پرش به محتوا

فهرست فینال‌های جام باشگاه‌های جهان

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
فهرست فینال‌های جام باشگاه‌های جهان
سال بنیان‌گذاری۲۰۰۰
منطقهبین‌المللی (فیفا)
شمار تیم‌های حاضر۷
قهرمان کنونیانگلستان منچستر سیتی
(اولین قهرمانی)
موفق‌ترین باشگاهاسپانیا رئال مادرید
(۵ قهرمانی)


جام باشگاه‌های جهان یک رقابت بین‌المللی فوتبال است که توسط فدراسیون بین‌المللی فوتبال (فیفا)، نهاد جهانی این ورزش برگزار می‌شود.[۱] این مسابقات برای اولین بار به عنوان مسابقات قهرمانی باشگاه‌های جهان ۲۰۰۰ برگزار شد.[۲] بین سال‌های ۲۰۰۱ و ۲۰۰۴ به دلایل مختلف، مهم‌تر از همه سقوط شریک بازاریابی فیفا برگزار نشد.[۳] پس از تغییر در فرمت که باعث شد مسابقات قهرمانی باشگاه‌های جهان با جام بین قاره‌ای ادغام شود، مسابقات در سال ۲۰۰۵ دوباره راه‌اندازی شد و نام فعلی خود را در فصل پس از آن انتخاب کرد.[۴]

فرمت فعلی این مسابقات شامل هفت تیم است که برای کسب عنوان قهرمانی در مکان‌های کشور میزبان در مدت حدود دو هفته با یکدیگر رقابت می‌کنند. برندگان آن سال لیگ قهرمانان آسیا، لیگ قهرمانان آفریقا، جام قهرمانان کونکاکاف، جام لیبرتادورس، لیگ قهرمانان اقیانوسیه و لیگ قهرمانان اروپا، همراه با قهرمان ملی کشور میزبان، در یک تورنمنت تک‌حذفی شرکت می‌کنند.[۱]

رئال مادرید رکورد بیشترین پیروزی را در اختیار دارد و از زمان آغاز به کار خود ۵ بار قهرمان این رقابت شده‌است. تیم‌های اسپانیا با ۸ برد، بیشترین قهرمانی را در این تورنمنت به دست آورده‌اند. اتحادیه فوتبال اروپا (یوفا) با پانزده عنوان قهرمانی توسط هشت باشگاه خود، موفق‌ترین کنفدراسیون این رقابت‌ها است.

قهرمان فعلی رئال مادرید است که پس از پیروزی ۵–۳ مقابل الهلال در فینال ۲۰۲۲، که در ورزشگاه شاهزاده مولای عبدالله در رباط، مراکش برگزار شد، پنجمین عنوان خود را به دست آورد.[۵]

تاریخچه

[ویرایش]
An aerial view of the Maracanã Stadium in Rio de Janeiro.
ورزشگاه ماراکانا در ریو دو ژانیرو، برزیل، میزبان اولین فینال مسابقات در سال ۲۰۰۰ بود.

اولین فینال این رقابت یک مسابقه تماماً برزیلی بود و همچنین تنها فینالی بود که یک طرف برتری خانگی داشت.[۶] واسکو دوگاما نتوانست از حمایت محلی خود استفاده کند و در ضربات پنالتی پس از تساوی ۰–۰ در وقت اضافه توسط کورینتیانس ۴–۳ شکست خورد.[۷] دومین دوره مسابقات برای اسپانیا در سال ۲۰۰۱ برنامه‌ریزی شده بود و قرار بود دوازده باشگاه در آن شرکت کنند.[۸] با این حال، در ۱۸ مه، به دلیل ترکیبی از عوامل، از جمله سقوط شریک بازاریابی فیفا، لغو شد.[۳] فیفا با تویوتا برای ادغام جام تویوتا و مسابقات قهرمانی باشگاه‌های جهان در یک رویداد به توافق رسید.[۴]

