فهرست میراث جهانی در هلند
اطلاعات | |
---|---|
کشور | هلند |
تاریخ ثبت | ۲۶ اوت ۱۹۹۲ |
آثار ثبت شده | (۱۲ اثر فرهنگی و یک میراث طبیعی) |
فهرست آزمایشی | ۲ اثر |
وبگاه | nl |
میراث جهانی در هلند شامل سیزده اثر ثبت شده در قلمروهای پادشاهی هلند است که تا تاریخ ۲۰۲۳[بروزرسانی][۱][۲][۳] دوازده اثر فرهنگی و یک اثر طبیعی را شامل میشوند. دوازده اثر در سرزمین اصلی هلند و یکی در کوراسائو، در دریای کارائیب، است. هلند و کوراسائو هر دو از کشورهای تشکیلدهنده پادشاهی هلند هستند.[۴]
سایتهای سازمان میراث جهانی آموزشی، علمی و فرهنگی ملل متحد، یونسکو، مکانهایی هستند که دارای اهمیت فرهنگی یا طبیعی هستند، همانطور که در پیماننامه میراث جهانی یونسکو، که در سال ۱۹۷۲ تأسیس شده، شرح داده شدهاست.[۵] پادشاهی هلند در تاریخ ۲۶ اوت ۱۹۹۲ این کنوانسیون را تصویب کرد و از آن پس مکانهای طبیعی و فرهنگی این کشور، که واجد شرایط برای درج در لیست باشند را، معرفی میکند.[۴]
اولین سایتی که به فهرست اضافه شد، شوکلند و پیرامون آن در سال ۱۹۹۵ بود. واپسینها هم دو اثر فرا ملی بودند که در سال ۲۰۲۱ به فهرست پیوستند؛ مستعمرات خیریه که با بلژیک مشترک است و لیمس آلمان سفلی که با آلمان مشترک است. علاوه بر این دو مورد، تنها اثر طبیعی ثبت شده برای هلند نیز یک سایت فرا ملی است که دریای وادن نام داشته و با دانمارک و آلمان مشترک میباشد. در حال حاضر دو اثر نیز در فهرست آزمایشی حضور دارند. یکی از این سایتها در کوراسائو، و یکی در بونیر، که یک شهرداری ویژه هلند در کارائیب است، قرار دارند.[۴]
میراث جهانی
[ویرایش]یونسکو سایتها را با ده معیار فهرست میکند. هر ورودی باید حداقل یکی از معیارها را داشته باشد.[۶]
# | نگاره | نام | موقعیت (استان) | سال ثبت | ش ثبت معیارها |
شرح | منبع |
---|---|---|---|---|---|---|---|
۱ | شوکلند و پیرامون آن | نورداوستپلدر، فلیوولاند | ۱۹۹۵ | ۷۳۹ iii, v |
شوکلند نشان میدهد که مردم هلند چگونه با دریا مقابله میکردند. این شبهجزیرهای بود که از زمانهای ماقبل تاریخ مسکونی شد ولی در قرن ۱۵ با پیشروی آب به یک جزیره تبدیل شد و در سال ۱۸۵۹ خلیج زایدرزی کاملاً به درون جزیره تجاوز نمود. نورداوستپلدر در دههٔ ۱۹۴۰ ایجاد شد و بدین ترتیب شوکلند دوباره احیاء گردید. | [۷] | |
۲ | خطوط دفاعی آبی هلند | هلند شمالی، اوترخت، هلند جنوبی و برابانت شمالی | ۱۹۹۶ | ۷۵۹ ii, iv, v |
خط دفاعی آمستردام بین سالهای ۱۸۸۳ و ۱۹۲۰ ساخته شد. استحکامات بر اساس اصل کنترل آبها در اطراف یک شهر است. این اثر شامل شبکهای از ۴۵ دژ است و میتواند سیل پلدرهایی که در مسیر ۱۳۵ کیلومتری (۸۴ مایل) پیرامون آمستردام هستند، را کنترل کند. این سایت در ابتدا با عنوان «خط دفاعی آمستردام» در سال ۱۹۹۶ ثبت شد. در سال ۲۰۲۱، این سایت به گونهای توسعه یافت که در مجموع ۹ مکان را شامل میشود و به «خطوط دفاعی آبی هلند» تغییر نام داد. | [۸][۹] | |
