عطاء بن ابی مسلم خراسانی
ظاهر
عطاء بن ابی مسلم خراسانی (۶۰ ق / ۶۷۱–۱۳۵ ق / ۷۵۲ م)، تابعی، فقیه، مفسر، مجاهد و از راویان حدیث نبوی است. وی در سال ۶۰ هجری قمری در بلخ به دنیا آمد و در آغاز زندگی در خراسان بزرگ شد. عطاء به دلیل وفاداری به مهلب بن ابیصفره، قاضی و فقیه خراسان شد. کنیه او ابو ایوب است.[۱][۲]
او بعد از خراسان به مدینه رفت و از زید بن اسلم درخواست تفسیر قرآن نمود و به تفسیر قرآن و علوم او علاقهمند شد. عطاء روایات زیادی دارد که در باب تفسیر و علوم قرآن نوشته شدهاست. تألیفاتی از قبیل «الناسخ والمنسوخ فی کتاب الله» و «التفسیر» و «تنزیل القرآن» به او نسبت داده شدهاست.[۳]
منابع[ویرایش]
- ↑ تهذیب الکمال، المزی، جـ 20، صـ 107، 112، مؤسسة الرسالة، بیروت، الطبعة الأولی، 1980م بایگانیشده در ۲۰۱۸-۱۰-۲۱ توسط Wayback Machine
- ↑ أقوال عطاء الخراسانی فی التفسیر: جمعاً ودراسة مقارنة (من أول سورة الکهف إلی آخر سورة الناس)، الصاوی، محمد بن عبد الجواد بن محمد، صـ 32، 33، جامعة أم القری بایگانیشده در ۲۰۱۸-۱۱-۰۶ توسط Wayback Machine
- ↑ أقوال عطاء الخراسانی فی التفسیر: جمعاً ودراسة مقارنة (من أول سورة الکهف إلی آخر سورة الناس)، الصاوی، محمد بن عبد الجواد بن محمد، صـ 131: 169، جامعة أم القری بایگانیشده در ۲۰۱۸-۱۱-۰۶ توسط Wayback Machine