در نسخه ۲۰۰۵، باشگاه برزیلی سائو پائولو با شکست تیم عربستانی الاتحاد به فینال رسید.[۹] در فینال، یک گل مینیرو برای شکست لیورپول انگلیسی کافی بود. مینیرو اولین بازیکنی بود که در فینال جام باشگاه‌های جهان گلزنی کرد.[۱۰] اینترناسیونال توانست مدافع قهرمان جهان و آمریکای جنوبی، یعنی سائو پائولو را در فینال جام لیبرتادورس ۲۰۰۶ شکست داد تا برای مسابقات ۲۰۰۶ واجد شرایط شود.[۱۱] در نیمه نهایی، اینترناسیونال تیم الاهلی مصر را شکست داد و به دیدار نهایی مقابل بارسلونا از اسپانیا راه یافت.[۱۲] یک گل دیرهنگام از آدریانو گابریو باعث شد تا جام یک بار دیگر در برزیل باقی بماند.[۱۳]

در سال ۲۰۰۷ بود که سرانجام هژمونی برزیل شکسته شد. تیم ایتالیایی میلان در یک بازی نزدیک مقابل اوراوا رد دایموندز ژاپن که توسط بیش از ۶۷٬۰۰۰ هوادار در ورزشگاه بین‌المللی یوکوهاما تماشا شد، ۱–۰ پیروز شد تا به فینال برسد.[۱۴] در فینال، میلان تیم آرژانتینی بوکا جونیورز را با نتیجه ۴–۲ شکست داد. کاخا کالادزه گرجستانی از میلان در اولین بازیکنی بود که در فینال جام باشگاه‌های جهان اخراج شد. یازده دقیقه بعد، پابلو لدسما از بوکا جونیورز به کالادزه ملحق شد زیرا او نیز اخراج شد.[۱۵] سال بعد، منچستر یونایتد کار میلان را با شکست دادن حریف نیمه نهایی خود، گامبا اوساکای ژاپن با نتیجه ۵–۳ تقلید کرد.[۱۶] آنها باشگاه اکوادوری ال‌دی‌یو کیتو را با نتیجه ۱–۰ در فینال شکست دادند و این تیم انگلیسی دومین تیم اروپایی شد که برنده مسابقات شد.[۱۷]

بارسلونا توانست مدافع قهرمان جهان و اروپا، یعنی منچستر یونایتد را در فینال لیگ قهرمانان اروپا ۲۰۰۹ از سلطنت خلع کند تا برای جام باشگاه‌های جهان ۲۰۰۹ واجد شرایط شود.[۱۸] بارسلونا در نیمه نهایی باشگاه مکزیکی آتلانتی را ۳–۱ شکست داد و در فینال با استودیانتس از آرژانتین دیدار کرد.[۱۹] پس از یک رویارویی بسیار نزدیک که نیاز به وقت اضافه داشت، لیونل مسی با ضربه سر گلزنی کرد تا پیروزی بارسلونا را به ارمغان بیاورد و بیشترین جام در یک سال (۶ جام) را تکمیل کند.[۲۰][۲۱][۲۲][۲۳] در نسخه ۲۰۱۰، مازمبه از جمهوری دموکراتیک کنگو اولین تیم غیر اروپایی و غیر آمریکایی جنوبی بود که به فینال رسید. این تیم در نیمه نهایی، اینترناسیونال برزیل را ۲–۰ شکست داد تا با اینتر میلان ایتالیا که تیم کره جنوبی سئونگنام ایلهوا چونما را ۳–۰ شکست داده بود دیدار کند.[۲۴][۲۵] اینترناسیونال با همان نتیجه مازمبه را شکست داد تا پنجمین عنوان سال خود را کسب کند.[۲۶]

در سال ۲۰۱۱، بارسلونا یک بار دیگر قدرت خود را پس از پیروزی ۴–۰ در نیمه نهایی خود در برابر باشگاه السد قطر نشان داد.[۲۷] در فینال، بارسلونا با همان نتیجه برابر تیم برزیلی سانتوس پیروز شد. این نتیجه تا به امروز، بیشترین اختلاف گل توسط هر برنده مسابقه نسبت به نایب قهرمان است.[۲۸] نسخه ۲۰۱۲ شاهد پایان سلطه اروپا بود، زیرا کورینتیانس به ژاپن سفر کرد تا مانند بارسلونا، به ۲ قهرمانی در مسابقات برسد.[۲۹] در نیمه نهایی، الاهلی موفق شد تا نتیجه بازی را نزدیک نگه دارد زیرا پائولو گررو از کورینتیانس گلزنی کرد تا این تیم را به دومین فینال خود بفرستد.[۳۰] گررو یک بار دیگر برای کورینتیانس در فینال نقش نجات‌دهنده را داشت؛ زیرا کورینتیانس تیم انگلیسی چلسی را ۱–۰ شکست داد تا جام را به برزیل بازگرداند.[۳۱]