۳ | آسیاببادیهای کیندردیک | آلبلاسردام و نیو-لکرلند، هلند جنوبی | ۱۹۹۷ | ۸۱۸ i, ii, iv |
این ویژگی نمونه ای از منظره دستساز بشر است که با تخلیه آب از پلدرها ایجاد شدهاست. ساخت کارهای هیدرولیکی در قرون وسطی برای آبادانی و ایجاد زمینهای کشاورزی آغاز شد. میراث فناورانه آن شامل کانالهای زهکشی و حمل آب به ارتفاع بالا و پایین برای آب پولدر اضافی، خاکریزها و جویها، ۳ ایستگاه پمپاژ، ۲ دریچه تخلیه، ۲ مخزن مجمع آب و ۱۹ آسیاب زهکشی است که اکثر آنها بین سالهای ۱۷۳۸ تا ۱۷۴۰ ساخته شدهاند. | [۱۰] | |
۴ | ناحیه تاریخی ویلمستاد، داخل شهر و لنگرگاه، کوراسائو | ویلمستاد، کوراسائو | ۱۹۹۷ | ۸۱۹ ii, iv, v |
ویلمستاد به عنوان یک شهرک تجاری توسط بازرگانان هلندی در سال ۱۶۳۴ تأسیس شد. این شهر مدرن از چندین منطقه تاریخی تشکیل شدهاست که ترکیبی از تأثیرات فرهنگی هلندی، اسپانیایی و پرتغالی و آفریقایی-کارائیبیها را نشان میدهد. دستهای از خانههای تاریخی با رنگهای روشن رنگآمیزی شدهاند، که یک سنت مربوط به اوایل قرن نوزدهم است. | [۱۱] | |
۵ | ایستگاه پمپاژ بخار وودا | لمر، لمسترلند، فریسلاند | ۱۹۹۸ | ۸۶۷ i, ii, iv |
ایستگاه پمپاژ بخار وودا یک تأسیسات بخار برای جلوگیری از جاری شدن سیل در مناطق کم ارتفاع فریسلاند است. این ایستگاه در سال ۱۹۲۰ شروع به کار کرد. هنگامی که ساخته شد، بزرگترین و از نظر فناوری پیشرفتهترین ایستگاه پمپاژ بخار در جهان بود. در زمان فهرستبندی، هنوز بهطور کامل کار میکرد. | [۱۲] | |
۶ | پولدر بیمستر | بیمستر، هلند شمالی | ۱۹۹۹ | ۸۹۹ i, ii, iv |
پولدر شهر بیمستر، اولین پلدری است که با بازیابی زمین از یک دریاچه ایجاد شد. در سال ۱۶۱۲ تخلیه شد که با پیشرفت تکنولوژی آسیاب بادی، احیایش امکانپذیر شد. پلدر در یک الگوی هندسی، مطابق اصول برنامهریزی رنسانسی گذاشته شد. طرح اصلی یک مستطیل به ابعاد ۱۸۰ متر (۵۹۰ فوت) در ۹۰۰ متر (۳۰۰۰ فوت) است. الگوی جادهها و مسیرهای آبی از شمال به جنوب و از شرق به غرب امتداد دارد. پولدر هنوز هم برای کشاورزی استفاده میشود. | [۱۳] | |
۷ | خانه ریتفلد شرودر | اوترخت، استان اوترخت | ۲۰۰۰ | ۹۶۵ i, ii |
خانه ریتفلد شرودر در سال ۱۹۲۴، به سفارش تروس شرودر-شرادر و با طراحی گریت ریتفلد ساخته شد. این خانه یکی از شناختهشدهترین نمونههای جنبش «د استایل» است. این یک خانه کوچک برای یک خانواده با آرایش فضای داخلی انعطافپذیر است که تغییرات تدریجی را در طول زمان مطابق با تغییرات در عملکردهایش امکانپذیر میکند. در دهه ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ با دقت به وضعیت اولیه خود بازگردانده شد و از آن زمان به عنوان موزه نگهداری میشود. | [۱۴] | |
