیگ برتری، کار خود را از دور سوم و در ورزشگاه خانگی خود استمفوردبریج و با پیروزی ۲–۰ مقابل ناتینگهام فارست از دسته چمپیونشیپ شروع کرد. کالوم هادسون-اودوی و راس بارکلی گلزنان چلسی در این بازی بودند.[۱۱] در دور چهارم، آنها به مصاف هال سیتی تیمی دیگر از دسته چمپیونشیپ رفتند. در ورزشگاه خانگی هال سیتی، KCOM، چلسی با گل‌های میچی باتشوایی و فیکایو توموری ۲–۱ به برتری رسید.[۱۲] در دور بعد و در خانه خود میزبان لیورپول بودند که با گل‌های ویلیان و بارکلی ۲–۰ از سد این تیم لیگ برتری گذشتند.[۱۳] در مرحله یک چهارم نهایی، لستر سیتی از لیگ برتر را در ورزشگاه کینگ پاور، با تک گل بارکلی (۱–۰) پشت سر گذاشتند.[۱۴] در مرحله نیمه‌نهایی و در ورزشگاه ومبلی، برای چهارمین فصل متوالی در جام حذفی به مصاف منچستریونایتد از لیگ برتر رفتند، که پس از پیروزی ۳–۱ با گل‌های الیویه ژیرو، میسون ماونت و گل به خودی هری مگوایر به فینال رسیدند.[۱۵]
پیش–بازی
[ویرایش]این دو تیم رقابت دیرینه‌ای در قالب دربی لندن دارند. این فینال تکرار دو فینال جام حذفی ۲۰۰۲ و ۲۰۱۷ بود که در هر دو بازی، پیروزی برای آرسنال رقم خورد. این بازی همچنین تکرار فینال لیگ اروپا در سال گذشته بود که به قهرمانی چلسی ختم شد.[۱۶] آرسنال، با در دست داشتن رکورد ۱۳ قهرمانی در جام حذفی، به دنبال ارتقاء این رکورد بود.[۱۷] با توجه به همه‌گیری ویروس کرونا، این مسابقه علی‌رغم برنامه‌ریزی اولیه برای حضور محدود طرفداران، پشت درهای بسته و بدون تماشاگر برگزار شد.[۱۸][۱۹] آنتونی تیلور به عنوان داور این بازی منصوب شد، و با قضاوتی که پیش از این در فینال ۲۰۱۷ داشت، تبدیل به اولین داوری شد که پس از آرتور کینگزکات در سال ۱۹۰۱، برای دومین بار فینال جام حذفی را قضاوت می‌کند. هر داور در طول دوران قضاوت خود تنها یک بار فرصت حضور در فینال جام حذفی را پیدا می‌کند و از آنجا که این بازی بدون تماشاگر برگزار می‌شد اتحادیه فوتبال انگلیس نمی‌خواست خانواده داوری که اولین فینال خود را تجربه می‌کند، از حضور در مسابقه باز بماند.[۲۰] سرمربی آرسنال، میکل آرتتا و سرمربی چلسی، فرانک لمپارد، به عنوان بازیکن، به ترتیب دو و چهار جام حذفی را برای تیم‌هایی که در فینال ۲۰۲۰ سرمربیگری می‌کردند، به ارمغان آورده بودند.
بازی
[ویرایش]جزئیات
[ویرایش]
          آرسنال
|
    چلسی
|
|
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
مرد میدان:
کمک داوران:[۱]
|
|
یادداشت
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ ۱٫۴ ۱٫۵ "Referee Anthony Taylor and his team will take charge of the Heads Up FA Cup Final". اتحادیه فوتبال انگلستان. 22 July 2020. Retrieved 22 July 2020.
- ↑ "FA Cup final to be held on 1 August with quarter-finals resuming on 27 June". the Guardian (به انگلیسی). 2020-05-29. Retrieved 2020-09-26.
- ↑ «Watch: 2006 FA Cup Final Rewind - Liverpool win FA Cup on penalties» (به انگلیسی). BBC Sport. ۲۰۲۰-۰۵-۲۰. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۹-۲۶.
- ↑ «بدون تماشاچی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد». fa.m.wikipedia.org. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۹-۲۶.
- ↑ «No trophy presentation at FA Cup final» (به انگلیسی). BBC Sport. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۹-۲۶.
- ↑ «FA Cup final sets season viewing record» (به انگلیسی). BBC Sport. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۹-۲۷.
- ↑ «Arsenal beat battling Leeds to progress» (به انگلیسی). BBC Sport. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۹-۲۷.
- ↑ «Arteta pleased with 'courageous' Arsenal» (به انگلیسی). BBC Sport. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۹-۲۷.
- ↑ «Ceballos' late goal sends Arsenal to FA Cup semis» (به انگلیسی). BBC Sport. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۹-۲۷.
- ↑ «Arsenal beat Man City to reach FA Cup final» (به انگلیسی). BBC Sport. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۹-۲۷.
- ↑ «Hudson-Odoi inspires Chelsea to win» (به انگلیسی). BBC Sport. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۹-۲۷.
- ↑ «Chelsea beat Hull to reach fifth round» (به انگلیسی). BBC Sport. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۹-۲۷.
- ↑ «Chelsea send Liverpool out of FA Cup» (به انگلیسی). BBC Sport. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۹-۲۷.
- ↑ «Barkley goal takes Chelsea into semis» (به انگلیسی). BBC Sport. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۹-۲۷.
- ↑ «Chelsea beat Man Utd to reach FA Cup final» (به انگلیسی). BBC Sport. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۹-۲۷.
- ↑ Deniran-Alleyne، Tashan (۲۰۲۰-۰۷-۱۹). «Arsenal to face Chelsea in 2020 FA Cup final». Football.London. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۹-۲۷.
- ↑ Mendola، Nicholas (۲۰۲۰-۰۷-۱۹). «Chelsea eases past sleepy, error-prone Manchester United». ProSoccerTalk | NBC Sports (به انگلیسی). دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۹-۲۷.
- ↑ Challies، Josh (۲۰۲۰-۰۵-۳۱). «Fans could be able to attend FA Cup final at Wembley». Manchester Evening News. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۹-۲۷.
- ↑ «When is the FA Cup 2019-20 final & will fans be allowed to attend? | Goal.com». www.goal.com. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۹-۲۷.
- ↑ «Taylor to referee second FA Cup final» (به انگلیسی). BBC Sport. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۹-۲۷.
- ↑ "Rules of the FA Challenge Cup competition" (PDF). The Football Association.
- ↑ "Minute's applause to be held ahead of all Emirates FA Cup quarter-finals". The Football Association. 25 June 2020. Retrieved 1 August 2020.