فهرست فینال‌ها

[ویرایش]

ورزشگاه بین‌المللی یوکوهاما در ژاپن میزبان بیشتر فینال‌های جام باشگاه‌های جهان بوده‌است که شش بازی تعیین‌کننده عنوان قهرمانی در آن برگزار شده‌است.[۳۲] همراه با ورزشگاه ماراکانا، آن‌ها تنها مکان‌هایی در جهان هستند که هم فینال جام جهانی و هم فینال جام باشگاه‌های جهان را میزبانی کرده‌اند (ورزشگاه بین‌المللی یوکوهاما میزبان فینال جام جهانی فوتبال ۲۰۰۲ بود در حالی که بازی فینال جام جهانی فوتبال ۱۹۵۰ در ورزشگاه ماراکانا مورد مناقشه قرار گرفت).[۳۳][۳۴] فینال مسابقات قهرمانی باشگاه‌های جهان ۲۰۰۰، پربازدیدترین فینال رقابت‌ها با ۷۳٬۰۰۰ هوادار در مسابقات برزیلی باقی مانده‌است.[۶] فینال همچنین تنها فینالی بود که شاهد دو باشگاه از یک کشور در آن بود.[۶] فینال ۲۰۲۱ با ۳۲٬۸۷۱ تماشاگر کمترین تماشاگر را داشت (بدون احتساب فینال ۲۰۲۰ که به دلیل دنیاگیری کووید-۱۹ تعداد صندلی‌ها محدود شده بود).

فینال ۲۰۲۲ با هشت گل زده شده توسط پنج بازیکن، رکورد بیشترین گل زده شده در فینال جام باشگاه‌های جهان را در اختیار دارد، در حالی که فینال سال ۲۰۰۰ تنها دیدار بدون گل باقی مانده‌است.[۶][۱۵] فینال ۲۰۱۱ با اختلاف چهار گل، به بیشترین اختلاف گل بین تیم قهرمان و نایب قهرمان تبدیل شد.[۳۵]

نکات کلیدی
dagger برنده توسط وقت اضافه مشخص شد
double-dagger برنده توسط ضربات پنالتی مشخص شد
فصل قهرمان نتیجه نایب قهرمان ورزشگاه کشور میزبان تماشاگران منابع
کشور باشگاه باشگاه کشور
۲۰۰۰  برزیل کورینتیانس   ۰–۰Match was won via a penalty shoot-out[یادداشت ۱] واسکو دوگاما  برزیل ورزشگاه ماراکانا، ریو دو ژانیرو  برزیل ۷۳٬۰۰۰ [۵][۶][۳۶]
۲۰۰۵ سائو پائولو ۱–۰ لیورپول  انگلستان ورزشگاه بین‌المللی یوکوهاما، یوکوهاما  ژاپن ۶۶٬۸۲۱ [۱۰][۳۷][۳۸]
۲۰۰۶ اینترناسیونال ۱–۰ بارسلونا  اسپانیا ۶۷٬۱۲۸ [۱۳][۳۹][۴۰]
۲۰۰۷  ایتالیا میلان ۴–۲ بوکا جونیورز  آرژانتین ۶۸٬۲۶۳ [۱۵][۴۱][۴۲]
۲۰۰۸  انگلستان منچستر یونایتد ۱–۰ ال‌دی‌یو کیتو  اکوادور ۶۸٬۶۸۲ [۱۷][۴۳][۴۴]
۲۰۰۹  اسپانیا بارسلونا   ۲–۱Match was won after extra time[یادداشت ۲] استودیانتس  آرژانتین ورزشگاه شهر ورزشی زاید، ابوظبی  امارات متحده عربی ۴۳٬۰۵۰ [۴۵][۴۶][۴۷]
۲۰۱۰  ایتالیا اینتر میلان ۳–۰ تی‌پی مازمبه  کنگو ۴۲٬۱۷۴ [۲۶][۴۸][۴۹]
۲۰۱۱  اسپانیا بارسلونا ۴–۰ سانتوس  برزیل ورزشگاه بین‌المللی یوکوهاما، یوکوهاما  ژاپن ۶۸٬۱۶۶ [۲۸][۴۵][۵۰]
۲۰۱۲  برزیل کورینتیانس ۱–۰ چلسی  انگلستان ۶۸٬۲۷۵ [۳۱][۳۶][۵۱]
۲۰۱۳  آلمان بایرن مونیخ ۲–۰ الرجا کازابلانکا  مراکش ورزشگاه مراکش، مراکش  مراکش ۳۷٬۷۷۴ [۵۲][۵۳]
۲۰۱۴  اسپانیا رئال مادرید ۲–۰ سن لورنزو  آرژانتین ۳۸٬۳۴۵
۲۰۱۵ بارسلونا ۳–۰ ریور پلاته ورزشگاه بین‌المللی یوکوهاما، یوکوهاما  ژاپن ۶۶٬۸۵۳
۲۰۱۶ رئال مادرید   ۴–۲Match was won after extra time[یادداشت ۳] کاشیما آنتلرز  ژاپن ۶۸٬۷۴۲
۲۰۱۷ ۱–۰ گرمیو  برزیل ورزشگاه شهر ورزشی زاید، ابوظبی  امارات متحده عربی ۴۱٬۰۹۴
۲۰۱۸ ۴–۱ العین  امارات متحدهٔ عربی ۴۰٬۶۹۶
۲۰۱۹  انگلستان لیورپول   ۱–۰Match was won after extra time[یادداشت ۴] فلامینگو  برزیل ورزشگاه بین‌المللی خلیفه، دوحه  قطر ۴۵٬۴۱۶
۲۰۲۰  آلمان بایرن مونیخ ۱–۰ تیگرس اونال  مکزیک ورزشگاه شهر آموزش، الریان ۷٬۴۱۱ [۵۴]
۲۰۲۱  انگلستان چلسی   ۲–۱Match was won after extra time[یادداشت ۵] پالمیراس  برزیل ورزشگاه محمد بن زاید، ابوظبی  امارات متحده عربی ۳۲٬۸۷۱ [۵۵]
۲۰۲۲  اسپانیا رئال مادرید ۵–۳ الهلال  عربستان سعودی ورزشگاه شاهزاده مولای عبدالله، رباط  مراکش ۴۴٬۴۳۹