۸ | دریای وادن | فریسلاند، خرونینگن، و هلند شمالی | ۲۰۰۹ | ۱۳۱۴ viii, ix, x |
دریای وادن بزرگترین سیستم غیرقابل شکست ماسه و گل و لای بین جزر و مدی در جهان است. این مکان دارای تنوع زیستی مهمی است که زیستگاه گونههایی مانند فک بندرگاه، فک خاکستری و گرازماهی بندر است. مکانهای اینچنینی آلمان و هلند در سال ۲۰۰۹ به فهرست میراث جهانی ثبت شدند، آثار مشابه در دانمارک در سال ۲۰۱۴ اضافه شدند. | [۱۵] | |
۹ | ناحیهٔ حلقهای کانال قرن هفدهمی آمستردام در داخل سینگلگراخت | آمستردام، هلند شمالی | ۲۰۱۰ | ۱۳۴۹ i, ii, iv |
منطقه کانال آمستردام در پایان قرن شانزدهم طراحی شده و در قرن هفدهم به عنوان یک شهر بندری جدید و کاملاً مصنوعی ساخته شد. کانالها به صورت کمانهای متحدالمرکز (حلقهوار)، ساخته شدند که با آبراهها و خیابانهای شعاعی تقاطع ایجاد میکنند. اکثر خانههای ساخته شده در قرن ۱۷ و ۱۸ حفظ شدهاند، در حالی که سازههای مدنی و هیدرولیکی قدیمی بهطور کلی جایگزین شدهاند. در قرن هفدهم و هجدهم، آمستردام به عنوان یک مدل مرجع برای چندین پروژه در سراسر جهان دیده میشد. | [۱۶] | |
۱۰ | کارخانه فن نل | روتردام، هلند جنوبی | ۲۰۱۴ | ۱۴۴۱ ii, iv |
این کارخانه در دهه ۱۹۲۰ به عنوان کارخانه فرآوری و بستهبندی مواد غذایی برای قهوه، چای و تنباکو ساخته شد. توسط لیندرت فن در ولخت طراحی شدهاست و نمایانگر مفهوم جدیدی از کارخانه است؛ نمادی از فرهنگ مدرنیست و فرهنگ کارکردگرایی دوره میاندوجنگ بهشمار میرود. نماها از فولاد و شیشه ساخته شدهاند و نور روز را برای کارگران فراهم میکنند. فعالیتهای صنعتی در کارخانه در دهه ۱۹۹۰ متوقف شد. ملک در حال حاضر توسط یک مالک جدید اداره میشود. | [۱۷] | |
۱۱ | مستعمرات خیریه | درنته | ۲۰۲۱ | ۱۵۵۵ ii, iv |
پس از جنگهای ناپلئونی در اروپا، بخش بزرگی از جمعیت کشورهای سفلی فقیر ماندند. برای پرداختن به مسائل اجتماعی، انجمنهای خیریه در سال ۱۸۱۸ تأسیس شدند و هفت مستعمرهٔ کشاورزی برای خانوادهها، یتیمان، گدایان و پرسنل نظامی بازنشسته ساختند. این رویکرد با ترکیبی از آموزش، مراقبتهای بهداشتی و کار (اجباری) نوآورانه همراه شد تا از خودکفایی مستعمرات اطمینان حاصل گردد. سه مورد از این مستعمرات در هلند فهرست شدهاند: فین هایزن، فردریکسئورد (در تصویر)، و ویلهلمینائورد. یک سایت در بلژیک، به نام وُرتل، نیز به همراه اینها فهرست شدهاست. | [۱۸] | |
