فارسیزبانان افغانستان
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/fa/thumb/c/c3/%D9%BE%D8%B1%D8%A7%DA%A9%D9%86%D8%AF%DA%AF%DB%8C_%D8%B2%D8%A8%D8%A7%D9%86%DB%8C_%D8%AF%D8%B1_%D8%A7%D9%81%D8%BA%D8%A7%D9%86%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86.gif/300px-%D9%BE%D8%B1%D8%A7%DA%A9%D9%86%D8%AF%DA%AF%DB%8C_%D8%B2%D8%A8%D8%A7%D9%86%DB%8C_%D8%AF%D8%B1_%D8%A7%D9%81%D8%BA%D8%A7%D9%86%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86.gif)
پارسیان افغانستان، مردمانی هستند در کشور افغانستان که به گونههایی از زبان فارسی سخن میگویند. آنان عبارتند از تاجیک، هزاره و ایماق، که بیشتر در بخشهای غربی، شمالی و میانی این کشور زیست میکنند. نام رسمی گونهٔ افغانستانی زبان فارسی در گذشته، «زبان دری» بود؛ ولی مردم افغانستان، در زبان گفتاری، آن را «فارسی» مینامند.
گویشها
[ویرایش]در افغانستان، چندین گونه از زبان فارسی میباشند؛ از جمله هزارگی، کابلی و هراتی و... گویش هراتی که در بخشهای هرات، بادغیس و فراه، با گویش فارسیزبانان شمال شرق ایران همسانی بسیاری دارد. این گویش کم و بیش با گویش مرزنشینان شرقی ایران یکسان است، و با گویشهای رایج در استانهای خراسان ایران، در یک رده جای میگیرد.[۱] گویشهای فارسی در شرق افغانستان، از جمله بدخشی، با گویشهای فارسی تاجیکی در تاجیکستان همسانی دارند و در یک رده جای میگیرند.