نکات

  1. ↑ بازی بعد از ۱۲۰ دقیقه ۰–۰ شد. کورینتیانس در ضربات پنالتی ۴–۳ برنده شد.
  2. ↑ نتیجه بعد از ۹۰ دقیقه ۱–۱ بود.
  3. ↑ نتیجه بعد از ۹۰ دقیقه ۲–۲ بود.
  4. ↑ نتیجه بعد از ۹۰ دقیقه ۰–۰ بود.
  5. ↑ نتیجه بعد از ۹۰ دقیقه ۱–۱ بود.

آمار

[ویرایش]

بر پایه باشگاه

[ویرایش]
A group of association football players, who played for FC Barcelona at the time of the photo, lifting their coach after winning their second FIFA Club World Cup.
پپ گواردیولا توسط بازیکنانش پس از قهرمانی بارسلونا در جام باشگاه‌های جهان ۲۰۱۱ توسط بازیکنانش به بالا پرتاب می‌شود. بارسلونا پس از رئال مادرید دومین باشگاه موفق این رقابت‌ها با سه دوره قهرمانی است.
The Corinthians team is seen posing for a picture after winning the 2012 FIFA Club World Cup.
بازیکنان کورینتیانس درحال جشن پس از قهرمانی در جام باشگاه‌های جهان ۲۰۱۲. کورینتیانس همچنین تنها قهرمان جهان است که با سهمیه کشور میزبان به جام باشگاه‌های جهان راه یافته‌است.
An association football team being congratulated by delegates from São Paulo.
بازیکنان سائو پائولو توسط رئیس‌جمهور برزیل، لوئیس ایناسیو لولا دا سیلوا، پس از قهرمانی در مسابقات قهرمانی باشگاه‌های جهان ۲۰۰۵ در فدراسیون فوتبال پائولیستا (اف‌پی‌اف) تشویق می‌شوند. سری آ برزیل تنها لیگ ملی خارج از اروپا است که قهرمان این رقابت‌ها شده‌است. همچنین بیشترین فینالیست‌های غیر اروپایی را با مجموع شش نفر ارائه کرده‌است. مسابقات سال ۲۰۰۰، یک رویداد تماماً برزیلی، تنها فینالی است که بین دو باشگاه از یک کشور برگزار می‌شود.
UEFA's headquarters in Nyon, Switzerland.
مقر اتحادیه فوتبال اروپا یا یوفا، در نیون، سوئیس. یوفا با چهارده عنوان قهرمانی بین هشت باشگاه، موفق‌ترین کنفدراسیون این رقابت‌ها است.

