پرش به محتوا

عقاب خاکی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

عقاب خاکی
عقاب خاکی در پارک ملی اتوشا
وضعیت حفاظت
رده‌بندی علمی
فرمانرو: جانوران
شاخه: طنابداران
رده: پرندگان
راسته: بازسانان
تیره: عقابیان
سرده: Aquila
گونه: A. rapax
نام دوبخشی
Aquila rapax
(Temminck, 1828)
مترادف

Aquila rapax rapax

عقاب خاکی[۱][۲][۳][۴][۵] یا عقاب دشتی[۶][۷][۸] (نام علمی: Aquila rapax) یک پرنده شکاری است که مانند دیگر عقابها از تیرهٔ عقابیان است. این پرنده در ایران نیز یافت می‌شود.

در گذشته، گونهٔ عقاب دشتی (نام علمی: Aquila rapax) دو گونه کنونی «عقاب صحرایی» و «عقاب خاکی» را دربر می‌گرفت ولی سپس پرنده‌شناسان این دو گونه را از هم جدا کردند.[۹][۱۰]

زیستگاه

[ویرایش]
عقاب‌های خاکی اغلب در مناطق خشک و غنی ولد زیست می‌کنند.

عقاب‌های خاکی در مناطق نسبتاً باز و در ارتفاع‌های گوناگون هستند اما معمولاً در اقلیم نیمه‌خشک زندگی می‌کنند. در غرب آفریقا، این گونه اغلب در زیستگاهه‌ای موزائیک جنگلی نمناک زیست می‌کند اما در زمان زادآوری می‌تواند به درون جنگل‌های پهن‌برگ خشک حاره‌ای و جنب‌حاره‌ای و اقلیم نیمه‌خشک جابجا شود.[۱۱] در مراکش، این گونه، درختزار نزدیک کوه با همسایگی دشت را ترجیح می‌دهد. در جای دیگر آفریقا، معمولاً زیستگاه‌گزینی می‌کنند در گرم‌دشت مانند آکاسیا و اقلیم نیمه‌خشک تا بیابان. به هر حال، نواحی بیابانی شدید اصلاً وجود ندارند، در رویشگاه‌های درختی نمناک جنگل بارانی حاره‌ای پرهیز می‌کنند. گاهی در مناطق انسان‌ساخت مانند زمین قابل کشت، شانه جاده، سدها، زمین کشاورزی، چراگاه و شکار تغذیه فرصت‌طلبانه در آنها دیده می‌شود.[۱۱][۱۲] در جنوب آفریقا، ولد (زیستگاه) اغلب زیستگاه ترجیحی بیشتر با توده‌های آکاسیا است. با وجود اقلیم مشابه، درون درختزار میومبو، عقاب‌های خاکی تمایل دارند با جمعیت پراکنده باشند.[۱۳] در هند، زیستگاه‌های مشابه ممکن است استفاده شود اما ممکن اغلب در مناطق همجوار و کشتزارها و روستا و گاهی محل دفن زباله و کشتارگاه بیشتر از آفریقا باشند.[۱۱][۱۴] افزودن بر همه مناطق خشک دیده می‌شوند. درهند، در خارستان‌های جنگلی هم دیده می‌شوند.[۱۴] عقاب‌های خاکی ممکن است از سطح دریا تا ۳٬۰۰۰ متر (۹٬۸۰۰ فوت) دیده شوند اما تمایل به ارتفاع کمتر دارند.[۱۱]

نگارخانه

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. منصوری، جمشید (۱۳۷۹). راهنمای صحرایی پرندگان ایران. نشر ذهن آویز. ص. ۴۹۱. شابک ۹۶۴-۹۲۰۶۹-۶-۵.
  2. ادهمی، علی (۱۳۸۴). دانشنامه پرندگان. بنیاد دانشنامهٔ بزرگ فارسی. ص. ۲۲۹. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۵۵۱۵-۰۵-۶.
  3. بختیاری، پرویز (۱۳۹۳). پرنده‌های شکاری ایران. تهران: ایران‌شناسی. صص. ۴۵۴. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۲۷۲۵-۹۶-۰.
  4. مبصر، فرید (۱۳۹۵). راهنمای میدانی پرندگان ایران. تهران: ناشر نویسنده. صص. ۲۵۵. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۰۴-۶۱۸۷-۴.
  5. Khaleghizadeh A. , Roselaar C. , Scott D.A. Tohidifar M. , Mlikovsky J. , Blair M. & Kvartalnov P. (2017). Birds of Iran: Annotated checklist of the bird species and subspecies. Iran-Shenasi Publishing, 474 pp. شابک ‎۹۷۸−۶۰۰−۸۳۵۱−۱۰−۸.
  6. Scott D.A. , Moravej Hamadani H. & Adhami Mirhosseyni A. 1975. The Birds of Iran. Iran Department of the Environment, Tehran, 409 pp. [In Persian with scientific names, English introduction]
  7. فیروز، اسکندر (۱۳۷۹). مهره‌داران ایران. مرکز نشر دانشگاهی. ص. ۴۹۱.
  8. کابلی، محمد؛ علی‌آبادیان، منصور؛ توحیدی‌فر، محمد؛ هاشمی، علیرضا؛ موسوی، سیدبابک و رزلار، کیس (۱۳۹۵). اطلس پرندگان ایران. جهاد دانشگاهی، واحد استان البرز. ص. ۶۱۷. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۷۶۰۵-۲۰-۲.
  9. Clark, W.S. (1992). "The taxonomy of Steppe and Tawny Eagles, with criteria for separation of museum specimens and live eagles". Bulletin of the British Ornithologists' Club. 112: 150–157.
  10. Olson, Storrs L. (1994). "Cranial osteology of Tawny and Steppe Eagles Aquila rapax and A. nipalensis". Bulletin of the British Ornithologists' Club. 114: 264–267.
  11. ۱۱٫۰ ۱۱٫۱ ۱۱٫۲ ۱۱٫۳ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام Ferguson-Lees وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  12. Fry, C. H. (1966). The ecological distribution of birds in northern Guinea savanna, Nigeria. Ostrich, 37 (1): 335-356.
  13. Steyn, P. (1983). Birds of prey of southern Africa: Their identification and life histories. Croom Helm, Beckenham (UK). 1983.
  14. ۱۴٫۰ ۱۴٫۱ Naoroji, R. , & Schmitt, N. J. (2007). Birds of prey of the Indian subcontinent. Om Books International.