غنایم مجلل
غنایم مجلل (به لاتین: Spolia opima) زره‌ها، سلاح‌ها و دیگر حربه‌هایی بودند که یک سردار رومی پس از آنکه یک سردارِ دشمن را می‌کشت، از جنازه‌اش بر می‌گرفت.
تاریخچه[ویرایش]
تیتوس لیویوس در کتاب از پیدایش روم نوشته که رومیان پس از آنکه اقوام همسایهٔ خود را، یعنی کاینیننسان[یادداشت ۱] و کروستومینان[یادداشت ۲] و آنتم‌ناتان[یادداشت ۳] و سابینان، به جشنی دعوت کردند، زنانشان را ربودند.[۱] سه قومِ نخست از این کار رومیان بیشتر عصبانی بودند. پس کار جنگ ساختند تا انتقامِ ربودنِ زنانشان را از رومیان بستانند. نخست، کاینیننسان سپاهی راست کردند و به حرب سپاه روم شدند. رومولوس، بانی شهر روم، پادشاه ایشان آکرون[یادداشت ۴] را کُشت و لختش کرد و غنایمش را با خود به تپهٔ کاپیتول برد و معبدی وقف ژوپیتر کرد و او را ژوپیتر فرتریوس[یادداشت ۵] خواند. زین‌پس، تنها دو سردار رومی مفتخر به چنین افتخاری شدند، و کسب چنین افتخاری سخت نادر بود.[۲]
جستارهای وابسته[ویرایش]
یادداشت‌ها[ویرایش]
پانوشت[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Spolia opima». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۳ مه ۲۰۲۳.
پیوند به بیرون[ویرایش]