رئال مادرید با ۵ قهرمانی، بیشترین عنوان را در اختیار دارد. کورینتیانس تنها تیمی بود که به عنوان میزبان مسابقات توانست عنوان قهرمانی را بدست بیاورد.[۳۶]

باشگاه قهرمانی نایب قهرمانی سال‌های قهرمانی سال‌های نایب قهرمانی
اسپانیا رئال مادرید ۵ ۰ ۲۰۱۴، ۲۰۱۶، ۲۰۱۷، ۲۰۱۸، ۲۰۲۲ —
اسپانیا بارسلونا ۳ ۱ ۲۰۰۹، ۲۰۱۱، ۲۰۱۵ ۲۰۰۶
برزیل کورینتیانس ۲ ۰ ۲۰۰۰، ۲۰۱۲ —
آلمان بایرن مونیخ ۲۰۱۳، ۲۰۲۰
انگلستان لیورپول ۱ ۱ ۲۰۱۹ ۲۰۰۵
انگلستان چلسی ۲۰۲۱ ۲۰۱۲
برزیل سائو پائولو ۰ ۲۰۰۵ —
برزیل اینترناسیونال ۲۰۰۶
ایتالیا میلان ۲۰۰۷
انگلستان منچستر یونایتد ۲۰۰۸
ایتالیا اینتر میلان ۲۰۱۰
برزیل واسکو دوگاما ۰ ۱ — ۲۰۰۰
آرژانتین بوکا جونیورز ۲۰۰۷
اکوادور ال‌دی‌یو کیتو ۲۰۰۸
آرژانتین استودیانتس ۲۰۰۹
جمهوری دموکراتیک کنگو تی‌پی مازمبه ۲۰۱۰
برزیل سانتوس ۲۰۱۱
مراکش الرجا ۲۰۱۳
آرژانتین سن لورنسو ۲۰۱۴
آرژانتین ریور پلاته ۲۰۱۵
ژاپن کاشیما آنتلرز ۲۰۱۶
برزیل گرمیو ۲۰۱۷
امارات متحده عربی العین ۲۰۱۸
برزیل فلامینگو ۲۰۱۹
مکزیک تیگرس اونال ۲۰۲۰
برزیل پالمیراس ۲۰۲۱
عربستان سعودی الهلال ۲۰۲۲

بر پایه کشور

[ویرایش]

لا لیگا اسپانیا با ۸ عنوان قهرمانی، موفق‌ترین لیگ ملی این رقابت‌ها است. سری آ برزیل چهار عنوان قهرمانی دارد، در حالی که لیگ برتر انگلیس با سه قهرمانی سوم است. سری آ ایتالیا و بوندسلیگا آلمان هر کدام با دو قهرمانی در رده چهارم قرار دارند. سری آ و بوندسلیگا تنها لیگ‌های ملی شکست ناپذیری هستند که قهرمان مسابقات شده‌اند. لیگ برتر آرژانتین این افتخار را دارد که بیشترین باخت فینال‌ها را بدون کسب عنوان قهرمانی جهان با چهار شکست دارد.

کشور قهرمانی نایب قهرمانی فینالیست
 اسپانیا ۸ ۱ ۹
 برزیل ۴ ۵
 انگلستان ۳ ۲ ۵
 ایتالیا ۲ ۰ ۲
 آلمان
 آرژانتین ۰ ۴
 کنگو ۱
 اکوادور
 مراکش
 ژاپن
 امارات متحدهٔ عربی
 مکزیک
 عربستان سعودی

بر پایه کنفدراسیون

[ویرایش]
کنفدراسیون فینالیست قهرمانی
یوفا ۱۵ ۳
کونمبول ۴ ۱۰
ای‌اف‌سی — ۳
کاف ۲
کونکاکاف ۱
مجموع ۱۹ ۱۹