۱۲ | مرزهای امپراتوری روم - لیمسهای آلمان سفلی | چندین سایت | ۲۰۲۱ | ۱۶۳۱ ii, iii, iv |
لیمسهای آلمان سفلی از استان رومی ژرمانیای کوچک (آلمان سفلی)، در امتداد رود راین، از تودهکوه راین تا ساحل دریای شمال محافظت میکرد. این استحکامات در اواخر قرن اول پیش از میلاد تأسیس شد و تا زمان فروپاشی امپراتوری روم غربی در اوایل قرن پنجم پس از میلاد، مورد استفاده باقی ماند. این اثر فرهنگی شامل ۱۰۲ سایت است که ۳۹ مورد آن در هلند و بقیه در آلمان هستند. سایتها شامل بقایای قلعهها، شهرها، جادهها و زیرساختهای دیگری هم هست. (یک برج دیدبانی بازسازی شده در ویختن در تصویر دیده میشود) | [۱۹] | |
۱۳ | افلاکنمای آیسی آیزینگا | فرانکر، فریسلاند | ۲۰۲۳ | ۱۶۸۳ iv |
افلاکنمای سلطنتی آیسی آیزینگا در فرانکر، قدیمیترین افلاکنمای فعال در جهان است. در این اثر افلاکنما، یک مدل مکانیکی از منظومه شمسی، از قرن هجدهم که توسط فردی به نام «آیسی آیزینگا» بین سالهای ۱۷۷۴ و ۱۷۸۱ ساخته شد. این دستگاه هنوز کاملاً عملیاتی است. | [۲۰] |
موقعیت جغرافیایی
[ویرایش]فهرست آزمایشی
[ویرایش]علاوه بر مکانهایی که در فهرست میراث جهانی ثبت شدهاند، کشورهای عضو میتوانند فهرستی از مکانهای آزمایشی را که ممکن است برای نامزدی در نظر گرفته شوند، ارائه کنند. نامزدهای فهرست میراث جهانی تنها در صورتی پذیرفته میشوند که سایت قبلاً در فهرست آزمایشی ثبت شده باشد.[۲۱] تا تاریخ ۲۰۲۳[بروزرسانی]، هلند دو اثر را به عنوان فهرست آزمایشی معرفی کرد.[۲۲]
# | نگاره | نام | موقعیت (استان) | سال ثبت | ش ثبت معیارها |
شرح | منبع |
---|---|---|---|---|---|---|---|
۱ | پارک دریایی بونیر | بونیر، جزایر کارائیب هلند | ۲۰۱۱ | ۵۶۲۷ vii, ix |
این پارک از ۲٬۷۰۰ هکتار (۶٬۷۰۰ جریب فرنگی) صخره مرجانی، بستر علفهای دریایی و جنگلهای حرا تشکیل شدهاست. زیستگاه بیش از ۵۰ نوع مرجان سنگی و بیش از ۳۵۰ گونه ماهی صخرهای و همچنین محل لانهسازی لاکپشتهای دریایی است. این صخرههای مرجانی کمترین میزان تخریب را در کل کارائیب دارند. | [۲۳]
> | |
۲ | مزارع غرب کوراسائو | کوراسائو | ۲۰۱۱ | ۵۶۳۲ ii, iv, v |
چهار مزرعه موجود در این نامزدی (آسنسیون، سن خوآن، ساوونته و نیپ) نوع خاصی از مزارع هلندی را نشان میدهند که در آب و هوای خشک استوایی، با مشکلات مدیریت آب مواجه هستند. برخلاف دیگر مزارع در دریای کارائیب، این چهار مزرعه روی چندین محصول، و نه فقط شکر، تمرکز کردند. آنها در ابتدا با کار بردهها اداره میشدند و از قرن هفدهم تا اوایل قرن بیستم فعال بودند. | [۲۴] |
منابع
[ویرایش]- ↑ "World Heritage Sites". www.holland.com. 12 August 2015. Archived from the original on 27 July 2020. Retrieved 27 July 2020.