بر پایه سرمربی

[ویرایش]
سرمربی قهرمانی نایب قهرمانی سال‌های قهرمانی سال‌های نایب قهرمانی
ایتالیا کارلو آنچلوتی ۳ ۰ ۲۰۰۷، ۲۰۱۴، ۲۰۲۲ —
اسپانیا پپ گواردیولا ۲۰۰۹، ۲۰۱۱، ۲۰۱۳
فرانسه زین‌الدین زیدان ۲ ۲۰۱۶، ۲۰۱۷
اسپانیا رافائل بنیتز ۱ ۲ ۲۰۱۰ ۲۰۰۵، ۲۰۱۲
برزیل اسوالدو د الیویرا ۰ ۲۰۰۰ —
برزیل پائولو آتوئوری ۲۰۰۵
برزیل آبل براگا ۲۰۰۶
اسکاتلند الکس فرگوسن ۲۰۰۸
برزیل تیته ۲۰۱۲
اسپانیا لوییس انریکه ۲۰۱۵
آرژانتین سانتیاگو سولاری ۲۰۱۸
آلمان یورگن کلوپ ۲۰۱۹
آلمان هانسی فلیک ۲۰۲۰
آلمان توماس توخل ۲۰۲۱
آرژانتین ادگاردو بائوسا ۰ ۲ — ۲۰۰۸، ۲۰۱۴
برزیل آنتونیو لوپز ۱ ۲۰۰۰
هلند فرانک ریکارد ۲۰۰۶
آرژانتین میگوئل آنخل روسو ۲۰۰۷
آرژانتین آلخاندرو سابه‌یا ۲۰۰۹
سنگال لامین ندایه ۲۰۱۰
برزیل موریسی رامالو ۲۰۱۱
تونس فوزی البنزرتی ۲۰۱۳
آرژانتین مارچلو گالاردو ۲۰۱۵
ژاپن ماساتادا ایشیی ۲۰۱۶
برزیل ریناتو گوچو ۲۰۱۷
کرواسی زوران مامیچ ۲۰۱۸
پرتغال ژرژه ژسوس ۲۰۱۹
برزیل ریکاردو فرتی ۲۰۲۰
پرتغال آبل فریرا ۲۰۲۱
آرژانتین رامون دیاز ۲۰۲۲

منابع

[ویرایش]
  1. ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ «Wayback Machine» (PDF). web.archive.org. ۲۰۱۳-۰۳-۲۸. بایگانی‌شده از اصلی (PDF) در ۲۸ مارس ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۲-۰۹.
  2. ↑ «Brazil 2000 Final Draw - FIFA.com». web.archive.org. ۲۰۱۳-۱۱-۰۹. بایگانی‌شده از اصلی در ۹ نوامبر ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۲-۰۹.
  3. ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ «FIFA decides to postpone 2001 Club World Championship to 2003 - FIFA.com». web.archive.org. ۲۰۱۳-۱۱-۰۹. بایگانی‌شده از اصلی در ۹ نوامبر ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۲-۰۹.
  4. ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ «FIFA.com - Toyota confirmed as FIFA Club World Championship 2005 naming partner». web.archive.org. ۲۰۰۷-۱۱-۰۳. بایگانی‌شده از اصلی در ۳ نوامبر ۲۰۰۷. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۲-۰۹.
  5. ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ «FIFA Club World Cup». www.rsssf.org. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۳-۲۵.
  6. ↑ ۶٫۰ ۶٫۱ ۶٫۲ ۶٫۳ ۶٫۴ "FIFA Club World Championship Brazil 2000™: Corinthians - Vasco da Gama". www.fifa.com (به انگلیسی). Retrieved 2023-03-25.[پیوند مرده]
  7. ↑ «BBC News | WORLD CLUB CHAMPIONSHIP | Corinthians crowned world champions». news.bbc.co.uk. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۳-۲۵.
  8. ↑ «FIFA Club World Championship 2001». www.rsssf.org. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۳-۲۵.
  9. ↑ «Sao Paulo make the final – but only just - FIFA.com». web.archive.org. ۲۰۱۳-۱۲-۰۹. بایگانی‌شده از اصلی در ۹ دسامبر ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۳-۲۵.
  10. ↑ ۱۰٫۰ ۱۰٫۱ "FIFA Club World Championship Toyota Cup Japan 2005™: São Paulo - Liverpool". www.fifa.com (به انگلیسی). Retrieved 2023-03-25.[پیوند مرده]
  11. ↑ «Inter take title and a place in Japan - FIFA.com». web.archive.org. ۲۰۱۳-۱۲-۱۹. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۹ دسامبر ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۳-۲۵.
  12. ↑ "FIFA Club World Cup Japan 2006™: Al Ahly FC - Internacional". www.fifa.com (به انگلیسی). Retrieved 2023-03-25.[پیوند مرده]
  13. ↑ ۱۳٫۰ ۱۳٫۱ "FIFA Club World Cup Japan 2006™: Internacional - Barcelona". www.fifa.com (به انگلیسی). Retrieved 2023-03-25.[پیوند مرده]
  14. ↑ "FIFA Club World Cup Japan 2007™: Urawa Reds - Milan". www.fifa.com (به انگلیسی). Retrieved 2023-03-25.[پیوند مرده]
  15. ↑ ۱۵٫۰ ۱۵٫۱ ۱۵٫۲ «FIFA.com». web.archive.org. ۲۰۰۷-۱۲-۱۸. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۸ دسامبر ۲۰۰۷. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۳-۲۵.
  16. ↑ "FIFA Club World Cup Japan 2008™: Gamba Osaka - Manchester United". www.fifa.com (به انگلیسی). Retrieved 2023-03-25.[پیوند مرده]
  17. ↑ ۱۷٫۰ ۱۷٫۱ "FIFA Club World Cup Japan 2008™: LDU Quito - Manchester United". www.fifa.com (به انگلیسی). Retrieved 2023-03-25.[پیوند مرده]
  18. ↑ «Barça reign supreme - FIFA.com». web.archive.org. ۲۰۱۳-۰۸-۰۲. بایگانی‌شده از اصلی در ۲ اوت ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۳-۲۵.
  19. ↑ "FIFA Club World Cup UAE 2009™: Atlante FC - Barcelona". www.fifa.com (به انگلیسی). Retrieved 2023-03-25.[پیوند مرده]
  20. ↑ "FIFA Club World Cup UAE 2009™: Estudiantes - Barcelona". www.fifa.com (به انگلیسی). Retrieved 2023-03-25.[پیوند مرده]
  21. ↑ «Recordando la temporada perfecta - MARCA.com». www.marca.com. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۳-۲۵.
  22. ↑ «Barcelona win the Club World Cup» (به انگلیسی). ۲۰۰۹-۱۲-۱۹. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۳-۲۵.
  23. ↑ «FIFA.com - The year in pictures». web.archive.org. ۲۰۰۹-۱۲-۳۱. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۵ آوریل ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۳-۲۵.
  24. ↑ "FIFA Club World Cup UAE 2010™: TP Mazembe - Internacional". www.fifa.com (به انگلیسی). Retrieved 2023-03-25.[پیوند مرده]
  25. ↑ "FIFA Club World Cup UAE 2010™: Seongnam - Internazionale". www.fifa.com (به انگلیسی). Retrieved 2023-03-25.[پیوند مرده]
  26. ↑ ۲۶٫۰ ۲۶٫۱ "FIFA Club World Cup UAE 2010™: TP Mazembe - Internazionale". www.fifa.com (به انگلیسی). Retrieved 2023-03-25.[پیوند مرده]
  27. ↑ "FIFA Club World Cup Japan 2011™: Al Sadd - Barcelona". www.fifa.com (به انگلیسی). Retrieved 2023-03-25.[پیوند مرده]
  28. ↑ ۲۸٫۰ ۲۸٫۱ "FIFA Club World Cup Japan 2011™: Santos - Barcelona". www.fifa.com (به انگلیسی). Retrieved 2023-03-25.[پیوند مرده]
  29. ↑ «Corinthians halt European domination - FIFA.com». web.archive.org. ۲۰۱۲-۱۲-۲۱. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۲ ژانویه ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۳-۲۵.