- ↑ Neale, Abbie (10 December 2019). "10 World Heritage Sites in the Netherlands: the best monuments of Holland". dutchreview.com. Archived from the original on 27 July 2020. Retrieved 27 July 2020.
- ↑ Joyce Chepkemoi (25 April 2017). "UNESCO World Heritage Sites In The Netherlands". WorldAtlas. Archived from the original on 27 July 2020. Retrieved 27 July 2020.
- ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ ۴٫۲ "The Netherlands". UNESCO World Heritage Centre. Archived from the original on 30 June 2020. Retrieved 27 July 2020.
- ↑ "UNESCO World Heritage Centre – The World Heritage Convention". UNESCO World Heritage Centre. Archived from the original on 27 August 2016. Retrieved 25 October 2015.
- ↑ "UNESCO World Heritage Centre – The Criteria for Selection". UNESCO World Heritage Centre. Archived from the original on 12 June 2016. Retrieved 17 August 2018.
- ↑ "Schokland and Surroundings". UNESCO World Heritage Centre. Archived from the original on 30 June 2020. Retrieved 27 July 2020.
- ↑ "Dutch Water Defence Lines". UNESCO World Heritage Centre. Archived from the original on 30 June 2020. Retrieved 27 July 2020.
- ↑ "Four natural and three cultural sites added to UNESCO's World Heritage List". UNESCO World Heritage Centre. Archived from the original on 1 August 2021. Retrieved 2 August 2021.
- ↑ "Mill Network at Kinderdijk-Elshout". UNESCO World Heritage Centre. Archived from the original on 11 July 2017. Retrieved 27 July 2020.
- ↑ "Historic Area of Willemstad, Inner City and Harbour, Curaçao". UNESCO World Heritage Centre. Archived from the original on 1 July 2017. Retrieved 27 July 2020.
- ↑ "Ir.D.F. Woudagemaal (D.F. Wouda Steam Pumping Station)". UNESCO World Heritage Centre. Archived from the original on 29 June 2009. Retrieved 27 July 2020.
- ↑ "Droogmakerij de Beemster (Beemster Polder)". UNESCO World Heritage Centre. Archived from the original on 11 July 2017. Retrieved 27 July 2020.
- ↑ "Rietveld Schröderhuis (Rietveld Schröder House)". UNESCO World Heritage Centre. Archived from the original on 30 June 2020. Retrieved 27 July 2020.
- ↑ "The Wadden Sea". UNESCO World Heritage Centre. Archived from the original on 11 July 2017. Retrieved 27 July 2020.
- ↑ "Seventeenth-century canal ring area of Amsterdam inside the Singelgracht". UNESCO World Heritage Centre. Archived from the original on 6 December 2019. Retrieved 27 July 2020.
- ↑ "Van Nelle Factory". UNESCO World Heritage Centre. Archived from the original on 30 June 2020. Retrieved 27 July 2020.
- ↑ "Colonies of Benevolence". UNESCO World Heritage Centre. Archived from the original on 26 July 2021. Retrieved 5 August 2021.
- ↑ "Frontiers of the Roman Empire – The Lower German Limes". UNESCO World Heritage Centre. Archived from the original on 31 July 2021. Retrieved 5 August 2021.
- ↑ "Eise Eisinga Planetarium". UNESCO World Heritage Centre. Retrieved 27 July 2023.
{{cite web}}
: نگهداری CS1: url-status (link) - ↑ "Tentative Lists". UNESCO World Heritage Centre. Archived from the original on 1 April 2016.
- ↑ "UNESCO World Heritage Centre – Tentative Lists: the Netherlands". UNESCO World Heritage Centre. Archived from the original on 22 June 2020. Retrieved 19 January 2020.
- ↑ "Bonaire Marine Park". UNESCO World Heritage Centre. Archived from the original on 27 July 2020. Retrieved 27 July 2020.
- ↑ "Plantations in West Curaçao". UNESCO World Heritage Centre. Archived from the original on 26 July 2020. Retrieved 27 July 2020.