  30. ↑ «FIFA Club World Cup: Al-Ahly SC 0:1 (0:1) Corinthians - Summary - FIFA.com». web.archive.org. ۲۰۱۲-۱۲-۱۴. بایگانی‌شده از اصلی در ۳۰ مارس ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۳-۲۵.
  31. ↑ ۳۱٫۰ ۳۱٫۱ «FIFA Club World Cup: Corinthians 1:0 (0:0) Chelsea FC - Summary - FIFA.com». web.archive.org. ۲۰۱۲-۱۲-۱۸. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۸ دسامبر ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۳-۲۵.
  32. ↑ «FIFA Club World Cup: Destination - FIFA.com». web.archive.org. ۲۰۱۳-۱۱-۱۲. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۲ نوامبر ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۳-۲۵.
  33. ↑ «FIFA Club World Cup: Destination - FIFA.com». web.archive.org. ۲۰۱۳-۱۱-۱۲. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۲ نوامبر ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۳-۲۵.
  34. ↑ «FIFA.com - FIFA.com - Classic Football». web.archive.org. ۲۰۰۸-۰۲-۱۹. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۸ مارس ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۳-۲۵.
  35. ↑ "FIFA Club World Cup Japan 2011™: Santos - Barcelona". www.fifa.com (به انگلیسی). Retrieved 2023-03-25.[پیوند مرده]
  36. ↑ ۳۶٫۰ ۳۶٫۱ ۳۶٫۲ "Futebol: Titulos" [Football: Titles] (به پرتغالی). باشگاه فوتبال کورینتیانس. Archived from the original on 4 March 2013. Retrieved 4 March 2013.
  37. ↑ "Conquistas" [Conquests]. باشگاه فوتبال سائو پائولو (به پرتغالی). Retrieved 4 March 2013.
  38. ↑ Nakanishi, Masanori "Komabano"; de Arruda, Marcelo Leme (30 April 2006). "FIFA Club World Championship 2005". Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. Retrieved 6 March 2013.
  39. ↑ "Inter, o melhor do mundo" [Inter, the best in the world] (به پرتغالی). Sport Club Internacional. Archived from the original on 7 April 2014. Retrieved 4 March 2013.
  40. ↑ Nakanishi, Masanori "Komabano"; de Arruda, Marcelo Leme (10 May 2007). "FIFA Club World Championship 2006". Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. Retrieved 6 March 2013.
  41. ↑ "FIFA Club World Cup 2007" (به ایتالیایی). Associazione Calcio Milan. Retrieved 4 March 2013.
  42. ↑ de Arruda, Marcelo Leme (28 May 2008). "FIFA Club World Championship 2007". Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. Retrieved 6 March 2013.
  43. ↑ "Trophy Room". Manchester United F.C. Retrieved 4 March 2013.
  44. ↑ Nakanishi, Masanori "Komabano"; de Arruda, Marcelo Leme (21 May 2009). "FIFA Club World Championship 2008". Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. Retrieved 6 March 2013.
  45. ↑ ۴۵٫۰ ۴۵٫۱ "Palmarès" [Trophies] (به کاتالان). Futbol Club Barcelona. Archived from the original on 4 November 2012. Retrieved 4 March 2013.
  46. ↑ "Barça belatedly rule the world". Fédération Internationale de Football Association. Retrieved 4 March 2013.
  47. ↑ de Arruda, Marcelo Leme (14 May 2010). "FIFA Club World Championship 2009". Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. Retrieved 6 March 2013.
  48. ↑ "Palmares: Primo Mondiale per Club FIFA – 2010/11" [Trophies: First FIFA Club World Cup – 2010/11] (به ایتالیایی). Inter Milan. Archived from the original on 12 June 2018. Retrieved 4 March 2013.
  49. ↑ de Arruda, Marcelo Leme (17 July 2012). "FIFA Club World Championship 2010". Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. Retrieved 6 March 2013.
  50. ↑ de Arruda, Marcelo Leme (17 July 2012). "FIFA Club World Championship 2011". Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. Retrieved 6 March 2013.
  51. ↑ de Arruda, Marcelo Leme (10 January 2013). "FIFA Club World Championship 2012". Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. Retrieved 6 March 2013.
  52. ↑ "FIFA Klub-Weltmeisterschaft Sieger 2013" [FIFA Club World Cup Winners 2013] (به آلمانی). FC Bayern Munich. Archived from the original on 4 March 2016. Retrieved 27 January 2014.
  53. ↑ de Arruda, Marcelo Leme (21 December 2013). "FIFA Club World Championship 2013". Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. Retrieved 21 December 2013.
  54. ↑ "Bayern Munich vs. Tigres UANL". FIFA.com. Fédération Internationale de Football Association. 11 February 2021. Archived from the original on 20 August 2021. Retrieved 17 March 2021.
  55. ↑ "Chelsea vs. Palmeiras". FIFA.com. Fédération Internationale de Football Association. 9 February 2022. Archived from the original on 10 February 2022. Retrieved 9 February 2022.

پیوند به بیرون

[ویرایش]
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=فهرست_فینال‌های_جام_باشگاه‌های_جهان&oldid=41051997»